Alle bezoekers van mijn blog wens ik vrede, heil en zegen en eindelijk eens een droog weekeinde met zon. Daar er op 11 juli niets te feesten was, was deze dag voor mij een dag als alle andere dagen.

Het oude huis...

Het huis waarin ik nu al 25 jaar woon is honderdelf jaar oud, het werd gebouwd in het jaar 1903 toen hoorde het huidige ostbelgistan nog bij het duitse keizerrijk, het heeft twee oorlogen onbeschadigt overleeft. Na de kapitulatie van Duitsland 1918 werden de bewoners van het huidige ostbelgistan in 1920 belgen en dat bleven zij tot het Hitler Duitsland hen 1940 weer bij Duitsland inlijfden. Daar zij nu weer duitsers waren, werden de jonge mannen verplicht bij de wehrmacht dienst te nemen. Na de kapitulatie van het duizendjarige rijk werden zij terug belgen en de mannen die bij de wehrmacht gedient hadden werden als landverraders gebrandmerk en behandeld. Tot daartoe dat stukje geschiedenis.

De mensen die 1903 dit huis bouwden, moeten voor die tijd welvarend geweest zijn, het is een stevig met natuursteen gebouwd huis met een verdieping en een ruime zolder boven het woonhuis en alle kamers met stevige houten vloeren, die na 111 jaren nog even stevig zijn,1990 kregen alle vensters dubbel glas en het woonhuis een nieuw dak en enkele jaren later werd ook het dak boven de voormalige schuur vernieuwd, aangrenzend aan het woonhuis een stal die plaats bood voor 12 koeien en daarnaast een grote schuur, deze schuur heb ik 1991 tot mijn private huiskapel omgetoverd, toen geloofde ik nog aan de katholieke dogmas, nu weet ik wel beter, maar mijn kapel zou ik toch niet meer willen missen, als het mij wel eens teveel word, zet ik mij in de kapel en luister ik naar Gregoriaanse liederen en dan kom ik weer tot rust. Het huis heeft dus onbeschadigt twee oorlogen overleefd alhoewel tijdens het ardennenofensief de duitsers reeds Sank Vith heroverd hadden en dat is maar 10 kilometer van hier verwijderd en daar werd hevig gevochten. Achter het huis liggen verschillende hektaren weiland die nu nog steeds bij het huis horen, een klein deeltje daarvan heb ik tot mijn tuin omgetoverd. Soms zou ik willen dat de muren van dit huis zouden kunnen spreken en mij zouden kunnen vertellen over de mensen die hier gewoond hebben, over hun zorgen en over hun angsten die zij tijdens de twee oorlogen ook zullen gekend hebben, maar de muren zwijgen.

Ik dank de lezers voor hun reacties op mijn vorige bijdrag en, Victor ik krijg bij het lezen van de blog van Lieve echt geen rode oortjes, ik ben wel meer gewend. Voor wie de duitse taal verstaat, raad ik eens bij joutube te kijken naar "Der Reichtum der Kirche ist Blutgeld."

Groetjes,

Kartuizer.