Ik heb deze keer eens goed en lekker geslapen, was wel iets eerder wakker dan de wekker. Zoals gebruikelijk gingen we om 7 uur de eerste grens over. Het was voor de vakantietijd vrij druk op de weg, zelfs op het eerste gedeelte waar we altijd binnendoor rijden. Wel hebben we een ooievaar gezien, dus een leuk begin van de vakantie.
Tegen half negen waren we op de autobaan en een uur later in Siegen voor ons ontbijt. Weer 2 uur later geluncht in Geisselwind en ja deze keer was onze Petra er, eerst niet, maar net toen we weg gingen kwam ze toch even hallo zeggen, dat was erg leuk en je kon zien dat ze zelf ook blij was, ze vertelde nog aan haar collega dat ze van ons een paar jaar geleden een bos bloemen had gekregen omdat ze daar 30 jaar in dienst was.
Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg aan, dus ondanks de drukte en maar liefst 26 "Baustellen" hadden we het toch redelijk vlot gedaan. Net als andere jaren werden we weer vorstelijk ontvangen, de mannen met koud bier en wij met vlierbessensap. Omdat oma, Leni en haar broer dit jaar hun 60e jubileum hebben van hun pension, hebben we voor hun 60 zonnebloemen meegebracht uit Nederland. Daar waren ze erg blij mee, want ze verraste ons met een bericht op Facebook met een foto van onze bloemen en een bedankje.
Nadat we ons een beetje geïnstalleerd hadden, gingen we eten bij Efesus, daar had de bediening zich weer gewisseld, dus deze keer geen herkenning, maar het eten was van dezelfde kwaliteit, dus lekker.
Dag 2 vrijdag 2 augustus:
De dag begon al goed, we konden buiten ontbijten en het was deze keer erg luxe, we kregen maar liefst 7 soorten broodbeleg met als topper brie en dan heb ik het ei niet eens meegerekend.
De 1e dag is bij ons altijd standaard winkelen bij de NKD en deze keer zijn we alle vier geslaagd.
Daarna hebben we de Gerlospas gereden. De koeien liepen deze keer niet op de weg, maar naast de weg, dit omdat het vrij druk was met auto's. Ook was er deze keer weinig sneeuw op de bergtoppen, ook in Oostenrijk was het in juli warme geweest, niet zo heet als bij ons, maar warm genoeg om de sneeuw te laten smelten.
Weer in het pension hebben we pauze gehouden, waar we oa kaarten geschreven hebben, die we bij Helmut van de sigaretten/kioskwinkel gekocht hebben in Hopfgarten.
Daarna bij Kalswirt gegeten. Ook daar weer warm onthaald. Nieuw was dat ze de gevel een andere kleur gegeven hadden, eerst was het geel nu een soort crème met roze versierselen. Ook kennen ze nu door de weeks een dagmenu en soep van de dag
Na het eten zijn we naar de muziekkoepel gegaan. Daar was een soort proeverij, de horeca van Kirchberg presenteerde zich daar en je kon tegen een kleine vergoeding enkele specialiteiten proeven.
Ook het Platzconcert van de Kirchbergse muziekkapel hielden hun wekelijkse zomerconcert. 3 van de kleinkinderen van Leni, onze pensionhoudster, doen daar aan mee. Het was mooi om te zien, want ze komen eerst aanlopen en daarna begint pas het echte concert. Na enkele muziekstukken beluisterd te hebben zijn we weer huiswaarts gegaan, hebben nog een glaasje gedronken en getoast op de 1e mooie vakantiedag.
dag 3 zaterdag 3 augustus
We begonnen onze dag in St Johann, Gerard meende dat hij zijn mesje kwijt was, dus gingen we op zoek naar een nieuw mesje. We gingen in het verleden altijd naar een Egyptenaar, maar zijn winkeltje was er niet meer, een nieuwe dame had het blijkbaar overgenomen, maar die was erg onvriendelijk, dus meteen gegaan. Even door St Johann gelopen, daar speelde nog een bandje op het plein, maar niet echt onze smaak. We wilden eigenlijk richting Fieberbrunn gaan, maar daar hing zo'n donkere wolk, dat we besloten naar de forellenvijver in Schwendt te gaan. Daar hebben we genoten van de lunch.
Daarna besloten we ons plan helemaal om te gooien en zijn we naar Rattenberg gegaan. Dat was een goede zet, want toen we bij Trachtenwelt kwamen bleek dat onze "vriendin" Margerite in september met pensioen gaat, dus konden we nog mooi afscheid van haar nemen en haar een fijne oude dag toewensen. Ik ging er heen voor lange kniekousen en die heb ik ook gekregen, het waren showmodellen, daarom kreeg ik ze voor de helft van de normale prijs. Ook hebben we daar enkele kadootjes gekocht voor vrienden en bekenden. Ook hier heeft Gerard naar mesjes gezocht, maar ze waren hem te duur af. Dat was maar goed ook, want de volgende dag bleek dat hij ze in zijn tirolerbroek had zitten. Deze heeft hij niet zo vaak aan, vandaar. Ook hebben we in Rattenberg stenen gekocht.
Eenmaal thuis weer gegeten bij Kalswirt.
dag 4 zondag 4 augustus
Vanwege deze zondag gingen we juist nu op vakantie, deze dag stond nl in het teken van de oldtimer dag, die daar jaarlijks wordt gehouden.
We begonnen bij Kalswirt met een kop koffie en ik chocomelk, we zagen al diverse oldtimers voorbij trekken die zich gingen opstellen voor de parade. Deze begon rond half 12. in de stoet reed van alles mee. Bromfietsen, motoren, auto's en trekkers. Volgens mama en Gerard waren er veel meer dan de vorige keer. Zij hadden dit nl al een keer gezien. Daarna gingen we naar het terrein waar ze opgesteld waren zodat we ze beter konden bekijken. Ik heb me nog een keer geërgerd, omdat er kinderen waren die onder begeleiding van ouders op elke trekker gingen zitten en overal aanzaten. Toen ik daar een opmerking over maakte keken ze nog lelijk ook. Toen ik ze vroeg of we ook aan hun auto mochten komen, keken ze nog lelijker. Mensen beseffen blijkbaar niet dat oldtimers, maar zo wie zo elk voertuig, beschadigd kunnen worden en zeker bij oldtimers is het moeilijk om aan vervangende producten te komen. Bovendien als ze iets beschadigen staat er nooit een naamkaartje bij.
Daarna teruggegaan naar Kalswirt en daar op het terras gezeten, de mannen gingen om 3 uur naar huis om formule 1 te kijken en wij bleven daar en genoten van een lekkere vruchtensorbet en de mensen die langs liepen.
Toen de mannen terug kwamen hebben we gegeten.
dag 5 maandag 5 augustus
Voor het ontbijt, deze keer weer buiten, heb ik zoveel mogelijk de koffers ingepakt, want ik was bang dat ik 's avonds te moe zou zijn om het dan te doen.
Onze tour ging vandaag weer naar de Achensee, daar waren we een paar jaar niet geweest en we wilden dat combineren met een bezoek aan het museum aldaar, dat we onlangs ontdekt hadden op het internet.
De boottocht was heerlijk, we konden fijn buiten zitten en genieten van de zon, het water en de omgeving. Ik was supertrots op mezelf, want er waren "drakenvliegers" actief en ik kon ze van behoorlijke afstand volgen. Iets wat ik een paar jaar geleden niet gekund had.
Toen het museum opgezocht, die hebben we wel gevonden, maar helaas maandags en dinsdags gesloten, dus weer een reden om terug te keren naar ons geliefde Kirchberg.
In een restaurantje hebben we een verlate lunch genomen.
Eenmaal terug in Kirchberg de laatste boodschappen voor onderweg gekocht, fruit etc. Het viel ons op dat er steeds meer groente en fruit in het assortiment van de supermarkt was.
