|
Natuurlijk was mijn bericht van 1 april een aprilvis, maar in werkelijkheid denken meer als 80 procent der Duitstaligen er zo over en vroeg of laat zou het wel eens geen aprilvis meer kunnen zijn. De Duitstaligen zijn moe gebelgt.
In gedachten verzonken wijlde ik vandaag in het Antwerpen der zestiger jaren der vorige eeuw. Wat was het toen goed leven in de Sinjorenstad, oudere vrouwen werden niet beroofd van hun handtas of hun kettingen, het begrip "tassentrekkers en kettingtrekkers" was onbekend. Messentrekkers, mannen met verwilderde baarden in viese vuile nachthemden en van kop tot teen ingepakte vrouwen hadden we toen nog nooit gezien. Men kon rustig, zelfs ' s nachts, een wandeling door de stad maken. Winkeliers hoefden niet bang te zijn overvallen te worden. Ook het openbaar vervoer, trams en bussen, waren toen veilige verkeersmiddelen, geen mens zou er aan gedacht hebben met stenen naar een tram of een bus te werpen. Voor de rijkswacht en de politie had men nog respect. Antwerpen was toen nog van de Antwerpenaren. Ik woon nu wel tweehonderd kilometer van Antwerpen verwijderd, maar ik heb heimwee naar mijn Antwerpen van toen en toch wil ik er niet meer heen. Daar ik het niet meer verantwoord vind zelf met mijn auto deze tweehonderd kilometer te rijden, ik ben niet meer de jongste, boden mijn broers mij aan mij te komen halen en terug te brengen, voor dit grootmoedige aanbod was ik zeer dankbaar, maar ik wil niet meer naar het verloederde Antwerpen van nu, het zou teveel pijn doen. Ik hou liever mijn Antwerpen van toen in mijn herinnering.
Ik hoop, dat de schuldigen van deze totale verloedering vroeg of laat ter verantwoording zullen worden geroepen en zwaar gestraft zullen worden. Ik voel een zeer diepe verachting voor deze snertpolitiekers, men zou hen openbaar aan de schandpaal moeten stellen.
Kartuizer.
Reageer....
|
