OPTREDEN VOOR ANTWERPSE
VLUCHTELINGENxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
hier begin ik over
de vliegende bommen in Antwerpen, vluchtelingen uit die groote stad kwamen naar
Dendermonde en Wetteren
Deze die in
Wetteren waren gevlucht, richte een comiteit in en besloten een bonten avond in
met inrichte van nen tombola die rijkelijk bedeeld waren met gifte, geschonken
door de gemeente.
Den organisateur
was Marin Van Damme, die vroeger nog in
Dendermonde had gewoond en lid geweest was van de Rosiers
t was mijn intieme
vriend en sprak me aan: Gust, ge moet me helpen, ik moet mannen zoo als gij en
de kleine trip hebben, we zijn vluchtelinge uit Antwerpen en moeten zien wat
geld te verzamelen en zoo min mogelijk kosten maken.
Marin die me jaren
lang kon, was al zeker van mijn en deze van de kleines toestemmingen
de reklaam begon. Den zooveelste datum
rappeleer ik me niet meer, groote bonten avond, matiné en soiré, treden op de 2
beroemste humoristen uit Dendermonde, namelijk Gustos en Robertos, onze photos
verschenen in de zaal en buiten, t was in de groote cinemazaal bij de statie
Wetteren.
Met de reklaam die
er gemaakt was, waren we al zeker van den bijval. Zaterdagavond herhaling voor
de nummers die moesten uitgevoerd worden, wij waren natuurlijk de laatste, we
mochte maar een nummertje doen en t was al: stop, we gaan die heeren naar hun
logement doen, en gans het comiteit kwam mée zonder de vrouwen, maar wel met
den organisateur Marin. (
) Waar we zeker van waren, was dat den diner gereed
stond, konnen beginnen, en naar de zaal gaan voor ons voor te bereiden voor de
matinée, de zaal was propens vol.
Het publiek was
zoo danig tevreden dat ze nog kaarte vroegen voor de avond vertooning, wat ons
aangaat, wij hebben kunne ne sandwich in dhand nemen en terug de scène op. (
)
Waar we de grootsten bijval hebben mée gehad en waar we op de scène zijn mee
gephotografeerd, was De Ridders van den Nacht en de Groote en de kleine.
T is spijtig dat
we niet zijn gephotograffeerd na die gelukte feest en in ons logement, daar
waren het de echte nachtridders, ditmaal was er t vrouwvolk bij, t was niet
van naar huis gaan, maar wel en naar huis niet gaan, zoo lang er flessen op den
toog zullen staan, en zoo was het ook.
t was al onder de
morgend, toen gans de klik aan al de kamers een serenade gingen geven er was
maar een die niet kon mée lachen, t was de zoon die was klerk in t ministerie
en die moest er vroeg uit.
Voor Gustos en
Robertos gaf het niks, we moeste den eersten trein op
t Was Maandag Marktdag, we ware tevreden de
zure gezichte niet te moeten zien van de gebure die ook niet zulle moeten
slapen hebben. We waren content weer eens een goed werk gedaan te hebben
|