Na een kleine pauze waarin we ons opgefrist hebben gingen we voor de laatste keer eten bij Kalswirt, voor degene die mijn blogje vaker lezen weten dat we traditioneel eindigen met een grillplatte. Het bleek de dag ervoor dat er normaal gesproken geen rijst meer bij zit, maar speciaal voor ons heeft Thomas, die nu zelf kok is voor ons rijst gekookt. Lief nietwaar? Ook traditie is mijn alcoholvrije cocktail, hij was weer erg lekker. Helaas was het erg druk, goed voor hun, maar echt uitgebreid afscheid nemen kon deze keer niet.
Thuis nog een glaasje gedronken op de mooie vakantie en vast afscheid genomen van oma, ze hoopte ons snel weer te zien, ze is nl niet zo piep meer, vol in de negentig. Ik zei tegen haar dat wanneer ze maar door bleef ademen we ons vanzelf weer zouden zien.
dag 6 dinsdag 6 augustus
Om half 6 opgestaan, tegen half acht ontbeten en afscheid genomen van Leni en haar man Gert en van kleinzoon Markus, de de hele tijd oma goed geholpen heeft 's morgens bij het ontbijt.. Om kwart over 8 reden we langzaam Kirchberg weer uit. De engelen waren verdrietig dat we gingen want het regende behoorlijk. We hadden de afgelopen dagen een paar kleine buitjes gehad, maar als we ergens buiten waren was het droog en de meeste dagen was het zo wie zo mooi weer, maar deze ochtend regende het behoorlijk en pas toen we over de grens waren in Duitsland klaarde het weer weer op.
Tegen 12 uur waren we weer in Geisselwind. Daarna nam mijn vader een andere route en evengoed hadden we toch nog 24 Baustellen. Mama verklaarde dat ze juist in vakantietijden zoveel aan de weg werken, want dan is er niet zoveel (vracht)verkeer. De grote Baustellen zijn er natuurlijk het hele jaar door, die bij Würzburg is er denk ik al wel vier jaar en nog niet klaar. Maar de kleinere doen ze dus speciaal in de vakantieweken. Maar ondanks de groite hoeveelheid konden we er toch vrij snel door heen komen.
In Limburg aan de Lahn hebben we getankt, plaspauze gehouden en ijs gegeten.
Tegen 6 uur waren we in Vreden waar we nog lekker gegeten hebben om daarna weer naar ons vertrouwde huis terug te keren.
Het was weer een fijn vakantie, eentje waar we met veel plezier op terug kunnen kijken.
Ik ben helaas deze zomer nog niet veel met scooty op pad geweest, drukte en weer s de reden. Ik hoop in september nog weer een scootyreis te kunnen maken, maar dat hangt ook weer van een aantal factoren af, blijf mijn site dus in de gaten houden
Vanmiddag om 12 uur geluncht met mijn ouders, daarna vertrokken we rond 1 uur richting Friesland, Het was eigenlijk mijn bedoeling om het noordelijke deel van de Elfstedentocht te rijden, maar er zaten 2 dingen tegen. Uitgerekend deze week ging van der Wijden zijn Elfstedentocht zwemmen en het was een hele tour om een slaapplek te krijgen voor mij. ik ben immers gebonden aan begane grond. Uiteindelijk heb ik 6 slaapplaatsen gevonden, na 6 uur, maar ik heb maar 1 dag de Elfstedentocht kunnen volgen. Toch was het een mooie en bijzondere tocht, zie mijn verslag hieronder.
We kwamen rond kwart over 3 aan in Workum, mijn 1e slaapplaats. Ik dacht dat in deze plaats de tv serie dokter Tinus was opgenomen, maar dat bleek een misvatting kwam ik achter, dat was nl in Woudrichem. Niettemin is Workum een mooi oud stadje met veel Jugendstil-elementen in de huizen zoals tegeltjes portalen, mooie bogen aan ramen en gevels en ook mooie geveltekens.
We hebben samen bij de bakker/lunchroom een broodje gegeten. Daarna gingen mijn ouders weer huiswaarts en heb ik het stadje verkend.
Workum is bekend om Het Jopie Huisman-museum, zie foto, Jopie huisman was een kunstschilder/tekenaar. Verder hebben ze 2 kringloopwinkels, zij noemden dat rommelmarkten, maar ze zijn dagelijks geopend, dus noem ik ze maar even kringloopwinkels. Het grappige was dat mijn gastvrouw deze avond vrijwilligster is bij één van deze winkeltjes en mij herkende toen ik aan kwam. Ze vertelde me dat zij vrijwilliger was in dienst van de PKN kerk en het winkeltje in de kerktoren was van de gemeente, dat stukje grond behoorde toe aan de gemeente, de kerkwinkel zat in een soort loods.
Omdat het nog niet helemaal tijd was ben ik op een bankje gaan zitten aan de vaart. Toen het wel zo ver was ging ik naar de bb. Ik werd ontvangen met een glaasje drinken, in mijn geval water, later kwamen er nog 2 dames bij, die deden de Elfstedentocht per fiets.
Daarna mocht ik even op het bankje zitten in de tuin die keek op de vaart, ik zag meerdere bootjes liggen en langs komen en een paar kinderen waren aan het zwemmen.
Dag 2 dinsdag 18 juni
Na een voor mij korte nacht, 7 uur slaap, ivm. luidruchtige dames, om 6 uur al wakker. Toch maar even lui geweest en na de dagelijkse oefeningen om kwart over 7 opgestaan. Om 8.15 uur ontbeten, het was weer vorstelijk, zelfs yoghurt ontbrak niet. Daar dan ook van genoten. Tegen half negen vertrokken, maar als eerste doel mijn bekende bankje van gisteren, daar even met mijn moeder gebeld. Daarna via een dijkweg naar de 1e picknickplaats in Ferwoude gegaan, genoten van de rust en een mueslibroodje.
Ferwoude en daarna Gaast waren 2 oude kleine kneuterige dorpjes, dit bedoel ik niet negatief integendeel, ik hou hiervan, kleine huisjes en smalle steegjes. De weg van Workum ging langs de Makkumerdijk, maar van het evt water kon je niets zien. In Makkum was het haventje aardig, daar kon ik ook een glimp van het IJsselmeer zien, maar Makkum zelf viel me erg tegen. Ik zag zelfs geen winkel waar je Makkums aardwerk kon kopen of een museum hier aan gewijd. Dit leerde ik al op school, maar zelfs de taxichauffeur later had er nog niet van gehoord.'
Verder ging het richting Witmarsum, daar heb ik de lunchpauze genoten aan de vaart op een houten vlonder, een paar scheepjes en schepen kwamen langs.
Heb in Schraard een schaap gered, die lag in de sloot te blaten. Ik naar de dichtstbijzijnde boer gereden, aangebeld en de situatie uitgelegd, hij ging er meteen heen. Schapen kunnen nl in het water verdrinken, zeker als ze op hun rug liggen, dat was bij deze gelukkig nog niet het geval. Het domme vond ik dat er even daarvoor 6 fietsers in groepjes van 2 gereden hebben, zij moeten het zielige geblaat ook gehoord hebben, maar vonden het niet nodig om er achter aan te gaan. Gelukkig heb ik wel een geweten en fatsoen meegekregen van mijn moeder en zo kon dan dit schaap nog een poosje van zijn leven genieten.
In Schettens heb ik een vliegende reiger gezien, meestal zie ik ze zitten op een paaltje of staand in een weiland, nu dus een keer vliegend. Het grappige vind ik altijd dat mensen op een e-fiets altijd trots zijn op hun vele kilometers die ze gereden hebben, maar niets van de omgeving zien. Nu stopten er enkele om te vragen waar ik naar keek. Ik heb ze het verteld en ja toen moest er meteen gefotografeerd worden. Ik rij zelf altijd stapvoets, dan zie je het meest. Dat kun je met een E-fiets natuurlijk niet, maar je kunt wel zo'n tempo aanmeten, dat je meer van de omgeving kunt zien, maar ja willen is vers 2.
