En de gemeente een eigen wapen en vlag kreeg: Het blauw aan de stok
Eind oktober 1980 keurde de gemeenteraad eenparig de invoering goed van een gemeentewapen en -vlag. De gemeente was daartoe, na de fusie, verplicht. De beslissing was al drie jaar eerder gevallen, maar het voorstel van de gemeente, uitgewerkt op advies van gemeentelijk archivaris Jef Dauwe, moest na onderzoek door de Commissie voor Heraldiek, nog eens extra groen licht krijgen.
Zei Dauwe toen:
“Wat de keuze van het wapen betreft, hadden we het in Lebbeke al bij al nog vrij makkelijk, omdat aan Wieze en Denderbelle nooit een gemeentewapen was toegekend. In sommige gemeenten was dat wel het geval, zodat daar vaak elementen van de fuserende gemeenten werden samengevoegd. Wat kon leiden tot erg ingewikkelde wapens. Terwijl in de heraldiek als grondregel de eenvoud geldt.” “Het wapen werd als volgt beschreven: In lazuur een gekroonde en omstraalde Onze-Lieve-Vrouw , met op de linkerarm het Kind Jezus en in de rechterarm een scepter, alles van goud.” “ Lebbeke heeft officieel nooit een vlag gehad. Wel gebruikte de gemeente, sinds onheuglijke tijden, bij feestelijkheden de vlag met de blauwwitte kleuren, tegelijk ook Mariale kleuren.”
De vlag werd als volgt beschreven: een rechthoekig doek, diagonaal doorsneden van linkerbovenhoek naar rechterbenedenhoek van blauw en wit (het blauw aan de stok).
Is er in Lebbeke sprake van één pompier van wie de volksmond zijn voornaam zonder aarzelen koppelt aan de job van brandweerman, beseft eenieder dat het Lowie Pompier betreft. Al heet Lowie volgens de burgerlijke stand Louis Van Damme en niet Pompier.
In april wordt hij tachtig. Al negen jaar geniet hij, na een carrière van 35 jaar als brandweerman, van zijn pensioen. En recent verhuisde hij met zijn ‘maddam’ van ’t ‘ Hoeksken’ naar de Jozef Cardijnstraat. In wat sommigen de ‘bloemmewoiëk’ noemen. Met straatnamen vol anjers, azalea’s, irissen, magnolia’s en begonia’s een vanzelfsprekendheid. Al roepen Rode Kruis en Jozef Cardijn niet meteen dezelfde associaties op. Zijn woning valt meteen op, want in de voortuin houdt een pompier, in miniformaat, klaar om in te grijpen, de wacht. Louis werd geboren in Merchtem, groeide op in Opwijk en woont sinds zijn huwelijk in Lebbeke.
Bij de Lebbeekse brandweer belandde hij via zijn nonkel, Frans Luypaert, die al actief was bij de pompiers. “Nonkel Frans was de man van tante Julia, de zuster van mijn moeder”, voegt hij eraan genealogisch correct aan toe. Hij was loodgieter in de Kapellekensbaan.” Naar hoeveel branden Louis ooit uitrukte, is hij vergeten. Zijn eerste herinnert hij zich nog. “In de lompenfabriek De Saedeleir, bij Steikke Jaanis”, voorin de Baasrodestraat waar zich nu Van der Schueren bevindt. Een stevig brandje. We kwamen daar vaker over de vloer. Op de koer zijn nu nog de gevolgen te zien.”
Altijd supergraag gekookt
Louis blikt met genoegen terug op zijn carrière bij de brandweer. “Ik ben ooit, zowat veertig jaar geleden, ook begonnen met het organiseren van de jaarlijkse mosselfestijnen”, vertelt hij. “Eerst in zaal Ons Huis, later in de kazerne zelf. Jarenlang bereidde ik jaarlijks om de vier maanden 150 kilo kop/kipkap. De vraag was niet bij te houden.”
