Toen ik nog bij de MIVA {maatschappij voor interkommunaal vervoer Antwerpen, nu de Lijn) werkte, reed ik regelmatig met lijn 10 en lijn elf door de Lange Nieuwstraat in Antwerpen, ik zag dan de dames van liefde voor hun uitstalramen zitten en, ik vond het een beetje vulgair.
Toen ik echter enkele jaren later priester was geworden in de oud rooms katholieke kerk in den Haag, had ik een kleine kapel aan de Ammunietiehaven. In deze kapel las ik elke avond om acht uur de mis, om de gelovigen die over dag werkten ook de gelegenheid te geven deze bij te wonen. Elke avond was een vrouw tegenwoordig die mij opviel, maar zij ontving nooit de kommunie.
Om de hoek van de Ammunietiehaven was er een bordeel, toen ik op zekere dag daar voorbij kwam werd er op de ruit getikt, ik keek en herkende de vrouw die elke avond mijn mis bijwoonde, zij deed mij teken, binnen te komen, wat ik dan ook deed. Zij liet het rolluik naar beneden en zei: " eerwaarde ik wil met u praten" Zij vertelde mij, dat zij als tamelijk jong meisje in de handen van een pooier terecht gekomen was die haar jarenlang misbruikt had en waarvan zij toen een tienjarig zoontje had, van de pooier had zij zich kunnen losmaken en zij werkte nu zelfstandig en dat deed ze voor haar zoontje die zij in een goed internaat had ondergebracht, eenmaal per maand haalde ze de jongen naar huis op haar privaatadres en verbracht met hem een fijn weekend, de jongen dacht, dat zijn moeder sekretaresse was bij een bedrijf. Zij zei mij, dat zij enorm veel van haar kind hield en dat zij ernaar streefde de jongen een goede toekomst te willen geven. Om de toekomst van deze jongen verder te kunnen waarborgen oefende zij nu als zelfstandige dit beroep uit. Zij vroeg mij, of ik haar bij de mis die ze verder wilde bijwonen, de kommunie zou verweigeren. Mijn antwoord op deze vraag was klaar en duidelijk:"Zuster, met vreugde zal ik je het lichaam des Heren toedienen, hartelijk welkom" Ik omarmde haar en kuste haar op beide wangen, zij weende en knielde neer en badt mij om vrijspraak, die ik haar welwillend verleende, denkend aan mijn voorbeeld Jezus van Nazareth die een andere vrouw voor de steniging van barbaren behoedde.
Gina, als je het nog niet wist, ik ben een vrijzinnige kartuizer.
Kartuizer.
Reageer.......
Reacties op bericht (2)
04-04-2012
Eind goed, -> àl goed...
en dit toch zeker in het geval van die pleegzus van onze lieve Kartuizerfan Gina. - + - + - Oneindig respect voor deze brave mensen die "een op-de-dool-zijnd" wezentje liefdevol in hun gezin opgenomen- èn grootgebracht hebben. - + - + - Verre van afbreuk te willen doen aan dit verhaal... dààrom is mijn bewondering véél te groot vanwege die menslievende daad, doch, er leven nog veel tweepersoonsgezinnen in Vlaanderen met een (helaas) onvervulde kinderwens die dolgraag een kindje zouden willen opnemen (en desnoods adopteren) doch géén kans krijgen vanwege een telefoonboek-vol regelmenten/voorwaarden, en dan een weesje gaan halen in een ànder continent : meestal met een, hier-afwijkende huidskleur, zodat die kinderen steeds herkend worden als zijnde "niet van blanke ouders"-> en dragen levenslang het zichtbaar stigma mee
van geadopteerde. - + - + - Dààrom pleit ik (nogmaals) om hier, in dit onland, toch minstens in de grote steden, een vondelingenschuif te plaatsen (doch ZONDER verborgen camera noch later opzoeken van de identiteit van de moeder) - + - + -
De wanhopige, onvrijwillige moeders, zijn dan niet meer "door-nood-gedwongen" moordenaressen, maar wel "opgeluchte meisjes" die beseffen dat hun baby dan zal/zou geplaatst worden bij een koppel dat het zou "opkweken & opvoeden" alsof het hun eigen kind ware - + - + - Wat de "vaders" betreft... ja, dàt is een ànder paar mouwen: Tegenwoordig mag dat geen probleem meer zijn vermits condooms maar een fluitje van één cent meer kosten, doch... zoals ik lees in de reactie van Gina, is die liefdevolle opname reeds lang geleden geschied. - + - + -