Witmarsum was een compleet nieuw dorp, althans dat deel waar ik geweest ben, het kerkplein was het enige dat oud en ook mooi was om te zien. Daarna via een grotere weg naar Arum, daar pauze gehouden en werd ik vergezeld door een Friese dame, die onderweg was naar haar dochter in Witmarsum. Ze wilde alles weten over mijn tocht en vorige tochten. Overigens als u meer tochten wilt lezen die ik gemaakt heb, kijk dan hieronder in mijn blogje of kies een datum uit aan de zijkant van het menu.
Daarna ging ik verder richting Franeker. Vlak voor Franeker trof ik nog een man op een scootmobiel, die ook aan het toeren was, even gezellig met hem gekletst. Hij maakte wel dagtochtjes, maar aan een vakantie had hij nog nooit gedacht, hij vond het een mooi avontuur. Scooty haalde het net tot Franeker. Daar heb ik bij een broodjeszaak een taxi gebeld en kon ik eindelijk naar de wc, maar daarvoor moest ik naar de HEMA, die hadden nl een wc op de begane grond. Ik heb het al vaker gezegd, als er een HEMA in de buurt is kun je normaal gesproken altijd naar de wc, hoewel ik deze keer gemerkt heb dat die vlieger niet altijd opgaat, maar daarover later meer.
Franeker is een grotere stad, die voor elk wat wils heeft, voor de shoppers onder ons, is het een gezellige stad, alle grote winkelketens zijn er te vinden. Het is ook een oude stad, dus ook voor diegenen een must en voor de cultuurmensen onder ons, daar is ook het planetarium van Eise Eisinga, helaas had ik geen tijd hiervoor en schuin daar tegenover is ook een plaatselijk museum, dat gratis toegankelijk is.
Na een leuke taxirit kwam ik bij mijn bb in Menaldum of wel Menaam in het Fries. Gezellige ontvangst door mijn Vietnamese gastvrouw, we hebben heel gezellig gebabbeld. Ook deze slaapplek was inpandig en wel zo groot, dat je er met een rolstoel zelfs in kon walsen als je dat wenst. Dit is absoluut een geschikte plek voor rolstoelers. Gelukkig kan ik nog een stukje lopen, maar voor mensen die wel rolstoelgebonden zijn, is dit een prima plaats. Heb vandaag een kleine 38 kilometer gereden, Scooty heeft zich voorbeeldig gedragen en ik heb haar uiteraard netjes "gedresseerd"
Dag 3 woensdag 19 juni
Heb heerlijk geslapen, de zon scheen vanmorgen volop, een goed begin van de dag. Mijn dagelijkse reisbeslommeringen gedaan, heerlijk ontbeten en tegen 9 uur vertrokken richting Berlikum. Meteen het 1e obstakel, een brug met treetjes en een fietsgedeelte er midden in. Dat kon Scooty niet, dus even een klein eindje om moeten rijden. Berlikum is een klein dorp, zoals we in mijn buurt Meddo kennen.
Daarna naar St Anna Parochie, een leuke plaats met een gezellig winkelcentrum, maar geen restaurant om te schuilen, het was blijkbaar te vroeg. Dan maar verder naar vrouwenparochie, daar was helaas ook niets te vinden, maar er was wel een garage met benzinepomp. Dus ik mijn stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik onder het afdak mocht schuilen. He antwoord "Nee Joh, ga maar in de garage, als je ergens een hoekje opzoekt kan er niets gebeuren" Dus ik naar binnen, zegt een collega van hem dat ik wel in de showroom plaats mag nemen, daar is een tv en wat leesmateriaal., kreeg zelfs koffie aangeboden en later een grote spritskoek en bij het weggaan wilde ze er ook nog niets voor hebben, kon ook nog even naar de wc. Echt superlief!, ik maak even reclame, zie de foto hieronder voor hun naam. Mocht u ooit in de buurt zijn, ga dan daar tanken, ze verdienen het.
De tocht ging weer verder naar Oude Leye, Blije en Holwerd, kleine terpdorpjes. In Blije was ik blije dat de zon weer scheen, wel van korte duur, maar hij scheen. Scooty kon net in Holwerd komen, dat lag een beetje aan mij, want er kwamen dreigende donkere wolken en ik wilde op tijd in Holwerd zijn, dus ben ik in volle snelheid naar Holwerd gereden en precies tot het plaatselijke hotel kwam ze. Daar genoten van een broodje gehaktbal en een kop thee, Ik schrok wel van de prijs, tien euro, maar ik zat droog en Scooty had het gered, dat was het belangrijkste. Helaas was de hotelbediende geen aardige man, die wilde mij niet helpen met de taxi, met naam etc, gelukkig was er een man aan de bar, die mij wel wilde helpen. Hier geef ik daarom een negatief reisadvies, mijdt hotel de Gouden Klok, ik ga er in elk geval nooit meer heen.
Om 6 uur kwam de taxi, het was even zoeken op het adres, ze waren nl aan het verbouwen en met de weg bezig, maar ik mocht over het gras rijden en dat ging goed. Mijn gastgezin was een leuk jong stel met jonge kinderen. Vooral baby Lisa was een schatje, een echt lachebekje.
Helaas moest ik een paar treetjes op, maar de eigenaar heeft speciaal voor mij een leuning gemaakt, zie foto, zodat ik er iets makkelijker op kon en de wc voor de nacht was een emmer, het huisje had nl geen wc, normaal moest je dat in het grote huis doen.
Werd getrakteerd op thee met after eight, dat had ik al heel lang niet gehad. Ik heb dus één keer gesmokkeld met mijn dieet, normaal eet ik nl na 5 uur niet meer, maar dit kon ik niet afstaan. Nog even buiten nagenoten van de dag en het avondzonnetje. Ik sliep deze keer in een rond bed, hoe bijzonder is dat, ik had dat nog nooit gezien, laat staan in geslapen.
Deze dag ongeveer 28 km gereden en dit was de enige dag dat ik grotendeels de Elfstedentocht gevolgd heb.
Dag vier donderdag 20 juni
Heb heerlijk geslapen en de kinderen Abel 7 en Jade 5 waren zo aardig om mij te helpen met het slepen van de bagage naar de garage waar Scooty aan de oplader zat. Uiteraard heb ik dat beloond met iets voor in hun spaarpot. Gezellig ontbeten met de oma van de kinderen, die bleek afkomstig te zijn uit Xanten, niet ver bij mij vandaan.
Tegen half tien vertrokken, Het was een mooie dag, maar wel eentje met veel kijken op de buienradar en zoeken naar schuilplaatsen.
Maar eerst ging ik richting Dokkum, een mooie weg langs weilanden met schapen en paarden. Overigens de echte Friese paarden heb ik pas bij Kollum gezien. Ik heb later nagevraagd waarom ik er maar zo weinig zag. Het blijkt dat Friese paarden lui zijn, raspaarden en geen werkpaarden. Daarom zijn ze niet zo interessant voor de boeren, maar meer voor mensen die ze voor de sport houden.
Afijn Dokkum is een mooi oud stadje met een gezellig winkelcentrum, wie niet van drukte houd, kan hier uitstekend toeven, er liep nl bijna niemand, wel sneu voor de winkeliers.
Daarna ging het richting Kollum, daar moest ik schuilen voor de regen en ik dacht te kunnen lunchen. Er was een HEMA dus dacht fijn naar de wc en een lekker appelbroodje eten met chocomelk. Helaas beide was er niet. Ik kon naar de wc bij een plaatselijke supermarkt. Daar hadden ze een automatiek met saucijzenbroodjes ed, helaas zat er niets in, ik nagevraagd iof hij weer gevuld werd, het antwoord: "Helaas mevrouw over 3 kwartier weer.” Daar kon en wilde ik niet op wachten, maar er was een C1000, meestal hebben die wel een koffiecorner. "Sorry mevrouw, nog niet, alles is hier nieuw, over een paar weken bent u van harte welkom". Goed ik was droog gebleven en de bui was weg, dus maar weer verder tot de volgende bui. Die kondigde zich een half uurtje later aan, nergens een dorp of iets te bekennen. Toen zag ik een spoorviaduct, het was iets uit de route, maar ik zou droog zitten. Daar heb ik ook 2 broodjes kaas gegeten, die ik in de supermarkt gekocht had. Even later kwamen een man en vrouw er ook bij op de fiets. Ook met hen gezellig gekletst.