Die bereidingen leerde Louis in de Poelstraat, waar de vader van Gaston Van den Berghe, van de Buggenhoutse Grega hammen, een kleine beenhouwerij dreef. Die leerde hem trouwens ook lekkere pensen maken.
“En paardenworsten heb ik recent, ook als vriendendienst klaargemaakt bij de Griek op de Hogeweg. Voor de mannen van de biljartclub. Ze smaakten super. Kreeg ik trouwens van overal te horen. Jammer genoeg was ik verplicht mijn kookmateriaal weg te schenken”, besluit hij. “In mijn nieuwe thuis heb ik overigens amper ruimte om te koken.”
“Hoe ik dan nu mijn dagen doorbreng? Ik trek wel mijn plan. Eens klappen aan de toog kan deugd doen. Op zondagmorgen vind je me meestal in ’t Toreken. Samen met nog ‘ne Lowie’, maar die heet Macharis en hij kan niet zo goed koken als ik. En branden geblust heeft hij, bij mijn weten, ook nog nooit gedaan. En ik heb nog nooit in mijn leven bier gedronken …
“Bewust van het feit dat het sukses van elke stoet grotendeels van het weder afhangt hadden de leden van het karnavalkomitee van Wieze een massa eieren naar de Arme Klaren gedragen en dat het hielp is gebleken vorige zaterdag tijdens de kinderkavalkade, even als in de karnavalstoet van zondag en zelfs bij de Zotte Maandagoptocht. Drie keer tereke een ideaal stoetweertje!”, schreef lokaal correspondent ‘mieëster’ Van Landuyt in De Voorpost van begin maart 1991.
Meester Van Landuyt was in de wolken. Schreef hij immers:
Omtrent het kinderkarnavalfeest:
- Voor het 11de kinderkarnavalfeest waren er circa 300 kinderen van 4 tot 12 jaar -vanwaar blijven ze komen?- voor een rondgang door de voornaamste straten van Wieze. - Veerle Van Houdt, dochter van Jacqmain en Carmen Bixhain en Peter Van den Steen, zoon vanVan den Steen, zoon van Armand en Myriam Moortgat, grabbelden zich respectievelijk tot jeugdprinses en -prins. Peter ontving ook nog een scepter en een hoed, Veerle een kroontje. Daarbij kregen ze beiden nog een mountainbike, een geschenk van prins Dirky I.
Omtrent de zondagkavalkade:
- Van de 2600 Wiezenaars stapten er niet minder dan 400 mee in de stoet. Prins Koen I gooide met gulle hand lekkers naar de kijkers. - Tijdens het sluitingsbal in het Wiezehof werd de uitslag bekendgemaakt: 1.OLB Chiro 2. De Kapio’s 3. De Leo’s 4. De Wialloos 5. De Kraks … 12. De Dekkers.
Omtrent Zotte Maandag:
- Het was weer een mooi symbolische en sterk meebeleefde aangelegenheid, waarbij menige traan meegepikt werd.
