Wonderpil

Maagdelijk wit

gestroomlijnd

het afbreekstreepje

pal in het midden.

Eetbare ellips,

je beloofde me

vrede en innerlijke rust.

Je zou me behoeden

voor lijden, pijn en verdriet.

Ik nam je trouw elke dag

twintig jaar lang, ononderbroken

aan één stuk.

Maar hield je je aan je belofte?

NEEN, heel zeker NIET.

De dosis verhogen

werd steevast mijn deel.

En vlotjes verdween je

elke morgen door mijn keel.

Toch werd ik meermaals

ernstig ziek.

Uitgeput, leeg, geen greintje energie.

Jouw toverformule

miste haar magische kracht.

Je hield me genadeloos

in jouw moordende macht.

Twintig jaar later

bevrijdde ik mezelf

uit jouw benauwende wurggreep.

Ik had je afgezworen

definitief en voor altijd.

Was eindelijk weer mezelf

voor de volle honderd procent.

Ik had je veel liever

nooit, maar dan ook nooit gekend.

Wonderpil

Leugenaar

Met jouw eigen eigenzinnige wil.

Een half jaar later

werd het duister en kil

zwart, donker en beangstigend stil.

Alles raakte me onmenselijk diep.

Van de hele wereld droeg ik het lijdende verdriet.

Van iedereen voelde ik hun intense pijn.

Het vrat me op, giftig venijn.

Schoorvoetend

liet ik jou terug toe in mijn bestaan.

Het was absoluut niet mijn keuze

Wel mijn eigenste beslissing

Levensnoodzakelijk

Om toch

Ondanks alles

Samen met jou

Verder te gaan.

Wonderpil

VOLUIT LEVEN

’t is dat

Wat ik wil.

Kathleen, juni 2019