Tijdens mijn verplicht "soldaatje spelen in dienst van vorst & vaderland" heb ik verscheidene gasten gekend die met een "vies vrouwmens" meegegaan waren, en dat grapje hadden moeten bekopen met de "chaude-pisse" (druiper) en slechts na verscheidenen dagen van pijn bij het urineren, zich op het rapport van de dokter meldden...toén heb ik besloten om steeds een "kapote" te gebruiken - + - + - Maar... géén probleem om die aan te schaffen "in 't stad", doch stukken moeilijker aan de achterlijke Oostkust (waar overal de smoeltrekkende tjeven de plak zwaaiden.) - + - + - Gelukkig dan toch een vooruitstrevend apothekeresje gevonden dat condooms verkocht (onder de z.g. toog), en dan nog aan 5 frank/stuk -> 1955 !!! - + - + -
Aldus is het heel goed mogelijk dat de natuurlijke vader van Gina's pleegzus ook nergens zulk voorbehoedsmiddel vond, en er dan maar "op los ging", hopende dat er geen nare gevolgen zouden komen van zijn hitsigheid.
04-04-2012 om 15:12
geschreven door Victor Van Vosselaer
02-04-2012
_____________________
Awel Kartuizer ik heb ook een verhaal.
Ik heb een pleegzus, die mijn ouders hebben opgevangen toen ze 3 jaar oud was.
Mijn pleegzus is een 'kind' van een onbezonnen daad, een ongelukje waar de tienermoeder destijds mee opgescheept zat, in de steek gelaten door haar familie, want destijds was ongewenst zwanger zijn een groot schandaal.
Mijn pleegzus heeft tot aan haar 3 jaar een nomaden bestaan gehad, overal werd zij als baby en peuter gedumpt,want haar moeder was niet in staat het kind op te voeden, zelf wist ze van geen hout pijlen meer te maken.
Op straat is mijn zus weggegeven, aan mijn grootmoeder, en zo is ze bij ons beland.
Haar echte moeder heeft nooit meer iets van haar laten horen, tot de dag zij stervende was, en om vergeving vroeg, mijn zus was intussen 15 jaren oud.
Haar relaas was een opeenstapeling van miserie, een lijdensweg zonder einde, en wroeging, waarbij ook de naam van de vader en diens familie bekend werd gemaakt.
Ze heeft mijn zus nooit uit het oog verloren, en kerstmis was voor haar geen feestdag, is de jaardag van mijn zus.
Door de jaren heen was de moeder van mijn pleegzus steeds de verdoemde, een slecht mens dat nooit kinderen op de wereld had mogen zetten,en bij niemand welkom was, over de rol van de vader zijn nooit dergelijke verdoemde woorden gesproken.
Na het overlijden van haar moeder heeft mijn pleegzus, kontakt gezocht met haar vader,; deze wist van haar bestaan af, maar het lag wat moeilijk haar te erkennen gezien hij een gelukkig gezin had, en niemand(in het gezin) afwist van zijn verleden-;
De vader heeft nooit het stigma gekend als de moeder,,ook de miserie en wroeging en pijn niet.
Mijn zus is van bij ons thuis gehuwd, en is inmiddels moeder van twee volwassen knappe zonen,
Van haar vader wil ze niets weten; maar voor haar moeder heeft ze gevoel, en respect... .
Kart,
Veroordeel niet te snel,.. desondanks we in een tijperk leven waar ongewenst zwanger zijn , bijna onmogelijk is, het toch gebeurd, maar waarvan het vrouw individu; de vruchtdragende steeds de "sigaar" is, en veroordeel wordt .
Als we streven naar gelijke rechten, moet men ook de gelijke plichten erkennen m/v... en tot op heden is dit een eenzijdig verhaal, en terugkomende op uw post,, hoeveel mannen hebben destijds bij u aangeklopt? ,... Ach ja.. mannen- staan niet in vitrines, ook dat is een vrouwen job, voor mannen moet dat exclusieve,en discreet zijn, zo dat zij vrij zijn van alle zonden.