De strikjes hebben ze zelf gemaakt. Ook al gaan deze peuters nog maar pas naar de school in GO! Konkelgoed, toch hebben ze al heel wat in hun mars. Bijvoorbeeld wat sneeuw doet als die in de zandbak terechtkomt. Proefondervindelijk onderzoek noemt men dat in ‘grotemensenwoorden’. En carnaval vieren kunnen ze als de besten. (Ingezonden foto’s)
Op 6 februari ll. vierde FERM (voorheen KVLV) haar eerste verjaardagskaarsje uit na de naamsverandering vorig jaar. Alle leden van FERM Heilig-Kruis kregen voor de gelegenheid een bezoekje van een bestuurslid en ze werden bovendien getrakteerd op een ‘appelbabbel’. Die was vergezeld van een versgebakken appelgebak. (Ingezonden foto)
Omdat het jammer genoeg niet voor de hand ligt dat alle kinderen regelmatig een gezond stuk fruit voorgeschoteld krijgen, opteerde de ouderraad van basisschool De Puzzel voor de actie ‘Oog voor lekkers’. Met dank aan de samenwerking met Colruyt Lebbeke wordt ervoor gezorgd dat alle leerlingen regelmatig een lekker stuk fruit kunnen verorberen, als het kan in de buitenlucht. De houten picknicktafels zijn daar de geschikte locatie voor. (Ingezonden foto)
Vrijdag 31 augustus 2007 beleefden de deelnemers aan het "Duokamp" ingericht door de Sportraad en de Muziekacademie van Lebbeke hun apothéose op het Dorpsplein
Mogelijke juryleden assisenjury via loting bepaald
Enkele weken geleden heeft burgemeester Raf De Wolf, geflankeerd door de schepenen Goedele Uyttersprot en Jan Vanderstraeten, via lottrekking bepaald wie de komende vier jaar in aanmerking komt om te zetelen als jurylid in een assisenzaak.
“Op zich geen zware taak”, zegt De Wolf, “maar eigenlijk een verplicht folkloristisch nummer, waarbij de burgemeester zich moet laten bijstaan door twee getuigen.
Onze opdracht bestond erin om via lottrekking twee cijfers te bepalen die zullen worden gekoppeld aan de laatste lijst van het kiesregister. Enkel Lebbekenaars die binnen de reeks van de getrokken getallen zitten, komen hiervoor in aanmerking. (Ingezonden foto)
Het minivoetbaltornooi op de gemeentelijke jongensschool "De Puzzel" te Lebbeke was jarenlang een vast begrip in Lebbeke. Dit was vooral te danken aan de initiatiefnemer gewezen directeur Roland D'Hondt .
Hierbij wil ik echter geen afbreuk doen aan de enorme verdiensten van al diegenen die zich belangeloos inzetten om de spelers, bestuursleden en supporters te voorzien van spijs en drank. Zonder scheidsrechters was het echter onmogelijk om dit tornooi tot een goed einde te brengen.
Op de foto ziet U v.l.n.r. Jean-Pierre Van Den Bossche (scheidsrechter) Roland D'Hondt (organisator) en Gilbert Van Der Jeught (scheidsrechter).
De meerstammige haagbeuk, aangeplant in de groene zone van het cultuurerf in de Stationsstraat, biedt mama’s en papa’s meer kansen om hun ukkepuk te overtuigen om zonder morren afscheid te nemen van hun fopspeen.
Tot voor kort konden de peuters alleen terecht bij Sint-Maarten en bij de paasklokken, om de fopspeen uit hun jonge leven te bannen. Een tut(ter) – oudere Lebbekenaars hebben het nog over een pijp – hoort immers niet meer bij een peuter die een kleuter wil worden.
“Ons leek de aanplanting van een tuttenboom op het cultuurerf ideaal”, zeggen Goedele Uyttersprot (N-VA), schepen van Jeugd, en Goedele De Cock (SP.A), schepen van Welzijn. Viktor Van Hoeymissen (7) die met mama de meerstammige carpinus betulus kwam bewonderen, spreekt hen niet tegen. Toen hij amper tweeënhalf was, liet hij van de ene op de andere dag zijn fopspeen links liggen. Flink was dat!
Bovenaan v.l.n.r. : François Heuvinck (+) - Gustaaf Van Biesen - Roger De Block - Patrick Bosman - Raymond De Wilde - Marc De Hauwere - Darry Goossens - Dirk Uyttersprot - Eddy Van Raemdonck - Eddy Van Overstraeten
Onderaan v.l.n.r. : François Van Cauwenbergh - Etienne De Wolf - Richard Vermeulen - François Perdaens- Patrick De Bruyn - Dirk Van Den Abbeele- Pierre Brusselmans (+) - Freddy De Donder
Jozef Luypaert (65), ruim veertig jaar lang een vertrouwde figuur achter de balie van de openbare bibliotheek, gaat eind deze maand met pensioen. Zijn collega’s animeerden zijn afscheid op verschillende manieren. Uiteraard coronaproof.
