11/9 Bereid je woningen voor - Doe olie in je lampen - waarschuw iedereen - Great Miracles Avenue

Joy: Ik voelde in mijn geest dat we op het punt stonden iets catastrofaals mee te maken en we moesten ons voorbereiden. De maand die ik in mijn visioen zag was november. Ik wil geen datums noemen, maar dat was wat ik zag. Ik kan het niet helemaal uitleggen, maar ik weet dat er iets aankomt, iets dat elk aspect van ons leven op de proef zal stellen. Ik deel dit nu omdat ik geloof dat God ons allen oproept om wakker te worden en ons geestelijk en praktisch voor te bereiden.

Ik bid dat mensen zullen luisteren en dit ernstig zullen nemen. In het visioen bevond ik me in een kerk en we houden elke november een bijzonder programma. Het is een van de grootste jaarlijkse opwekkingen in mijn kerk. We doen het al jaren en het duurt altijd een week, maar deze keer trok iets vreemds mijn aandacht, midden op de dag terwijl we allen bezig waren met het programma. Ik zag eerst iets in de lucht. Het waren gewoon een paar wezens die rondvlogen, zoals vleermuizen. Ik dacht er niet teveel bij na, want vleermuizen zijn tenslotte niet helemaal ongewoon, maar het was klaarlichte dag.

Toen dacht ik dat deze wezens normaal gesproken in de nacht voorkomen. Ze hadden geen reden om in zo'n fel licht te vliegen. Ik keek verder en merkte dat ze zich niet gedroegen als gewone vleermuizen. Ze waren veel groter dan dat ze hadden moeten zijn. Ze maakten geen enkel geluid, geen gefladder. Het was alsof ze zweefden. Ik vermoedde dat er iets anders achter hun aanwezigheid schuilde. Hun aantal groeide snel. Het werden al snel tientallen en daarna honderden. In een paar momenten leken ze zich voor mijn ogen te vermenigvuldigen en vulden de lucht met hun donkere vormen.

Het gebeurde allemaal zo snel en mensen raakte in paniek omdat de hele lucht vol was met deze wezens en er gebeurde iets angstaanjagends. Ze bedekten de hele zon en blokkeerden zijn lichtstralen. Het was geen typische zonsondergang waar de hemel geleidelijk donker wordt. Op een gegeven moment scheen de zon en het volgende moment werd alles helemaal zwart. Geen licht kon de massa vleermuizen boven ons hoofd doordringen. Geen enkele lichtstraal brak door en het meest verontrustende deel was de stilte ondanks de vele aantallen maakten de vleermuizen helemaal geen geluid.

Er was alleen een beklemmende stilte en overal waar ik keek was het totale duisternis. De duisternis verspreidde zich niet alleen waar we verzameld waren, maar over de hele stad. Het was alsof de hele wereld was opgeslokt. Ik kon de gebouwen of straten niet meer zien. Alles werd verzwolgen door een overweldigende duisternis. Het was niet het soort duisternis dat je 's nachts ervaart.

Dit was een dikke diepgaande duisternis. Iedereen begon te schreeuwen. Maar hun stemmen werden opgeslokt door de stilte. Ik voelde de wanhoop en sommigen probeerden te bewegen om hun weg te vinden door de duisternis maar het was onmogelijk. Niemand kon zien waar ze een stap moesten zetten en angst voor het onbekende hield iedereen bevroren op hun plaats. Alles elektrisch was uitgeschakeld: lichten, mobiele telefoons, auto's en alles wat licht kon produceren werkte niet meer. Het elektriciteitsnet leek in één keer uit te vallen.

En de technologie waarop we voor alles op vertrouwden was plotseling nutteloos. Mensen hadden het hier en daar moeilijk. De hele stad was in chaos. Niemand had antwoorden en er was geen manier om te communiceren of hulp te vinden. Een meisje dat bij mij in het gebouw was kreeg een telefoontje van haar moeder en haar moeder vertelde haar dat hetzelfde gebeurde op haar locatie. Het was wereldwijd. Net toen ze met haar moeder sprak liep haar telefoon leeg. Ik controleerde de mijne en die was ook leeg. Het leek alsof iedereen zijn telefoon had uitgezet. Er was geen stroom meer.