Na de bui weer verder met de reis tot de volgende bui zich aanmeldde. Omdat er nu echt nergens een schuilplek was en ik midden in de rimboe zat ben ik heel brutaal geweest en heb geschuild bij iemand onder een carport, bij een piepklein kneuterig huisje. De bewoners waren er niet, dus dacht ik dat is een mooi plekje voor mij. Daar heb ik een kleine 20 minuten gewacht. Toen weer verder naar Surhuisterveen, maar helaas dat wilde Scooty niet meer, ik had iets te veel van haar gevergd. Maar gelukkig kon ze nog net bij een bankje komen en daar zat ik heerlijk in het zonnetje, die inmiddels weer was gaan schijnen. Taxi gebeld en die kwam zo waar nog eerder dan verwacht.
Eenmaal op plek in Opende, bleek dat ik de nacht mocht doorbrengen in een huisje met een heuse bedstee, echt supergaaf! Heb nog even van de avondzon genoten.
Ik heb vandaag 37 km gereden.
Dag 5 vrijdag 21 juni
De zomer is begonnen en ik kon vanmorgen in het zonnetje ontbijten. ik had het rijk alleen want zowel de heer des huizes als de vrouw des huizes hadden een afspraak. Wat een vertrouwen, vindt u niet? Ik heb na het ontbijt alles ingepakt en ben tegen half tien vertrokken. Deze keer had ik weer een totaal ander landschap, had ik de 1e dag veel dijkgebied, de 2e veel aardappelvelden en gisteren veel weilanden, vandaag had ik bomen en veel groen. Persoonlijk vind ik dat mooier, zeker na 2 dagen vergezichten. Hoewel dat ook zijn charme had, je kon nl mooi zien waar het volgende plaatsje was en daar kon je je dan op richten.
Vlak voor Ureterp begon de lucht zeer verraderlijk te worden, dus ik probeerde op tijd daar te komen. Dat lukte en ik zag ook nog een cafetaria die open was en die een afdak had, waar ik Scooty onder kon zetten. Het was ook nog een fijn en goedkoop eetcafé, het heette cafetaria Peti. Als voorbeeld had ik een broodje kroket voor €2.10 en een gehaktbal met friet en salade kostte €7.50. Dat is toch heel wat anders dan het tientje dat ik in Holwerd betaalde. Mocht u in de buurt zijn van Ureterp dan is dat beslist een aanrader.
Ureterp zelf is een modern dorpje. De tocht ging weer verder richting Bakkeveen. Er was een kleine omleiding, maar dat vond ik niet zo erg, voor mij was alles immers nieuw. en zo kwam ik langs een klein plaatsje Friese Palen.
Ook bij Bakkeveen hing een forse bui, dus maar weer met vol tempo op het plaatsje af. Net voor de bui kon ik bij de plaatselijke super, dezelfde als in Kollum, schuilen en naar de wc gaan en heb wat proviand gehaald. Daarna de omgeving een beetje verkend en kwam ik in natuurgebied de Bakkeveense duinen, een mooi natuurgebied, zie foto. Daar pauze gehouden, mijn dagboekje bijgehouden en de route voor de volgende dag uitgestippeld. Op een gegeven moment kwam een lief meisje met haar vader bij me zitten, of eigenlijk meer haar schoentjes aan trekken. Ze heette Hanna en was 3 jaar jong. Ze vertelde me dat ze drie schatten had gevonden, 2 steentjes en een dennenappel. Toen ik zei dat ze zelf ook een schat was, dacht ze even na en kreeg ik als antwoord:"Nee hoor, ik zit niet in de grond". Heerlijke kinderwijsheid.
Daarna heb ik een rolstoelpad in het natuurgebied gereden. het was een mooi bos en heidegebied.
Tegen 5 uur naar de bb. Ik had dit keer een heel huisje voor mezelf, ik zou erin kunnen wonen, helemaal compleet ingericht en aangepast. Nog even lui in de zon gezeten en daarna lekker gaan slapen. Vandaag 28.5 km gereden
Dag 6 zaterdag 22 juni
Er was een rommelmarkt in het dorp en niet zo maar eentje, nee de grootste openlucht rommelmarkt van Nederland met volgens de folder maar liefst 600 kramen. Ik ben uiteraard even wezen kijken, maar vond het veel te groot, maar even de sfeer proeven was leuk.
Het 1e dorpje was Wijnjewouden, daar had een mevrouw een klein rommelwinkeltje, spotgoedkoop, ook de kleding, maar veel kinderkleding en een klein maatje, ben dan wel 20 kg afgevallen, maar daar paste ik echt niet in.
Verder ging de tocht naar Duerswalde en het blauwe bos, beide mooie natuurgebieden. Ik heb gepicknickt in het bos, was ook weer leuk. Daarna richting Veenhuizen, vlak voor Veenhuizen was ook een natuurgebied, de Drentse kop of zoiets.
Veenhuizen staat bekend om zijn gevangenis en daar was ook een gevangenismuseum. Uiteraard een bezoekje aan gebracht, zo vaak kom je niet in zo'n museum en zo heb ik ook deze tocht een stukje cultuur opgesnoven. Het is een aanrader als je geïnteresseerd bent in gevangenissen en recht in het algemeen, vooral voor kinderen is er veel interactieve activiteiten te doen.
In een parkje vlakbij heb ik de laatste pauze gehouden, althans dat dacht ik. Want 2 km voor mijn bb hield Scooty het voor gezien. Het was wel een mooie plaats om te stoppen, het was nl een camping en die heette de Schuilhoeve, hoe toepasselijk. Heerlijk op een bankje in de zon gezeten tot de taxi kwam.
Ik had het bb-adres al ingelicht en even daarna kwam de dochter des huizes om me op te halen, maar dan moest ik Scooty alleen laten en dat vond ik niet zo'n goed idee, maar wel superlief dat ze me wilden helpen. Even later kwam de campingeigenaar even poolshoogte nemen en hebben we even gezellig gekletst. Het uur vloog voorbij.'
Op het adres werd ik hartelijk ontvangen door de vrouw des huizes, de hond en de loslopende kippen. Ook nu heb ik weer een huisje voor mij alleen en helemaal in oude stijl ingericht. Echt mijn ding, ik sliep bv in een echt Oudhollands ledikant, dat was voor mij nostalgie, want in de tijd van mijn huwelijk hebben we daar jaren in geslapen.
S ávonds nog even buiten gezeten en toen vroeg op stok. Overigens de kippen die hier lopen slapen niet op stok, maar slapen in de boom, zie foto. Weer eens wat anders nietwaar....?
Deze etappe was 29.7 km en nog een stukje in het museum.
dag 7 zondag 23 juni
Ik werd vanochtend gewekt door het zonnetje, ik deed het rolluik open en zag een hen met een aantal kuikens. Tijdens het aankleden kwam de boxer Mike me even begroeten, hij kon de deur blijkbaar open krijgen. Ik vond dat niet erg, we hebben zelf ook 2 boxers gehad en deze hond was een oud, maar lief baasje. Met het openen van het laatste rolluik, zag ik dat een groepje hennen voor de deur zat en me ook even goedemorgen wilde zeggen. heerlijk toch, al die dierenliefde. U begrijpt mijn dag kon niet meer stuk.
Net als gisteren kon ik ook vandaag weer van een lekker ontbijt in de tuin genieten, dit keer bij de geitjes. Ik vertrok met een goed gemutst humeur. Nu deed ik dat alle dagen, maar vond deze extra leuk om te melden.