Als entree kreeg Jozef begin februari vanop de kiosk in de tuin van het cultuurerf een serenade aangeboden. Het combo van de Academie, geleid door Stefaan Van Vaerenberg, bezong de kwaliteiten van de bibliotheekbeambte. En die waren niet min.
Tegelijk bracht een fotocollage in de bibliotheek de activiteiten van Luypaert in herinnering. Bezoekers konden voor de man (niet zelden) met de pet, uiteraard in een boek, een boodschap meegeven. Het echte afscheid volgt eind van de maand.
Luypaert begon zijn bibcarrière, na een debuut op de gemeentelijke culturele dienst en een zijstap naar de administratie van de politie, in het HuisVan der Meersche in de Stationsstraat. Achteraf verhuisde de bibliotheek naar het gebouw van de vroegere kledingzaak In de Kleine Winst, naast Bakkerij Keirens. In 1995 kwam ze terecht op het cultuurerf in opbouw.
“Het uitlenen van boeken en andere datadragers is in de voorbije veertig jaar spectaculair veranderd”, zegt Luypaert. “Ik herinner me nog de fichebakken die ondertussen al lang vervlogen tijd zijn. De intrede van de informatietechnologie zette de poort open naar de hele wereld. Vandaag voorziet de lezer zich in grote mate zelf van lectuur. Wij staan altijd klaar voor info en advies.”
“Het directe contact met de bezoekers is er wel door geslonken”, besluit hij. “Wat niet veranderde, is de goeie samenwerking met de collega’s die ik de voorbije decennia mocht ervaren.”
Corona dwong gemeenteraadslid François Perdaens tot ontslag
rançois Perdaens nam ontslag als gemeenteraadslid. De nasleep van een coronabesmetting, die ook zijn vrouw trof, maakt het hem onmogelijk nog langer te zetelen. Jordi Stallaert, actief in de schoot van FC Lebbeke, volgde hem op.
“Mijn memorie is nog niet in orde”, zegt Perdaens (72). “Ik moet bij het praten te vaak en te lang aan mijn woorden denken. Ze komen niet meer zo vlug als voorheen. Mijn huisdokter zei me te leren leven met een lange herstelperiode. Daarom besloot ik ontslag te nemen. De jeugd verdient overigens ook kansen.”
Perdaens is al decennialang een vertrouwde figuur in de gemeente. Sommigen noemen hem François, hoewel hij Frans heet, terwijl de meesten hem aanspreken als Soi. In 1975 werd hij gemeentebediende en nam hij de leiding op van de Lebbeekse zaterdagmarkten. Tijdens zijn opdrachten die hij aflegde met de bromfiets, had hij een goeiedag over voor iedereen.
In 2006 werd hij op de Open VLD-lijst verkozen en meteen gepromoveerd tot schepen van de Sport. “Niet mijn aangenaamste periode”, blikt hij terug. “Het boterde toen van geen kanten tussen de toen nog zelfstandige voetbalclubs SK en Rapide Club Lebbeke.”
In 2012 verlengde hij zijn schepenambt en stampte hij in Wieze een zondag- en in Denderbelle een vrijdagmarkt uit de grond. Tijdens de verkiezingen van 2018 verhuisde Perdaens samen met de Open VLD naar de oppositie.
“Als gemeenteraadslid had ik meteen meer tijd om het lokale kaats- en voetbalgebeuren te volgen”, besluit hij. “En toen de horeca nog actief was, kon je me elke zondagmorgen aantreffen in café Toreken voor een pot pandoeren.”
