Tinnen huwelijksfeest

Beste familieleden hier al te gare

Sta mij toe eerst een woordje tot u te spreken

Vooraleer gij als een uitgehongerde schare

Gulzig en met smake uw buiksken rond zult eten.

Eerst en vooral van harte welkom op ons tinnen bruiloftsfeest!

Geen één van u heeft zijn kat gestuurd

En dat doet deugd, aan ’t hertje nog het meest.

10 jaar lang zijn Geert en ik nu al getrouwd.

En al was’t niet altijd rozengeur en maneschijn,

Stilletjesaan hebben we ons gezinnetje opgebouwd

Waar elk van ons gelukkig mag zijn.

Ingelmunster werd onze eerste halte.

We werkten en spaarden

Tot we op de lange duur een hoopke geld vergaarden.

Na verloop van jaren kreeg ons nageslacht gestalte

Want onze oudste spruit, Jurgen, zag het levenslicht

En van dan af aan vervulden we trouw onze ouderlijke plicht.

We ploeterden verder, ik als programmeur, Geert als lasser.

Maar ’t en was niet dat, ’t en was ons leven niet

En we zochten naar iets gepasters.

Wortegem-Petegem werd ons tweede thuisfront

Alwaar we boerden op de vruchtbare Oost-Vlaamse grond.

We verbouwden, investeerden en zwoegden

We zaaiden en oogstten en ploegden.

En in dien drukken tijd werd ons tweede baaske, Christof geboren.

Het was een tsjoolen met dat kleine prutske

Van de kliniek in Oudenaarde naar de pediatrie in Waregem,

Waar hij uiteindelijk genas nà een succesvolle operatie aan zijn buikske.

In den stiel zat het niet mee,

Want de prijzen gingen steevast naar benee.

“Ons vader is boer”, maar wij: we boerden achteruit.

Maar niet getreurd, we maakten van ons hart een steen

En namen een wijs besluit.

We verkochten ons “hof” aan liefhebbers van een dierenasiel.

En verhuisden, nà 15 maand, met gave en goed en al onzen briel

Naar onze derde statie zijnde Rumbeke-Zilverberg.

Nà anderhalf jaar restauratie- en renovatiewerken

Groeiden de “Salons Hypor” uit tot een complex van zes verschillende zalen

Alwaar we een kleine vijfhonderd zeugen met hun kroost kunnen herbergen.

D’er is weer zaad in ’t bakske

En we zijn eindelijk op ons gemakske.

D’er rest ons niets anders dan daarop te klinken,

En met u allen feestelijk te eten en te drinken.

Gezondheid en smakelijk!

Kathleen, februari 1995

28-02-1995 om 00:00 geschreven door Kathleen

Geachte collega’s,

Terwijl jullie drukdoende bezig zijn met bits en bytes, kortom programmeren

Hield ik mij bezig met de diepste facetten van het leven.

Mijn zoontje werd op 31 augustus geboren

En daardoor heb ik ook à fur et à mesure mijn nageboorte verloren.

Pendelen met manieren kan Heidi dus niet :

Ze voorspelde een dochter, maar ’t werd er eentje met een piet.

’t Ventje weegt 3 kg 750 en is 51 cm groot

Het drinkt flessenmelk, geen borstvoeding en het eet ook nog geen brood.

Het is een pracht van een kind

Het is niet te beschrijven hoe diep het wordt bemind.

De bevalling werd om 17 uur in gang gestoken,

Met een gele crocheerhaak werd het water gebroken.

Maar er gebeurde verder niets totdat de vroedvrouw aandraafde met een infuus

Die dwaze druppelteller viel na enkele minuten in panne zonder excuus.

Dan maar een ander apparaatje gehaald

Zodat uiteindelijk de contracties om de minuut werden herhaald.

In de verloskamer begon het hard labeur

Persen uit alle macht, en hopla, een scheur.

Uiteindelijk kwam ons manneke toch naar buiten

En was ’t gedaan met beulen, tieren en tuiten.

Om 18u25 lag het te schreien op mijn buik, blauw als het was

Terwijl de gynaecoloog met naald en draad aan den opkuis bezig was.

Geert en ik hebben er een glaasje op gedronken

Want al bij al, in gewillig een uurke en twintig minuten was ’t geklonken.

Ons baaske heet Christof met cee ha,

En ’t verhaaltje is uit, tralala …

Kathleen, 31 augustus 1992

31-08-1992 om 00:00 geschreven door Kathleen