Omdat ik eigenlijk maar tien kilometer hoefde te rijden naar onze afgesproken plaats in Appelscha, heb ik een lokaal ommetje gemaakt door het Fochteloër Ven, ook dit is een absolute aanrader. a het is een fantastisch mooi natuurgebied, b heb ik de koekoek gehoord en voor wie mij kent, weet dat dat voor mij een speciale betekenis heeft en als derde heb ik ook nog wilde paarden gezien, zie foto.
Eerst ging de tocht naar Veenhuizen om daarna weer terug te gaan naar Appelscha. Het was overigens het enige zandpad dat ik deze hele vakantie gezien heb, de meeste fietspaden, ook door natuurgebieden zijn geasfalteerd of bestraat. Hier dan de 1e zandwegen, maar eigenlijk waren het meer grindpaden en ook hier deels geasfalteerd. Dus voor een ieder makkelijk te doen.
Ik was redelijk vroeg in Appelscha, daarom heb ik daar een markt bezocht, maar die vond ik niet zo leuk, het meeste was nieuw en verder alleen maar eettentjes. Daar vlakbij was ook ons afspreekpunt, waar mijn ouders me weer op zouden halen. Genoten van een coupe vanille-ijs met verse aardbeien en slagroom. Even later kwamen mijn ouders en ik heb ze getrakteerd, a omdat ik €35.00 euro overgehouden had van mijn budget en b voor alle goede zorgen die ze verricht hadden, qua vervoer en plantenverzorging.
Na deze versnaperingen weer richtng huis. In Haaksbergen als afsluiting wat gegeten bij restaurant de Kornuiten. Smaak en eten was goed, maar het was lauw en gezien de entourage en de bediening was de prijs - kwaliteitsverhouding te duur, althans dat vonden wij.
Tegen 8 uur was ik weer in mijn vertrouwde omgeving.
Ik heb een week lang enorm genoten en ik hoop u van het lezen van mijn verslag.
U hebt nu gelezen dat je voor weinig geld ook een leuke vakantie kunt hebben. Ik ben vertrokken met €225,00 en had nog €35,00 over. Daarvan is ook nog eens €138,00 voor het slapen. Van de rest heb ik entree betaald, souvenirs gekocht en wat versnaperingen onderweg. Maar je moet niet al te veel eisen stellen. Voor mij zijn de scootyvakanties een back to basic vakantie, wat voor mij inhoudt, met zo weinig mogelijk geld, een zo mooi en fijn mogelijke vakantie te krijgen. Dus veel genieten en beleven en dan bedoel ik echt genieten van kleine dingen zoals het horen van de koekoek, het ontmoeten en spreken met leuke mensen onderweg, zoals het driejarige meisje Hanna.
Ik hoop dat u genoten heeft van mijn avonturen en wie weet bent u hier wel door geïnspireerd om zelf ook eens op de fiets te stappen of met Scooty op pad te gaan. Ik vind ons kleine kikkerlandje nl erg mooi, elke provincie heeft wel zijn charmes en is zeer zeker de moeite waard.
De volgende grote reis is begin augustus, maar de rest van de zomer wil ik kleine dagtochtjes maken en wel de agriculturaroute, die is half in de Achterhoek en half bij de Duitse buren, die is ongeveer 300 km lang en die wil ik dan in etappes rijden, net zoals vorig jaar de Flamingoroute. Dus als u mijn schrijfselen de moeite waard vind, hou dan mijn blogje in de gaten.
Mocht u het leuk vinden, dan kunt u altijd een reactie plaatsen, hiervoor moet u op de link klikken onder bij de laatste foto.
Meer foto's kunt u vinden op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
(Helaas kan ik even niet bij mijn fotosite, dus voor de foto's moet u nog even geduld hebben, sorry voor het ongemak)
Naar aanleiding van het feit dat het afgelopen week 450 jaar geleden was dat de 80 jarige oorlog begon en in Groenlo dat een groot item is, vond ik het toepasselijk om deze route vandaag te rijden. De route wordt vermeld in een boekje dat werd samen gesteld door Bennie Rouwhorst en Antoon Driessen en was destijds verkrijgbaar bij de VVV en ik zag dar hij daar nog steeds te koop is. De route wordt niet met pijlen aangegeven, maar in dit boekje beschreven. Er bestaan ook bewegwijzerde routes, maar ik heb voor deze variant gekozen. Officieel heeft het 2 startpunten nl Erve Kots in Lievelde en de parkeerplaats aan de Wheme in Groenlo bij de Hervormde Calixtuskerk. Maar omdat de route rond loopt ben ik hem begonnen in Zwolle. De route is 27 km lang, maar je kunt hem in 2 keer rijden en dan is het 2x 15 km. Ik heb voor de grote route gekozen.
Even een klein stukje inleiding: De route volgt zoveel mogelijk de circumvalatielinie en de belegering van Grolle, zoals Groenlo in die tijd heette, in het jaar 1627. Een circumvalatielinie is een verdedigingswerk met aarden wallen die een gehele stad omsluiten op een afstand van 3 kilometer rondom de stad. Dit om er voor te zorgen dat kogels etc die vanuit de stad werden afgevuurd geen schade konden aanrichten. Groenlo ofwel Grolle was zo'n bolwerk dat in handen was van de Spanjaarden en Frederik Hendrik wilde Grolle weer in staatshanden hebben. Op elk strategisch punt werden kwartieren gebouwd, wat schansen genoemd werd. Het heeft aan beide kanten veel bloedvergieten gekost, maar uiteindelijk gaven de Spanjaarden zich over nadat Frederik Hendrik gedreigd heeft om de stad met 3 mijnen tegelijk aan te vallen en er geen zicht op was dat de Spanjaarden versterking konden krijgen van andere Spaanse troepen. Deze hele geschiedenis staat bekend als het Belegh van Grol. Ondertussen is het cultureel erfgoed geworden en het is ook vrij uniek, omdat de resten in de grond nog terug te vinden zijn, zeker als het een droge zomer is, zoals afgelopen zomer, maar daarover later meer. In andere steden zoals bv 's-Hertogenbosch zijn deze linies verdwenen onder autobanen en nieuwbouwwijken. Wilt u meer over deze geschiedenis lezen dan verwijs ik u naar de website www.circumvallatielinie.nl. Wilt u fysiek een indruk krijgen bezoek dan het stadje Groenlo, in bovengenoemde kerk is een muurschildering aangebracht over dit thema en her en der staan in Groenlo infopanelen en andere ludieke voorwerpen zoals bv deze soldaat en kanon aan de gracht bij het gerechtsgebouw. zie foto 1 en 2. Of net als ik de route rijden.
Zoals ik al zei ben ik in Zwolle begonnen. In Zwolle komen we bij de Topsweg op de plek van het eerste kampement van mijn route, nl die van Ernst Casimir van Nassau. Dit was het één na grootste kampement. Deze Ernst was een neef van Frederik Hendrik en stadhouder van Friesland, Groningen en Drenthe.. In de nacht van 15 op 16 augustus 1627 werd de Spaanse inval hier ingezet op het bolwerk dat toen nog niet helemaal af was. Met vuurpijlen werd Frederik Hendrik gewaarschuwd, die er meteen aan kwam en hulp bood. De aanval werd gepareerd en de Spaanse aanvallers leden grote verliezen. Even later kom je langs het toenmalige Herberg Reirink, sinds 1662 al in het bezit van deze familie, er achter loopt het Reirinkpad, zie foto's 3 en 4. Helaas kun je er geen pauze houden, het is nu een accommodatie voor feesten en andere samenkomsten.