Tweedejaars De Puzzel animeren bewoners Hof ter Veldeken
De tweedejaars van gemeenteschool De Puzzel mochten de bewoners van het woon-zorgcentrum Hof ter Veldeken demonstreren hoe carnaval ook coronaproof gevierd kan worden. (Ingezonden foto)
De KSA van Lebbeke kan ondertussen terugblikken op een rijk verleden. Talloze Lebbekenaren hebben de beste herinneringen aan hun jonge jaren die ze doorbrachten bij de KSA. Het is dit jaar precies 65 jaar geleden dat de jeugdbeweging hier werd opgericht. Dat onder de huidige omstandigheden uitgebreid vieren is echter niet eenvoudig. Toch worden er, met veel hoop op een snelle terugkeer naar wat we allemaal als normaal beschouwen, een aantal activiteiten gepland rond de verjaardag. De zomer en het najaar worden voor de KSA een feestjaar.
Er zullen veel foto’s online te bekijken zijn van de vorige en huidige generaties leden en leiders. Wie nog dergelijke foto’s heeft kan die sturen naar ksaflambouwlebbeke@hotmail.com
De leidersploeg is verder nog op zoek naar de gegevens van zoveel mogelijk oud-leden en –leiders. Die kunnen naar hetzelfde adres gestuurd worden. Bellen kan ook naar 0479-612300.
In het najaar worden twee feestweekends gepland en iedereen kijkt uit naar de reünie van iedereen die ooit bij de KSA betrokken was.
Denderbellenaar Remi Van Der Poten jaar lang JEUGDDICHTER
Vier juryleden verkozen het gedicht Samen van Remi Van Der Poten, leerling van Vrije Basisschool De Bellewij, tot het beste in de door de bib georganiseerde poëziewedstrijd voor tien- tot vijftienjarigen.
De opdracht bestond erin aan de hand van een foto een gedicht te schrijven rond het thema “SAMEN”.
Achttien tieners namen deel.
De raamsticker met het winnende gedicht werd opgehangen op veertig locaties in de gemeente.
Ook de volwassenen mochten in de pen kruipen. Zij konden rond hetzelfde thema een gedicht of haiku schrijven. De belangstelling voor de wedstrijd beperkte zich niet uitsluitend tot Lebbekenaars.
Zeven geselecteerde haiku’s en twee gedichten verfraaien bladwijzers die verdeeld werden over scholen, rusthuizen, openbare gebouwen en de bib.
De niet-geselecteerde haiku’s verschenen her en der op openbare gebouwen.
De Sleedoornpage, een kleine soort dagvlinder, heeft het Land van Dendermonde gevonden. Dat bewezen de voorbije weken vondsten van eitjes in het Buggenhoutse bos en op het Natuurleerpad Oude Dender in Wieze.
De berichten rond dagvlinders in Vlaanderen zijn doorgaans niet positief. Van de zeventig soorten die hier ooit werden vastgesteld, maken slechts 26 het relatief goed. Negentien soorten zijn al uitgestorven.
“De sleedoornpage is een soort waar de voorbije jaren actief werd naar gezocht”, zegt Lebbekenaar Ruben Meert, actief in de insectenwerkgroep Voelspriet. “Hij houdt er een vrij verborgen leefwijze op na en vliegt niet makkelijk naar bloemen toe. Het is dus uitzonderlijk de vlinder te zien te krijgen. Daarom wordt vooral naar zijn eitjes gezocht. Deze kleine witte pareltjes worden ’s winters door tientallen vrijwilligers gezocht en geïnventariseerd.”
Deze intensieve zoektocht leidde de voorbije jaren tot de ontdekking van nieuwe locaties. Het Land van Dendermonde bevond zich tot voor kort ten noorden van het bekende verspreidingsgebied, maar nu lijkt de soort met de ontdekkingen in Wieze en Buggenhout, in deze regio ook te gedijen.
