|
Terwijl ik dit stukje schrijf luister ik nu niet naar Gregoriaanse gezangen maar naar de heerlijke melodien van James Last, zij voeren mij terug in een tijd waarin de wereld nog heel was. En afwisseling is altijd goed.
Wanneer een lezeres of een lezer mij een commentaar stuurt voel ik mij genoodzaakt daarop te reageren, behalve dan, wanneer het om een ordinaire vuilspuiter gaat want die zijn er ook.
Dit stukje schrijf ik extra voor Jutta. Wij hebben elkaar nog nooit ontmoet en ik ken je alleen maar door je racties op mijn blog. Deze reacties zijn steeds zeer treffend en juist. Ik zie soms wel de dingen een beetje te rooskleurig en dan krijg ik van Jutta een demper die mij tot nadenken stemt en dan moet ik haar gelijk geven.
En toch ben ik ervan overtuigt dat Jutta en ik van het gelijke bloed zijn en dat we hetzelfde willen, alleen, Jutta is ietsjes ouder als ik en zij heeft dus meer levenservaring en van mensen met meer levenservaring als de mijne leer ik graag.
Je hebt gelijk Jutta, we moeten het een beetje rustiger aan doen, wij, de kleine radertjes, kunnen er niets of weinig aan veranderen. En om eerlijk te zijn, ik heb mij tenslotte ook teruggetrokken op mijn klein aards paradijs waar ik van niemand last heb. In ons dorp is de wereld nog in orde, geen baardmannen, geen wandelende tenten, geen messentrekkers en geen bedelende kinderen met geamputeerde ledematen. Maar ik ben wel benieuwd of op mijn volgende ID.kaart nog belg zal staan of Luxemburger of Duitser, afwachten!
IK stuur je vandaag tulpen, die zijn er nog wel niet, maar zij komen gewis, de nieuwe lente komt en hopelijk ook voor ons landje en voor heel Europa. Ik geef de hoop niet op.
|
