22 – 23 mei 199: Las Vegas – Furnace Creek (Death Valley)

            Op de weg  naar Las Vegas werden we tussen Panguitch en Cedar City geconfronteerd met een afgesloten weg – Winter closure  - omwille van dik sneeuwtapijt.  De onvoorziene omweg die we verplicht waren te maken over Parawon (op de I-15) leverde een hoogtepunt, zoniet het hoogtepunt van onze reis op.  Nu weten we wat ‘stilte’ betekent.  Helemaal alleen op een besneeuwd  plateau, tussen berken en sparren, geen windgefluister, geen vogelgetjilp, niets.  Alleen wij beiden alleen met onszelf in een verstarde stille zuivere wereld.

            Nadien is het opnieuw genieten van ons dagelijks rantsoen canyon.  Het begint met de Kolob Canyons gelegen in het noordwestelijke deel van het Zion National Park.  Dit keer een unieke opeenvolging van verticale klippen gehouwen uit rode Navajo zandsteen.  

            De  naam  ‘Kolob’ is  Mormoons  voor ‘de ster het dichtst bij Gods troon’.  Alle bergen en rivieren in de streek kregen ten andere  bijbelse namen te beginnen met de Zion Canyon naar de berg in Jerusalem. Als we van Springdale, zuidpunt van Zion National Park  naar   Hurricane (op de I-15, de snelweg naar Las Vegas) rijden komen we opnieuw de cactussen tegen, wat betekent dat we lager gelegen en warmere gebieden aan het opzoeken zijn.  Springdale werd rond 1850 gesticht door mormonen pioniers.  De stadjes die we nu voorbijrijden - Hurricane, Washington, St George en Overton vooraleer we Las Vegas bereiken, zijn alle Mormonen nederzettingen.   In vroeger tijden probeerde men hier katoen te telen.

            We zijn nu in Las Vegas, een oase in de woestijn.  Oorspronkelijk ook een nederzetting van de  Mormonen die geen sukses kende.  Slechts na het aanleggen van de spoorlijn van LA naar Salt Lake City (1905) begon de stad zich te ontwikkelen.

            We hebben kunnen vaststellen dat de eerste bezigheid in Las Vegas gokken is.  Maar dan gokken in een artificieel groots, bombastisch milieu. Zeggen dat we diep onder de indruk waren van Las Vegas is veel gezegd.  We hebben er rondgelopen en gekeken naar de reusachtige casino-hotels en de flitsende verblindende lichtreclames.  En vonden het al bij al maar een on(der)werelds spektakel.   We waren in Caesar’s Palace en aten Calamari fritti in wat op een Italiaans restaurant leek.  We hebben wat gespeeld en verloren.  We hebben gefilmd in een casino en in een ander etablissement tot men het ons verbood! We hadden tenslotte weinig goesting om er langer dan nodig te blijven.

            Eindelijk weer alleen met de zonovergoten natuur in haar beste kleedje. Via het pittoreske woestijnstadje Beatty , de Daylight pass (1300 m) en een stuk Grapevine mountains rijden we door het hellegat (Hell’s Gate) het hart van Death Valley binnen.  De naam ‘dode vallei’ stamt uit de 19^e eeuw.  Het waren ongeduldige goudzoekers die, op weg naar California,   in 1849 zonder gidsen door de woestijn trokken en er wagens, vee, have en goed kwijtraakten.  Wie er niet het hachje bij inschoot kwam tenslotte veel later ter plekke dan de meer geduldige migranten die de omweg om de woestijn hadden genomen..

            Vooraleer we  naar Furnace creek trekken gaan we eerst nog een stuk noordwaarts want we willen Scotty’s castle  bezoeken.  Onderweg passeren we  de gouden zandduinen van Stovepipe well.  Ze liggen verspreid over een veld van zowat 36 km².  In de vroege morgen of late namiddag zijn ze uiterst fotogeniek.  Deze halvemaanvormige grotere en kleine duinen  ontstaan zoals hun grote broers in de woestijnen van het Midden Oosten en Noord Afrika door het samenspel van zand en wind in verschillende etappes. Ze worden gevormd door kleine kwartsfragmenten.

            Scotty’s Castle is gelegen in de Grapevine Canyon.  Het ‘haciënda-achtig Spaanse landhuis werd opgetrokken als vakantieverblijf voor een miljonnair uit Chicago Albert M. Johnson.  Walter E. Scott, beter bekend als ‘Death Valley Scotty’ was Johnson’s vriend en was er frekwent te gast.  Scotty die lange tijd in de regio verbleef zou Johnson  Grapevine Canyon  aangeprezen hebben als een goede plek voor zijn woestijnhuis.  Voor meneer en mevrouw Johnson heette de plek ‘Death Valley Ranch’ maar voor alle andere mensen is het altijd “Scotty’s Castle” geweest.  Na Johnson’s dood in 1948, resideerde Scott de laatste jaren van zijn leven op de ranch dat na de crisis van 1930 een hotel was geworden.  In 1970 kocht de Amerikaanse regering de ranch waardoor het deel uitmaakt van de Death Valley National Monument.  Rond deze feiten werden enkele legendes geweven… Het flamboyante en gewelddadige karakter van Scotty heeft daar zeker voor gezorgd maar ook zijn levenswandel.  Nadat hij met Buffalo Bill de wereld had rondgezworven deed hij aan goud prospectie.  Hij kon meerdere rijke industriëlen overtuigen dat hij aanspraak had op een goudmijn in de Death Valley die een fortuin waard was.  Scotty was akkoord om de winsten te delen op voorwaarde dat zijn geldschieters hem genoeg geld toestaken om het gouderts te delven.  Blijkbaar had hij weinig geluk daarmee.  Dat weerhield hem niet om grote sier te maken en uit te groeien tot een van de grootste boemelaars van California.  Ondertussen strooide hij rond dat hij een kasteel ter waarde van 2 miljoen dollar (1920!) aan het bouwen was met de winst van zijn goudmijn.

            Scotty’s Castle is bizarre.  Ontdaan van zijn  ontstaansgeschiedenis is het een gewoon landhuis met Spaanse trekjes, ouderwets en weinig smaakvol  gemeubileerd.  Maar de ligging dicht bij de woestijn met haar intrigerende gouden duintjes zorgt dat je tenslotte toch geboeid bent en vragen stelt over die zogezegde goudmijn.

            Furnace Creek waar we in de late namiddag aankomen is een weelderige oasis met het laagst gelegen golfterrein van de wereld: 65 m beneden de zeespiegel.  De omgeving was lang geleden oceaan maar ligt thans in de regenschaduw van de bergen wat betekent dat  er tegenwoordig bijna geen regen meer valt.  Daarenboven liggen grote stukken van het dal onder de zeespiegel.  Ook wij gingen kijken naar de lage zilte poel van Badwater,  met –85 m de laagste plek van de VS en waarschijnlijk de best gekende en meest bezochte plaats van Death Valley.