Het klokkengeluid van onze kerken en kathedralen klinkt mij vriendelijk in de oren, onze kerkklokken verkondigen een blijde of een droevige gebeurtenis. Als destijds in ons dorp de doodsklok luidde, wisten we dat een medemens voor altijd de ogen had toegedaan. Maar ook de beiaarden met hun lustige klanken verheugen mij, zij herinneren ons aan de geschiedenis van onze landen.
Het hondengeblaf en kattengejammer van de minaretten van de onvredelievende mohamedanen verafschuw ik, het hoort niet thuis in een beschaafde wereld.
Onze kerkklokken hebben steeds vreugde en droevenis verkondigt, maar nooit haat, en zo moet het blijven.
Kartuizer.
Reageer.....
|