Gaat het nu plots beter met de dagvlinders in deze regio? “Helaas niet”, klinkt het. “De ontdekking bewijst wel dat we via gerichte acties sommige soorten een handje kunnen toesteken. Sleedoornpages zijn bovendien honkvast en blijven in hun leven in een straal van amper enkele honderden meters van de plaats waar ze werden geboren.”
“Ook de creatie door Natuurpunt en Regionaal Landschap Schelde-Durme van struwelen, is positief”, besluit Meert. “Het is geen toeval dat de meeste van de pas gevonden eitjes voorkwamen op recent aangeplante sleedoornstruikjes.”
En zei Clement: “Van de vier koningen die ik kende, ben jij de enige die bij mij kwam”.
Hoog bezoek op 18 februari 1982 toen Koning Boudewijn Clement De Vos, in zijn woning op de hoek van de Lange Minnestraat en de Brusselsesteenweg, kwam feliciteren als oudste inwoner van het land. Boudewijns uitstap vanuit Laken naar Lebbeke -een initiatief van de Lebbeekse senator Octaaf Van den Broeck- lokte flink wat belangstelling. Clement De Vos genoot. Dat deed hij ook al een dag vroeger, toen de lokale pers hem kwam feliciteren en peilde naar zijn verwachtingen.
“En Frans,” vroeg de koning, “Hoe gaat het hier met de politiek?”
Wa goinnekkik dei man meirr’n geven”, vroeg Clement zich af. “Een sigaar en een drippelken? Hij zal ei messchien niks willen. Kemmen vazzellèèven nog nie gezien. We zell’n em ontvangen geleik dat’n es. Ik kan em oeëk e glosken bloedwoiën va Zuster Godelieve (n.v.d.r. een eertijds populair aperitief op basis van wijn) geven. Dat drink ek ooëk gèèr’n. Van toiëd tot toiëd ne zwelg. Zat drinken doeinnik me nie, zelle. Kem al spel genoeg om mij nichter’n rechttaagen.”
Clement De Vos overleed in 1983 en verrees ondertussen in de vorm van een reus.
De leerlingen van basisschool Konkelgoed maakten wenskaarten om de bewoners van woonzorgcentrum Hof ter Veldeken een lieve wens toe te sturen. Momenteel kan iedereen wat lichtpuntjes gebruiken. De leerlingen oefenden tegelijk de hoofdletters. Dat noemt men een win-win. (Ingezonden foto)
Op de foto (niet in volgorde) : Burgemeester Frans Moeyersoon en de leden v/h OCM zijnde : Voorzitter Arsène De Mol (PVV) – Henri Ringoot (CVP) – Leo Callaert (VU- - Jozef Putteman (PVV) – Honoré Roggeman (PVV) – Robert Heirbaut (CVP) – Gerard Moens (CVP) – Pierre Heymans (SP) – André Macharis (PVV) – Marcel Segers (CVP) – Lodewijk Van Gyseghem (CVP
De ontbrekende namen waren : Mevrouw Mortier (Secretaris) en Luc Vermeir (Ontvanger)
Bron tekst : Jaarboek Heemkring Lebbeke – “Gemeentepolitiek te Lebbeke 1795 – 1990) – auteur Jozef Dauwe
Bron ontbrekende namen : Marie-Jeanne Vanderstraeten
Recent werd vastgesteld dat er bevers aan het werk zijn in Bellebroek. Karel Saeys, de jachtrechthouder in Bellebroek is blij met de komst van de bevers in zijn zogenaamd jachtrevier. Als je zelf de knaagsporen wil gaan bewonderen, dan moet je komende vanuit de Hooistraat in Sint-Gillis naar de derde weide links over de bandsloot. (Ingezonden foto’s)
Corona tast ook tradities aan. Zo moest het OCMW het jaarlijkse eindejaarsdiner voor zijn cliënten in cc De Biekorf afgelasten. “Ons personeel is niet bij de pakken blijven zitten”, zei schepen van Sociale Zaken Goedele De Cock. “Cliënten die het financieel moeilijker hebben, kregen in de aanloop naar de jaarwissel een eindejaarschotel aangeboden. Ze konden kiezen uit een kaasbord, een buffetbord of balletjes in tomatensaus. De kaart vermeldde ook een flesje wijn, Kidibul of water. Voor de kinderen waren er balletjes in tomatensaus. Zelf af te halen of thuisbezorgd. Elke ingeschrevene kreeg bovendien een cadeautje. Carnavalsgroep De Markollekens sponsorde het dessert.