Terwijl ik daar in het donker stond kon ik niets zien of bewegen. Maar iets begon in mij te staren. Het was alsof er iets verborgens aan mij werd geopenbaard. Een diep begrip kwam over mij bijna alsof er een sluier werd opgelicht. Dit was niet alleen een fysieke gebeurtenis, het was symbolisch voor iets veel groter. De duisternis vertegenwoordigde meer dan het verlies van licht. Het begon zich voor mijn ogen af ​​te spelen. Ik zag in het geopenbaarde tafereel mijn ogen dat deze stroomuitval een waarschuwing was.

Het ging niet alleen over de ineenstorting van technologie of het uitvallen van elektriciteit het ging over de dreigende ontberingen die op het punt stonden over de wereld neer te dalen. Het werd duidelijk ik dat dit het begin was van een grote strijd die iedereen in de wereld zou treffen. Ontberingen komen eraan, maar het ging niet alleen om schaarste of economische ineenstorting. Het ging om het verlies van hoop en de verdieping van spirituele duisternis. Toen de duisternis in het visioen bleef aanhouden werd de nasleep duidelijk.

Ik zag de markten die normaal vol waren met mensen die kochten en verkochten, nu leeg waren. De schappen waren leeg en de dingen die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen, zoals voedsel, water en basisvoorzieningen, waren moeilijk te vinden. Mensen wilden de straten op, wanhopig op zoek naar zelfs de kleinste artikelen om hun gezinnen te voeden en veilig te houden. De schaarste aan benodigdheden was anders dan alles wat ik ooit eerder had gezien en het creëerde een sfeer van angst en chaos. Ik zag dat het niet alleen de markten waren die stil waren gevallen.

Het hele financiële systeem leek te zijn ingestort. Banken sloten hun deuren, niet in staat om te functioneren in de ineenstorting. Alle transacties werden stopgezet en mensen hadden geen toegang meer tot hun geld of spaargeld. Het weinige voedsel of de benodigdheden die over waren schoten omhoog in prijs ver boven wat iemand zich kon veroorloven. De rijken raakten gefrustreerd en de armen hadden alle hoop verloren. De economische ineenstorting was snel en bruut. Mensen werden achtergelaten in een staat van hulpeloosheid. Ik begon de diepere impact van de duisternis op het hart en de geest van mensen te voelen.

Het was niet alleen de fysieke afwezigheid van licht of de economische ineenstorting die op hen drukte, het was de emotionele en spirituele tol die ermee gepaard ging. Mensen waren niet alleen verloren in de letterlijke duisternis, maar ook in de spirituele. Dit kan in november zijn of daarna. Laten we gewoon bidden en de bevestiging van God zoeken. De enige echte bron van hoop was geloof in God, ook al leek de wereld om ons heen in te storten. Degenen die zich tot God wendden, konden een speciaal en krachtig licht vinden dat de duisternis niet kon overwinnen.

Het was geen licht dat met de ogen kon worden gezien, maar een licht dat de ziel verlichtte en vrede en leiding bracht, zelfs in de ergste tijden. Het was niet genoeg om je fysiek voor te bereiden door middelen op te slaan of te plannen. We moesten ook spiritueel voorbereid zijn. Geloof, vertrouwen in God en de bereidheid om Zijn leiding te zoeken, waren de sleutels tot overleven. Het spoorde me aan om anderen te vertellen dat zelfs in het licht van onvoorstelbare worstelingen, het zich wenden tot God licht, kracht en uithoudingsvermogen zou brengen.

Hij is de enige echte toevlucht in de chaos en alleen door Hem kunnen we de hoop vinden die nodig is om door te gaan. De boodschap was duidelijk voor mij. Dit was niet alleen een waarschuwing voor enkelen. het was voor iedereen. De tijd om ons voor te bereiden is nu, zowel spiritueel als praktisch. We kunnen het ons niet veroorloven om ongehoorzaam te zijn. De duisternis, zowel fysiek als spiritueel, zal komen en het zal iedereen op de proef stellen op manieren die we nog niet volledig kunnen begrijpen.

Neem dit visioen ernstig! Het is tijd om God te zoeken, om ons af te keren van afleidingen en ons voor te bereiden op wat komen gaat. De toekomst ziet er misschien onzeker uit maar met geloof kunnen we de beproevingen die voor ons liggen het hoofd bieden. Dit is een oproep tot actie, zowel spiritueel als praktisch, ter wille van onze zielen en onze toekomst.