Als we de Winterswijkse weg oversteken, goed uitkijken!, gaan we verder over de Zwolse weg en komen uiteindelijk bij huisnummer 8. Hier lag vroeger de Franse Schans. Bij droge zomers, zoals ik u hierboven al meldde, kun je de contouren zien van hoe de schans er vroeger uit heeft gezien. Dit komt omdat op de lijnen waar de schans heeft gestaan er een gracht was en daar was en is de grond een stuk vochtiger dan op de rest van het terrein. Vandaar dat je dus de lijnen af en toe kunt zien, zoals dit jaar. Zie foto's 5 en 6, waarbij de 1e foto van dagblad de Gelderlander is gehaald. U kunt op mijn eigen foto zien dat de groene streep een lijn is van die schans. Als je er naast rijdt is het nog duidelijker te zien. De Franse Schans controleerde de weg naar Bredevoort. De Franse huurlingen, vandaar de naam, konden hier de hele omgeving goed overzien, omdat het op een natuurlijke verhoging was gebouwd. Overigens hebben alle schansen een landennaam, nav de soldaten uit dat land die op die plek gestationeerd waren. je kunt dus zeggen dat er toen al een geallieerd leger was net als in WO II
Daarna komen we op de Grolse dijk richting Vragender, foto 7. Op deze weg liepen de soldaten van het Staatse leger die 17 juli 1627 vanuit Emmerich, via Bredevoort naar hier liepen en daar 20 juli aankwamen. Eigenlijk best een gek idee dat deze weg er ca 400 jaar geleden ook al was. Ik vond het zo wie zo een mooi plaatje, je ziet al duidelijk de herfstkleuren en het was maar liefst 27 graden en dat in deze tijd van het jaar. het was dan ook de warmste 13e oktober sinds 1921, om maar even in de geschiedenis te blijven.
Weer verderop deze weg gaan we rechtsaf en komen we langs de Engelse schans. Deze hebben ze in het geheel nagebouwd en je kunt het bewonderen via de grote uitkijktoren, zie foto 8 en 9. Zelf heb ik dit uiteraard niet kunnen zien. Deze schans ligt buiten de linie, maar diende om het kamp van Frederik Hendrik te beschermen. Wanneer deze schans nl in Spaanse handen zou vallen dan zou het kwartier van Frederik Hendrik binnen het bereik van de kanonnen van de Spanjaarden vallen en dat was uiteraard niet de bedoeling.
Bij het bankje op de Flierstraat heb ik pauze gehouden en het grappige was dat er een waterkraan bij stond, dus hier is een mogelijkheid om evt lege flesjes weer bij te vullen. Goede service vond ik dat.
Dan komen we in Lievelde, als je dit dorp uit bent kom je in het kwartier van Frederik Hendrik. Het grootste deel van het leger, 100 troepen van ca 100 tot 150 man. dus een man of 12000 waren hier gelegerd. De prins zelf had zijn tenten opgezet op het hoogste deel van de es. Rond Erve Kots, waren 20 bakovens die elke dag 28000 pond brood bakten. Bij Erve Kots kunt u, als u dat wilt een pauze houden. Hier is van alles te zien en te doen, zie ook mijn vorige blogjes. Achter Erve Kots lag het minst versterkte deel van de linie, dat kwam omdat hier een groot moerasgebied lag en ze daar geen aanval verwachtten.
Als we verder rijden komen we bij de Ruurloseweg, die we oversteken, oppassen!. Na een poosje komen we bij de Lieftinkweg. Hier was het kwartier van Willem van Nassau, de admiraal van Holland. Willem was een onwettig kind van prins Maurits. Tijdens de inspectie van de Franse wallen werd hij geraakt door een kogel van de Spanjaarden. Zelfs Hugo de Groot, u weet wel de persoon die ontsnapte uit slot Loevestein via een boekenkist, heeft hierover geschreven.
De tocht gaat weer verder en we komen bij de Deventerkunstweg. Hier vlak voor was de Hollandse schans. Deze schans moest de weg naar Zutphen en Deventer bewaken. Hier is weinig van overgebleven, maar in een bosje tussen de Deventerkunstweg en de Laarbergweg is nog een restant te vinden.
Daarna kom je bij de Ruiterweg, helaas was die voor fietsers nog afgesloten en wordt je omgeleid naar het nieuwe industrieterrein. Maar je kunt een stuk van de weg nog wel zien als je er langs rijdt. Deze weg loopt mee met de oorspronkelijke linie en hier was de cavalerie van het staatse leger gehuisvest. Vandaar misschien de naam? Men denkt dat deze weg speciaal voor deze belegering is aangelegd. De cavalerie was het meest mobiele onderdeel van een 17e eeuws leger, omdat ze te paard overal en snel konden komen als er gevaar dreigde.
Door de aanleg van de nieuwe N18 wijkt de route hier iets af van het boekje. Bij de kringloopwinkel volg je het fietspad richting Eibergen en rijdt dan het viaduct op, zodat je over de nieuwe weg heen gaat. Dan ga je weer een stukje richting Groenlo, tot je weer linksaf kunt de Ruiterweg op. Hier ga je meteen rechts de schietbaan op en volg je de route weer volgens het boekje. Op een gegeven moment kom je in een bosje, waar overigens veel kastanjes lagen, maar dat terzijde. Hier werd de kleinste schans aangelegd en die noemde ze Schans Altena. In het bosje is nog een bult te vinden, maar ik kon er niet meer bijkomen, was nu helemaal vol gegroeid.
Als we nog even doorrijden komen we weer op de Boerijendijk richting Zwolle en is de route volbracht. Ik hoop dat u er weer van genoten heeft en wie weet heb ik u zo geënthousiasmeerd, dat u hem zelf eens wilt rijden. Het is heel goed te doen, je komt wel langs zandpaden, maar die waren voor mij geen enkel probleem.
Elke 2 jaar wordt in Groenlo een hele happening gehouden rond dit thema, maar u moet geduld hebben tot volgend jaar, dan is het in oktober weer tijd voor het Belegh van Grol. Zelf ben ik hier niet zo'n voorstander van, maar ieder zijn meug zullen we maar zeggen. Geschiedenis ben ik voor, maar oorlogje spelen is iets voor kinderen en zouden wij, volwassenen, ontgroeid moeten zijn en over de gevolgen na moeten kunnen denken. Maar ja wie ben ik.
Meer foto's kunt u weer vinden op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
Dit was neem ik aan de laatste tocht voor dit jaar, deze rit was al erg uitzonderlijk. Ik hoop dat u dit jaar van mijn verhalen genoten heeft en wie weet zie ik u volgend jaar hier weer terug. Ik wens u een fijne wintertijd en tot ziens in het voorjaar zullen we maar zeggen.