Vrijwilligershanden hebben de wilgenhuisjes die de groene zone van basisschool De Schatkist mee aantrekkelijk maken gefatsoeneerd. “Die mensen dragen onze school een goed hart toe”, zegt directeur Jan Macharis. “Het is geen weer om de leerlingen die klus te laten klaren.” De leerlingen konden tijdens de speeltijd wel ontdekken hoe hun weldoeners de wilgentenen handig in elkaar vlochten.
De eerste editie van de Wieze Oktoberfeesten in 1956
Toen nog in een tent
Van Links naar rechts: Paula Putteman, Theophiel Verberckmoes, Pierre Veireman, Josée Verberckmoes, Magdalena Caudron, Pauline Uyttersprot. (Allen overleden)
Juf Kim, verliet na zestien jaar haar kleuters van de tweede klas in Gemeenteschool Het Puzzeltje. Ze stapt mee in de zaak van haar ouders: Zetels De Man. Kleuters en collega’s wuifden haar eind 2020 uit, met dansjes, liedjes en cadeautjes. (Ingezonden foto)
Etienne kreeg als eerste prikje in "Hof ter Veldeken"
Etienne Heyvaert (67) kreeg als eerste bewoner van het woon-zorgcentrum Hof ter Veldeken op 13 januari het vaccin tegen Covid-19 toegediend. De bewoners van de aangrenzende serviceflats van de sociale Huisvestingsmaatschappij Denderstreek kregen hun prik al in de voormiddag.
Etienne was blij en dankte het personeel en de vrijwilligers voor wat ze de voorbije maanden presteerden. “Ik ben er voorstander van dat de totale wereldbevolking zich laat vaccineren. We missen vandaag veel dingen die ons leven voor de uitbraak van de pandemie opfleurden. Het belangrijkste is echter dat iedereen gezond blijft.”
“De vaccinatie verliep vlekkeloos”, zei coördinator paramedici Inge Herbaut. “Het is nu drie weken wachten op de tweede dosis van het vaccin.”(Ingezonden foto)
Op de foto v.l.n.r. : Peter Ravijts - François Kindermans - Louis Macharis
de arm tussen François en Louis hoort toe aan Jean-Pierre
15 jaar geleden (2006) organiseerde Peter Ravijts (vroegere uitbater van "Café Half-Time") een uitstap naar e Moezel. De deelnemers verbleven in een klein hotelletje nl. "Hotel Dhronental" in Papiermühle, gelegen aan de Dhrone (een zijriviertje van de Moezel) echt in het hol van Pluto want zelfs GSM-verkeer was er onmogelijk.
Maar, het belangrijkste ... dixit Marleen : "We hebben daar heel veel plezier gehad, zo'n weekend komt nooit meer terug".
De jeugddienst van Lebbeke organiseerde, in samenwerking met de lokale paardenhouderij Royal Horse een twintig kilometer lange rondrit van de Kerstman met paard en koets door Lebbeke, Wieze en Denderbelle. “Bedoeling is een lichtpuntje te brengen in deze donkere dagen”, zei schepen van Jeugd Goedele Uyttersprot. Belangrijkste passagier was de Kerstman die gretig groetjes uit zijn mouw schudde.
Saartje Stassijns (14) is een bezige bij. Al vier jaar verkoopt ze tijdens de eindejaarsperiode door papa en mama van krantenzaak “Boekuil” gesponsorde kerststukjes. “Met de hulp van papa zelfgemaakt”, zegt ze. Telkens ten voordele van De Warmste Week.
