’t Is maar een woord

Het woord ‘mooët’, niet te verwarren met ‘pooët’, want die kan schoolslag zwemmen,verwijst wat uitspraak betreft, naar een kort en krachtig, tweelettergrepig zelfstandig naamwoord.

’Lebbeke-, Wieze- en Bellenaars van een zekere leeftijd zien in het woord ‘mooët’ een tijdelijke verblijfplaats van vogels die de ‘malsjaans’ hadden zich te laten inrekenen. Het woordbalanceert trouwens op de rand van de verdwijning uit onze lokale gesproken en geschreven ‘vokkabbullèèr’. Toegegeven, taalgebruikers van toen, hebben in hun leven, vooral dan in het eerste kwart ervan, veel ‘mooët’n’ gezien. Ze hingen niet zelden her en der, op ooghoogte, tegen een gevelmuur van afbrokkelende Boomse klinkers, ‘gesschallottert’ door de tand des tijds.

Een ‘moët’ was echter meer. Je kon decennia geleden ook ‘in de mooët angen’. Wat betekende dat je trouwplannen had, want alle huwelijksaankondigingen belandden toen, ook in Lebbeke, in platte ‘mooët’ van kippengaas, opgehangen op de Grote Plaats tegen de toegangspoort onderaan de pui van het gemeentehuis.

Bron : “KRAMIEK” nr 1 – januari 2023