Liefdesverrijzenis.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

in het breekbare van al het echte wordt ons grootste verdriet geluk

en geluk wordt broosheid, die, net als wij, slentert over het strand, op de dijk, langs de gefluisterde-woorden-boulevard,

gearmd en kusjes, veel kusjes in je zachte hals -

wij hebben onze schaamte opnieuw bedekt, mekaar herontdekt,

zijn één en dezelfde boom,

waaruit, onder de geur van de bliksem, hars druipt,

die gaten van spijt zal opvullen en onder nachten van volle maan de vele ontwaakte sterren doet oprijzen -

en  al het dode van gisteren, ontwaakt mee,

in zweet van heimwee dat kamers van onze geest oppoetst in verstilde gedachte naar een genietende toekomst,

waarvan de openluchttrap alleen aan de wolken grenst -

als we dit klaarspelen en aan één lijn trekken, tot het brood zoet smaakt,

zullen we nooit meer alleen staan

en een verloren gisteren heel snel terugvinden,

alsof het altijd is blijven bestaan.

Daniël Depireux