Eind vorig jaar bezorgde ze het personeel van woon-zorgcentrum Hof ter Veldeken een fraaie attentie. Ze bracht hen negentig kerststukjes, stuk voor stuk als dank voor de inspanningen die het personeel in coronatijden leverde.
“Gewoon fantastisch”, reageert schepen van Sociale Zaken Goedele De Cock. “Saartje toonde als vrijwilliger in ons woon-zorgcentrum al vaker haar sociaal engagement.”
Tachtig gezinnen kochten samen bomen, iemand zaagt er een af
Tachtig gezinnen namen deel aan de groepsaankoop voor bomen die de gemeente Lebbeke organiseerde onder het mottoBoom zoekt grond. Ze bestelden in totaal bijna vierhonderd bomen die ze in hun tuin aanplantten. “Per boom kregen de deelnemers ook gratis een steunpaal en boombinder mee, samen met de nodige instructies om de bomen op een correcte manier aan te planten en te verzorgen”, zegt schepen van Klimaat Mike Torck.
Ondertussen viel er in de Brugstraateen afgezaagd exemplaar te bewonderen. En niemand weet welke boomterrorist hier aan het werk was.
En duiven’sjappers’ nog geen uitstervend ras waren
Je kon er vorige eeuw niet naast kijken. Zowel op zondag als in de week. Duivensjappers waren toen niet weg te denken uit het straatbeeld. In de week zag je hen met de ‘keef’ op de bagagedrager van de fiets richting Wieze of Baardegem rijden. De jonge blauwe ‘geschelpten’ en ‘wittepennen’ moesten immers ‘opgeleerd’ worden.
’s Zondags was het ernst, dus zag je de liefhebbers, eigenaars, vaak te herkennen aan een grijze stofjas, en buurtbewoners, her en der in achtertuinen wachten op het aanvliegen van hun gevleugelde vriendjes.Niet zelden bij een duiventil die meer weg had van een koterij.
De duivensport speelde toen ook nog een maatschappelijke rol, want het inkorven op zaterdag leidde dikwijls tot samenscholingen die in het duivenlokaal, een café uiteraard, tot laat in de avond animo veroorzaakten. Want nogal wat duiven’sjappers’ zegden niet neen tegen een partijtje ‘pandoeren’.
En vandaag?
Vandaag voelt de jeugd zich nog amper aangesproken. Andere tijden, andere zeden.
Duivenmaatschappij De Luchtklievers uit Wieze huldigde begin januari 1980 de kampioenen. Algemeen kampioen werd Luc Roelandts. Clement De Smedt haalde het bij de ouder duiven, Isidoor Galle bij de jaarlingen en Remy De Pauw bij de jonge.
In het (vandaag verdwenen) Gildenhuis in de Kapellenstraat in Denderbelle werd een duivenshow georganiseerd en werden de kampioenen gelauwerd. Algemeen kampioen werd Paul Aelbrecht.
Nog steeds actueel : Bruikbare en hartverwarmende slogans
De Warmste Week
In het kader van de Warmste Week werden op het Lebbeekse dorpsplein verschillende hartverwarmende slogans geprojecteerd. Het zijn stuk voor stuk boodschappen die iedereen in deze onwezenlijke tijden goed kan gebruiken en tegelijk een beetje moed geven voor een hopelijk snelle normale toekomst.
De oproep kwam van Verko, de intercommunale organisatie die ervoor zorgt dat alle huisvuil, GFT en papier telkens netjes wordt opgehaald: stuur onze ophalers, die dikwijls in moeilijke omstandigheden moeten werken, een bedankje mee. En dat deden ook in Lebbeke een aantal inwoners. Met een eenvoudig bedankbriefje werd de ophalers toch een hart onder de riem gestoken.
.
