Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Toen ik gisteren ben thuisgekomen van een zeer leuke bijeenkomst van één van de mailgroepen, kwam ik even tot rust in mijne zetel.

Ge weet hoe dat gaat, ge ligt daar op uwe rug, met uw blik naar de tv gericht.

De enige fysieke beweging is dan het intoetsen van de knopjes op de afstandsbediening om te zappen tot men iets gevonden heeft die onze interesse wekt.

Op VTM had ik een film uit de oude doos gevonden: “El kornak” met Louis de Funest.

Ja, dat is een film die mij tot rust kan brengen.

Toen de film gedaan was, ging ik terug aan het zappen, en val ik toch wel op het eurosongfestival zekerst.

Toen onze Kate Ryan uit de selectie werd geweerd en verbannen, was ik in feite wreed curieus te weten welk land het nu beter zou doen.

Natuurlijk zijn er landen die ook zeer goed zingen, en elk land zal wel fier zijn over zijn inzending.

Ik was nog juist op tijd om de volledige stemming te volgen, en dank zij deze, is nu ook mijne frank gevallen.

Opvallend, hoe de stemming afwijkt van de muziek!

De grenzen zijn geopend, maar een nieuwe muzikale grens is opgetrokken.

De Oostbloklanden stemmen binnen hun grenzen, en daarvoor hoeven ze zelfs niet naar de muziek te luisteren.

Eigenaardig hoe de muziek ook op de achtergrond verdwijnt bij landen die elkaar gesteund hebben tijdens gewapende conflicten.

Ja, de hippe pakjes van Nicole en Hugo zijn lang verbannen, en maken nu plaats voor een act van één of ander playstation spelletje.

Monsters, bijlen en verminkte gezichten maken nu het Eurosongfestival.

Als dit muziek is, dan moet ik dringend iets aan mijn oren en muzikale verstand doen.

Het wordt wel makkelijker voor ons landje, met Finland als voorbeeld, hoeven we volgend niet iemand te sturen die kan zingen.

Stap het podium op met ne frietketel op uwe kop (liefst met kokend frietvet) en begin op ne waskom te trommelen met een boormachine.

Laat de backingvogels door de zaal vliegen en laat ze te pletter slaan op het podium met veel lawaai.

Gegarandeerd vallen we dan in de prijzen.

60.000€, gewoon om Kate te promoten!

Ik denk dat het bedrag voor Finland monsterlijk hoog moet geweest zijn.

Als ik even terug ga naar mijn kinderjaren, dan zagen we de kandidaten elkaar bezingen.

Ze waren concurrenten van elkaar, maar het was vooral het liedje die moest indruk maken.

Iets later kwam de kledij wat kleur en franjes brengen op de kleurentelevisie, en nog iets later kwam men als individueel tegenover een groep te staan.

Het evolueerde, maar de muziek had zijn plaats, en na de stemming kon men nog praten over ieder zijn mening.

Men verdedigde zijn eigen landje, en met trots was het liedje voor één avond de hymne van ons land geworden.

En ’s anderdaags gaf men zijn mening bij beenhouwer of bakker over de kwaliteit van tekst en song.

Vandaag stond ik ook bij de beenhouwer:

-         Dag chauffeurke

-         Ha…gaat ge volgend jaar ook deelnemen aan Eurosong?

-         Wie ikke?

-         Ha ja. Ge zijt daar toch met een bijl uw koteletten aan het kappen, gelijk deze die gisteren gewonnen hebben.

-         Hahahahaha, ja ’t is wreed hé, dat noemen ze muziek.

Ondertussen waren alle klanten de discussie aangegaan over Eurosong.

Maar niemand die over het muzikale sprak, wel over hoe schandalig het wel was om een wansmakelijke act met zoveel geld te bevredigen.

Vaak wordt gezegd dat de muziek een beeld is voor het oor, en de weerspiegeling is van onze maatschappij!

Awel merci, dan mogen ze volgens mij stoppen met België naar Eurosong te sturen.

Ik hoef zelfs de andere landen niet te vergelijken, als ik Onze Kate Ryan naast Finland zet.

Dat we niet elk jaar een liedje brachten om op het podium te staan, daar kan ik inkomen, maar dat we al jaren door het leven moeten gaan met de woorden “Belgium one points”, dat is ook wat overdreven.

Ik denk dat ik ondertussen verstaan heb, dat Eurosong met de komst van de Euro de song verlaten heeft.

Nog juist de Euro heeft waarde en de kassa maakt de muziek.

De inzet van gevierde artiesten wordt met een bijl tot notengehakt gekapt.

Ik denk dat Eurosong nooit meer dat muzikale zal zijn, waar men als land een muzikale boodschap de wereld instuurde.

Muziek brengt de gemoederen tot rust?

Awel, ik denk dat het de laatste keer is dat ik naar Eurosong gekeken heb!

Indien we toch nog kans willen maken om een podiumplaats in de toekomst te behalen, dan zullen we onze muzikale strategie moeten herzien.

Eén ding weten we vandaag met zekerheid, we moeten niet meer kunnen zingen!

Ik wil Bert Anciaux dan even melden, dat ik mij voor volgend jaar Kandidaat stel om naar Finland te reizen met ne frietketel op mijne kop.

Ik zal aan mijn kieken zijne kop draaien om muziek uit zijn gat te krijgen, en dat voor veel minder dan 60.000 euro (song).

Kate, laat je stem de onze zijn, je kniezwengel brengt ons verder dan het Eurosong gedoe.

Groetjes chauffeurke