In 1856 startten een aantal zusters van Sint-Vincentius a Paulo van Deinze in Dendermonde met een school. Ze vestigden zich in een voormalige kostschool van Franse burgerdames in de Kerkstraat. Vijf jaar later werd de zustergemeenschap in Dendermonde losgemaakt van Deinze en omgevormd tot een zelfstandige congregatie. Na de afsplitsing concentreerde de congregatie zich eerst op de verdere ontplooiing van het onderwijsapostolaat in Dendermonde. Naast kleuter- en lager onderwijs kwamen er middelbare school (1894), een fröbelnormaalschool (1898) en een technische school (1920) tot stand. De zusters gingen in Dendermonde ook aan de slag in een stadsschool en het stedelijke meisjesweeshuis (1892).
Vanaf het einde van de negentiende eeuw begon de congregatie aan een sterke geografische expansie die onder het lange bewind van algemeen overste Borromée Roegiers (1911-1956) tot een hoogtepunt zou komen. Zusters werden uitgestuurd naar Baardegem (1895), Denderbelle en Meldert (1898), Hamme-Zogge (1904), Moortsele (1909), Schelderode (1910), Lommel en Willebroek (1927), Antwerpen (1936), Lommel-Stevensvennen (1938), Ostiches (1939), Huldenberg-Ganspoel (1941), Antwerpen-Kindertehuis (1942), Melsen (1944) en Gent (1961). Onderwijs bleef het hoofdapostolaat van de congregatie, maar in sommige bijhuizen engageerden de zusters zich ook in de zorgsector. Opvallende initiatieven kwamen te stand in onder meer Willebroek en Huldenberg, waar de zusters respectievelijk in een schippersschool en een school voor visueel gehandicapte kinderen aan de slag gingen. Tussen 1922-1927 hield de congregatie ook school in het ‘Engels Kamp’ in Antwerpen, een ‘noodwijk’ in de barakken van een voormalige Britse legerbasis ten noorden van de stad.
Hoewel Dendermonde zwaar leed onder het wapengeweld van de Eerste Wereldoorlog, ontsnapten het klooster en de school van de congregatie – waar een veldhospitaal werd ingericht – aan de ergste vernielingen. Sommige zusters schreven hun geluk toe aan de bescherming van O.L.V. van Altijddurende Bijstand, met een bijzondere mariale devotie binnen de congregatie als gevolg. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liet de congregatie een aantal Joodse meisjes onderduiken onder de andere leerlingen van de kostschool.
Naast de expansie in eigen land waagde de congregatie zich na de Tweede Wereldoorlog ook aan missieactiviteiten. Op verzoek van de paters Picpussen trokken in 1948 de eerste zusters naar de missiepost Lomela in Congo (Kasaï). Later gingen ze ook naar Dekese en Kole. De zusters bleven op post tot 1960.
In 1952 sloot de congregatie van de zusters van Sint-Vincentius van Hamme, met kloosters in Hamme, Opdorp, Sint-Gillis-Dendermonde en Hulst-Tessenderlo zich aan bij de zusters van Dendermonde. Het was de laatste grote uitbreiding van de congregatie. Vanaf de jaren 1960 noopte de daling van het aantal roepingen en vergrijzing van de zustergemeenschappen stilaan tot de sluiting van de meeste bijhuizen. In 2013-2014 verlieten de laatste zusters het moederklooster in Dendermonde. Ze vestigden zich in het voormalige clarissenklooster in de Kerkstraat dat in de jaren 1980 door de congregatie was aangekocht.