Wat als een normale reisdag begon werd helaas een heel avontuur. We reden een kwartier eerder de grens over dan normaal en alles liep fantastisch! Er was bijna geen verkeer en soms hadden we zelfs de autobaan voor ons alleen. Ook het ontbijt verliep normaal, we ontbeten net als anders in Siegen. Maar...... Toen we bij Giessen waren zei de bus van het ene op het andere moment: "Ik heb er geen zin meer in, zie maar hoe je verder komt". Het vervelende was dat het uitgerekend op een autobaan-afrit plaats vond naar een volgende autobaan. Veel andere chauffeurs meenden dat ze leuk waren en toeterden volop, of wij niet wisten dat we daar niet konden staan. Wij braaf de ANWB gebeld en er zou iemand komen. Vrij snel kwam zelfs de politie aanrijden. Nu bleek dat die toevallig voorbij waren gekomen. Meteen werd er gehandeld, fakkels werden op de weg gelegd, onze gevarendriehoek moest een heel eind verder neergezet worden en zij belden rechtstreeks met de ADAC, de Duitse dochteronderneming van de ANWB. Ook de radio werd ingelicht, we hebben ons 2 keer gehoord, zelfs toen we allang verdwenen waren werd het nog omgeroepen. Afijn ruim een half uur later kwam de man van de Afsleepdienst. Bus werd opgetakeld, zie foto 1 en we gingen naar het ADAC station in Giessen. Wij met zijn vieren in de vrachtauto en de bus hing aan de takel. Vanwege vele wegwerkzaamheden moesten we maar liefst 75 km om rijden. Eenmaal aangekomen werd er gekeken wat er evt. aan de hand kon zijn. Naar alle waarschijnlijkheid had de brandstofpomp het begeven. Helaas het was zondag dus reparatie kon niet, bovendien zou het nog besteld moeten worden, dus het zou een meerdagenproject worden, Wij de ANWB bellen, dat hadden we beter niet kunnen doen, want het gaf alleen maar gezeur en ergernissen. A konden ze de bus niet naar huis brengen, die moet dus de komende week opgehaald worden, jawel, door mijn vader zelf! Kostenvergoeding ho maar. Gevraagd of ze een hotel vergoeden, "Nee mevrouw alleen de taxi er naar toe." Ja daar hadden we niets aan. "Rijdt u ons dan terug naar huis", "Nee mevrouw, dat zit niet in ons pakket." "Kunnen we dan een bus huren op uw kosten?" "Nee mevrouw we vergoeden alleen een derde deel van de gemaakte kosten als u een rekening kunt overleggen". Dus wij met zijn vieren in beraad wat we zouden doen. We waren op weg naar Kirchberg en ook als we terug zouden gaan moesten we een bus huren, waar mijn scooty in kon. Dus toen maar besloten om toch naar Kirchberg te gaan. Wij de ANWB weer gebeld of ze een bus voor ons konden regelen. Half uur later, "Sorry mevrouw geen bus, alles is verhuurd aan voetbalsupporters in een straal van 100 km." Mijn moeder vraagt aan de nette man van de afsleepdienst of hij kon helpen. Die heeft gebeld en wat bleek een straat verder had Sixt een bus vrij en die konden we huren en gelukkig ook nog bij ons in de buurt wegbrengen aan het einde van de vakantie. Uiteindelijk 5 uur! verder konden we onze reis weer voortzetten. U begrijpt dat we de ANWB meteen opzeggen en naar de concurrent gaan. We betalen al jaren de wegenwacht en de reisverzekering en dit is nu de 3e keer dat ze ons benadelen en dan druk ik me heel netjes uit, want ik heb een ander woord in mijn gedachten. Afijn dus 5 uur later, veel geld armer en een veel kleinere minder comfortabelere bus gingen we weer op weg richting Kirchberg. Daar kwamen we moe maar niet voldaan aan om half tien in de avond, 4 uur later dan normaal. De enige charme was dat we nu Tirol in de avond konden aanschouwen, wat toch ook wel weer een bijzonder schouwspel was. Gelukkig was de ontvangst wel als vanouds. Leni, onze gastvrouw, had weer Limonade en bier voor ons klaar gezet en we konden zelfs buiten zitten en we hadden ook nog achtergrondmuziek van een plaatselijk hotel. Dus toen kwam de vakantiestemming wel weer terug en die is gelukkig ook de hele week gebleven, alleen werd de week een dag korter i.v.m. de bus die weer terug gebracht moest worden.
Maandag 13 augustus dag 2:
Deze dag begon, na een lekker en uitgebreid ontbijt buiten, traditioneel met bezoekjes aan de beide NKD's. In Kirchberg vonden we deze keer niet zoveel, maar in Hopfgarten zijn we goed geslaagd, zelfs al voor de komende herfst en winter. Daarna Helmut van de kiosk begroet en geluncht bij de M Preis, de supermarkt aldaar. Dat is het mooie in Hopfgarten, zowel de NKD als de kiosk en de M Preis zitten op hetzelfde pleintje, tegenover de Raifeisentoren, dat is niet te missen. Daarna zijn we even naar de grens gereden om te tanken, daar is het meestal het goedkoopst. Weer verder ging de reis, nu achter de Wilde Kaiser langs richting Schwendt, daar is ons vaste rustplaats bij de forellenvijver. Daar genoten we van een lekkere sorbet en enthousiaste kinderen die daar aan het vissen waren, zie foto 2. Na een uurtje reden we naar Sankt Johann, daar hebben we voor kennissen een radio afgegeven. Tegen half 6 waren we weer in Kirchberg, na ons wat opgefrist te hebben gingen we naar ons favoriete restaurant Kalswirt. Ook hier werden we enthousiast ontvangen en begroet en we hebben lekker gegeten.
dinsdag 14 augustus dag 3 Bella Italia:
We ontbeten vandaag binnen, omdat het te fris was om buiten te zitten. Tegen tienen zaten we in de bus. Ons eerste doel was Innsbruck, waar we de springschans wilden zien. Die kun je van 2 kanten zien, de 1e keer bij de brug in Innsbruck en de 2e keer als je richting de Brennerpas gaat. Zie foto 3. Als je hem zo bekijkt, vanaf een afstandje, lijkt het of het niet veel voorstelt, maar ik denk als je bovenin staat, dat het dan wel erg hoog is. Daarna ging de tocht richting de Brennerpas en wel de oude. De nieuwe Brennerpas zagen we verschillende keren voorbij komen, zie foto 4. Ik hoor u denken, waar ken ik de Brennerpas van, nu Henk Wijngaard had ooit een liedje over deze Brennerpas, zie deze link https://www.youtube.com/watch?v=CQrmaqM24pM We hoorden op de radio van het ongeluk in Genua Italië, waar de brug was ingestort en als je de foto bekijkt kun je je indenken welke ramp zich daar heeft voltrokken. Maar wij vonden het nu indrukwekkend om te zien, hoe hoog en innovatief de bruggenbouwers toen waren. Hoewel we ook wel weten dat er vele mensen gestorven zijn tijdens de bouw. Na een poos kwamen we in Bella Italia ofwel Mooi Italië. De reis ging nog ietsje verder Italië in, richting Vipiteno, dat was ons einddoel. De Oostenrijkers en Duitsers kennen het onder de naam Sterzing. Dit gebied heet Sùd Tirol en voor de 1e wereldoorlog behoorde het nog bij het Keizerrijk Oostenrijk, denk maar aan de Sisifilms, die meestal met de Kerstdagen vertoond worden. Daarom kun je ook nog heel goed Duits spreken daar, omdat het nog een echte spreektaal is. We hebben gemerkt dat het plaatselijke dialect een mix is van Duits en Italiaans. De vorige keer dat we in Vipiteno waren was het stil en doods, dat was deze keer compleet anders, Er was veel volk op de been en ook alle winkels waren weer vol en open. we hebben lekker geluncht bij het gouden kruis ofwel Crosso d´oro. Daarna een beetje geslenterd door het stadje, de poort is heel herkenbaar, zie foto 5. Als je in Italië bent, met je ook een Italiaans ijsje gegeten hebben, dat hebben we dan ook gedaan. In het stadje stonden ze rijen dik voor de diverse ijssalons, maar bij de ijscokar aan de parkeerplaats was niemand en ze hadden super lekker ijs. De terugweg moest over dezelfde weg, de andere route was te ver om. Tegen half 7 waren we weer in Kirchberg. Deze keer hebben we gegeten bij Ephesus, ook hier werden we meteen weer herkend en enthousiast begroet. Het was weer een mooie dag om in te lijsten.
Woensdag 15 augustus dag 4 Maria Hemelvaart:
Feestdag in Oostenrijk, Maria Hemelvaart, als je deze dag in sommige delen van Duitsland en in heel Oostenrijk op vakantie bent, hou er dan rekening mee, dat alle winkels en officiële instanties deze dag gesloten zijn en dat in de meeste plaatsen wel een feest plaats vindt. Dit even ter extra informatie.
