|
|
Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : gedichten 2 |
|
|
09-11-2006 |
een sleutel te smeden |
wat is toch de zin als mijn armen naar jou strekken en zij in schaduw vertoeven
je zag in mij wat zonnige vlekken die naarmate de tijd voortschreed jouw hoop en verwachting in desillusie begroeven
waarom zal ik jouw boeien nog raken als slechts verdriet en wanhoop je bestaan zo wraken
vertel maar niets ik ontbeer de macht evenzeer een sleutel te smeden
en vertoef voortaan verblind op het braakliggend veld van heden
|
|
Reacties op bericht (0)
|