Cocon

- in memoriam Liliane Van Runckelen -

In je cocon als onberoerd van vele vragen
slaapdronken wiegend in de armen van de dood
nog mooi steeds met je haren zacht
om je wasbleke gelaat
verglijd je langzaam in zijn koele schoot

Versluierd in je ogen die me eens zoveel bewaarden
rust je nu verstild in je gebaren
Alsof nooit je lichaam me had toebehoord
verlaat je me
berustend, zonder zelfs een laatste woord

De bruidegom die je nu draagt
behaagt je meer, want in je glimlach
ligt verlangen naar zijn koele hand
Treur niet meer, fluistert je lach,
ik ben niet dit albasten kleed
ik ben de vlinder in het verre land

Aan 't raam fladdert er een witte vlinder
Ik volg hem in zijn vlucht tot aan de zon
hij klimt tot in het felste licht
waar hij een schaduw wordt
Als ik mijn ogen sluit zie ik hem nog
Ik glimlach, want ik heb de witte vlinder lief

Jules Grandgagnage

11-09-2017 om 00:00 geschreven door Jules Grandgagnage  

Een beeldgedicht als ode aan de Citroën DS. Ik heb twee van die vliegende tapijten gehad. Nukkige auto's met een hoek af, heel bijzonder, en een met niets te vergelijken rij-ervaring...

21-09-2017 om 10:53 geschreven door Jules Grandgagnage  

Een nogal deprimerend gedicht, maar het geeft wel raak weer wat ik op een bepaald ogenblik in mijn leven - tijdens een "donkere nacht van de ziel" voelde. 

Op Wikipedia schreef ik er toen ook een artikel over. Kijk ook naar de illustratie, een schilderij van Van Gogh:

Donkere nacht van de ziel

Donkere nacht van de ziel is een metafoor die de spirituele ervaring beschrijft van iemand die een fase in zijn leven doormaakt waarin hij zich door iedereen verlaten voelt, zonder hoop op een betere toekomst. Deze aan depressie verwante gevoelens ervaart de persoon als een crisis van geestelijke identiteit. Verschillende spirituele tradities zoals de christelijke mystiek verwijzen naar deze ingrijpende en louterende ervaring.

Zo beschreef Johannes van het Kruis, een karmeliet, in een gedicht de reis van de ziel vanuit zijn lichamelijke thuis naar een vereniging met God. Deze reis is bijzonder zwaar want het betekent een onthechting van de wereld om zich "met het licht van de schepper te kunnen verenigen." In zijn werken maakt Johannes onderscheid tussen twee donkere nachten: de nacht van de zuivering van de zintuigen en de nacht van de zuivering van de geest.

De Zwitserse psycholoog en psychiater Carl Gustav Jung zag parallellen met een van de fases van het 'grote Werk' die de alchemisten beschreven: het nigredo, waarbij de materie eerst gezuiverd moet worden door te vergaan. Het doel is echter het zuivere, alchemistische goud te maken met behulp van de Steen der wijzen. Metaforisch 'gelezen' betekent dit volgens Jung dat de alchemist trachtte zichzelf te transformeren tot een zuivere ziel. Dat gaf ook een zin aan alle beproevingen die de alchemist moest ondergaan.

In zijn algemeenheid betekent deze metafoor dat iemands spirituele groei onvermijdelijk gepaard gaat met lijden: no pain, no gain, maar dan met betrekking tot de geest. Een mens die dergelijke existentiële ervaringen heeft ondergaan komt er gezuiverd uit, als een ander mens.

19-09-2017 om 00:00 geschreven door Jules Grandgagnage  

Medusa

11-09-2017 om 00:00 geschreven door Jules Grandgagnage