De dag begon een beetje trueb zoals de weervrouw het op de radio meldde. Wat zoveel betekent als een beetje druilerig, maar toen we richting het dorp gingen was er van druilerigheid al geen sprake meer en werd het heerlijk fijn bloemencorsoweer met zon en een vriendelijke stapelwolk. Maar eerst hebben we eindelijk de oliemolen van ons pension bezocht. Ons pension heet Schwaigermùehle, genoemd naar de molen en de familie Schwaiger waar deze molen al generaties lang toe behoort. Zie foto 6. Het is echt een bezoekje waard als u Kirchberg bezoekt. Slaapt u n het pension, dan is het zelfs gratis te bezichtigen, slaapt u elders dan vragen ze een kleine entree, waar ze de molen dan weer van kunnen onderhouden. De molen is een lijnzaadmolen. Lijnzaadolie wordt gebruikt voor het lakken van kleine houtoppervlakken en de `koek` wat overblijft werd als veevoer verkocht. Maar de olie is niet eetbaar voor ons mensen. De molen heeft tot ca 1960 gewerkt en werkte maar 7 weken in het jaar, 4 weken in het voorjaar en 3 in het najaar, dit i.v.m. het klimaat aldaar. Ik heb een aantal foto´s van de molen gemaakt, die staan op mijn fotosite: https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/, waar u nog veel meer foto´s van deze vakantie en eerdere vakanties en dagtochtjes kunt bekijken. Nadat de molen niet meer werkte had een openlucht museum interesse in de molen, maar de gemeente Kirchberg wilde de molen zelf als museum behouden. Ze hebben hem toen gerestaureerd en dit jaar is er een heel nieuw dak opgekomen, in originele stijl. U kunt dit museum sponseren, zie voor info mijn vorige blogje over Oostenrijk. In het museum wordt u alles verteld over hoe de molen functioneerde en waar bv. de term slaolie op slaat, de olie en ook deze lijnzaadolie, wordt verkregen door er met een slaghamer op te slaan. Het hoe en wat laat ik aan de familie Schwaiger over om u dat te vertellen als u er een keertje naar binnen gaat. Mocht u dus in Kirchberg zijn, dat kan zowel in de zomer als in de winter, dan heeft u voor een klein bedrag een leerzaam uurtje en u helpt de molen er ook mee in de voorziening van zijn onderhoud. Na dit leerzame uur gingen we richting het centrum van Kirchberg. Eerst hebben we bij Kalswirt apfelstrudel met koffie en chocomelk genuttigd. Daarna in beide souvenirwinkels gekeken, heb in één van hen nog iets leuks gevonden voor mijn plantenverzorger. Radio U1 van Tirol had bij de muziekkoepel een uitzending genaamd `Frùhschoppen` georganiseerd met diverse bands uit de regio. We hebben gekeken, geluisterd en wat gedronken. Maar waar wij zaten hoorden we hoofdzakelijk alleen de bassen, vandaar dat we vast naar Kalswirt gingen, omdat daar het bloemencorso 2 keer voorbij zou komen en daar hadden we een mooie plek om te kijken. Het leuke was dat er ontzettend veel volk op de been was, met name veel bussen uit Frankrijk en Beieren, dus er was genoeg te zien, die middag. Om 3 uur, nu ja bijna, het Kirchbergs kwartiertje was ook daar bekend, begon het bloemencorso. Dit jaar werd het voor de 26e keer georganiseerd. We zijn 2 jaar geleden ook hier geweest tijdens het bloemencorso, zie één van mijn blogjes hieronder, toen was het niets vergeleken bij wat we in de Achterhoek gewend zijn. Maar dit jaar was het echt de moeite waard en waren er maar liefst 30 elementen aanwezig en ook de wagens waren beduidend mooier en groter. Ik heb me alleen geërgerd aan het publiek dat achter het corso aanliep. Die moesten plaats maken omdat het corso voor de 2e keer langs kwam. In plaats dat ze achter ons gingen staan gingen ze voor ons staan en wel zo dat we niets meer konden zien. Niet alleen ik, maar ook de kinderen die voor mij zaten op de grond. Dan zijn mensen toch echt egoïstisch. Maar al met al hebben we ervan genoten, veel foto's van dit corso zijn ook te zien op mijn fotosite, met dank aan Andreas, die ze voor mij en dus ook voor u gemaakt heeft. Voor mij was het nl niet te doen, omdat ik zat en dan krijg je niet zulke mooie foto´s.
Donderdag 16 augustus dag 5:
We werden wakker met een stralende zon en strakblauwe luchten. Helaas was het te fris om buiten te ontbijten, dus dat deden we gezellig binnen. Vandaag stond een tocht naar Reith im Winkel, Beieren, op het programma. Tegen half tien gingen we op pad naar Kufstein am Grùnen Inn, bekend van het witte slot, zie foto 7. Ook dit kunt u kennen van een lied: https://www.youtube.com/watch?v=RNIMjrBii5M het Kufsteinlied. Daarna gingen we bij Kòssen de grens over en via een mooie weg kwamen we aan in Reith im Winkel. Een mooi dorp, zoals gezegd in de deelstaat Beieren in Duitsland. Het nadeel was alleen dat al het verkeer door het stadje moest, dus een beetje rumoerig en rommelig. Het is niet groot, maar wel mooi en zeker de moeite waard om eens te bezoeken, vooral de kerk vond ik erg mooi. Het interieur was roze met wit, zie foto 8, het deed me een beetje denken aan de Liebfrauenkirche in Dresden. Verder had het een paar leuke winkeltjes en Maria en Margot Hellwig, 2 bekende Duitse schlagerzangeressen,hadden en hebben hier een restaurant genaamd Kuhstall.Maria is nl een paar jaar geleden overleden, zij was de moeder van Margot. We hebben chic geluncht, niet omdat wij zo chic zijn, maar dat had een toilet op de begane grond en ja dat is wel handig als je geen trappen kunt lopen. We hebben daar een lekkere gevulde "windbeutel" gegeten, dat noemen wij een soes, alleen was deze veel groter dan onze soesjes en gevuld met ijs en slagroom en desgewenst aardbeiensaus, dat overigens ook van echte aardbeien gemaakt was. Op de terugweg hebben we nog een kleine bergweg gereden richting huis Filzerhof. Dit kunt u kennen als u de oude Soko Kitzbùhlseries gekeken heeft op de Duitse tv. Hier werden nl de opnames gemaakt van het restaurant van de vader van de vrouwelijke inspecteur. Nu wordt het huis verbouwd tot appartementen hoorden we later. We hebben een paar mooie foto's gemaakt, waaronder van Kirchberg, zie foto 9, de rest staat op de fotosite zoals ik hier al beschreef. Ons laatste diner bij Kalswirt is altijd traditioneel de "Grillplatte", een grote schaal met voor iedereen een aantal stukken vlees, verder rijst, patat en rösti en daarbij nog diverse groentes. Ook traditioneel is de vruchtencocktail zonder alcohol. Van de baas kregen de heren nog een kleine Obstler en wij, dames, een vruchtendrankje als afscheid en een groet voor het komende jaar, we waren weer welkom. Leuk gebaar net waar? In het pension namen we vast afscheid van oma en pakten onze laatste spullen weer in.
Zaterdag 17 augustus dag 6, de terugreis:
Om kwart voor 6 ging de wekker, althans zou die gaan, maar ik was iets eerder wakker, mijn dagelijkse oefeningen gedaan en me klaar gemaakt voor het ontbijt. Die nuttigden we voor de laatste keer om ongeveer 8 uur en om goed half 9 zaten we weer allemaal in de bus en konden we aan de terugreis beginnen. Die verliep gelukkig weer perfect. Ondanks dat het een stuk drukker was konden we redelijk goed doorrijden. Lunchen deden we in Geisselwind, zoals u van ons gewend bent. We moesten nog even terug naar Giessen, want we waren wat vergeten en mijn vader wilde even kijken welk type brandstofpomp onze bus had. Daar hebben we ook nog even een ijsje op de hand gegeten. Uiteindelijk kwamen we rond half negen in Vreden, nog wat kleine boodschappen gedaan en bij een Imbiss wat gegeten. Tegen half tien waren we weer thuis en kon ik heerlijk gaan slapen.
Dat was weer een heel avontuur in Oostenrijk, ik hoop dat u er weer van genoten heeft. Als het weer zo mooi blijft, dan rij ik af en toe nog een paar dagtochtjes en wie weet ook nog wel een scootytocht, dat ligt aan een aantal factoren, o.a. het weer en mijn gezondheid. Dus blijf mijn blog in de gaten houden, als u het leuk vindt.
ps helaas staan sommige foto's niet rechtop, ik weet nog niet hoe ik dat moet veranderen, hopelijk ben ik er met mijn volgende blogje achter, tot zover excuses voor het ongemak, maar op mijn fotosite staan ze wel rechtop.
