xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Na weken van grijs en regen, waren er verleden week toch een paar opklaringen en zonnestralen te zien boven het grondgebied van Lierde.

Ne mens kan niet rap genoeg zijn om er van te profiteren, en zo had ik verleden zondag mijn zwembroek aangetrokken, om wat te bruinen in mijnen hof.

’t Was nog redelijk vroeg, en ik had boven mijn zwembroek nog een thermosstatisch onderlijveke moeten trekken, om daar met geen kiekenvel te liggen.

Mmmm…..wat kan het leven schoon zijn als ge zo op uwe rug in het gras ligt, en naar de hemel kunt kijken.

Potverdekke zeg, ik had het nog maar juist gezegd hoe schoon het leven kon zijn, dat er daar juist ne vlucht duiven over mijnen eigendom vliegt.

Tijdens hun overvliegen, laten ze daar toch wel een deel van hun bagage vallen zekerst!

Jawadde, ik lag daar gebombardeerd met groen en witte duivenstront op mijn plattekaasvel.

Als dat groen en witte uitwerpselen zijn, wist ik direct dat ik niet ver moest gaan zoeken, want dat zijn de nationale kleuren van Deftinge hé.

Met de vogelgriep moest ik mijn kiekens ophokken met een net over hunne kam, en nu kon ik zelf een net over mijn lijf trekken.

Maar in feite zat ik zo eens te denken over wat de duivensport juist is.

Duivenmelker zijn, is denk ik een zwaar werk.

Ja, als ge die mannen in de week ziet rondlopen, dan is dat meestal met een hemd of een hoed.

Maar de zondag, dan staan ze in overal of met ne grijze kiel op hun duiven te wachten.

Naar het schijnt was den eerste duivenmelker ne zeker Noë of Noach, die daar ergens met een ark op avontuur was getrokken.

In den tijd dat de post nog met een tekort aan personeel zat, moesten die duiven ook af en toe eens inspringen als postduif, en die beesten waren wreed content dat na een zekere tijd DHL er gekomen is, om die zware pakken over te nemen.

Ik las in een schrijfsel, dat de duiven zelfs bij wet beschermd waren, en dat ze voor de eerste wereldoorlog, alleen door de adel, de clerus en de begijnen mochten gehouden worden.

Als ik zo de zondagmorgen eens in mijn stamcafé bij Rita binnenstap, dan komen die duivenmelkers daar ook aangereden.

Jawadde zeg, die moet ge eens bezig horen!

Er zitten er daar tussen, dat ge volgens het gesprek zou denken dat ze meegevlogen hebben.

En dan hebben ze van die termen zoals:

Asgrauw,stuurpen,witte pen,mijnen blauwe geschelpte, jaarlingen, oude en jonge.

Om nog te zwijgen als ze over hun duivenkot beginnen!

Er zitten er daar tussen, waar hun duiventil precies ne salon is.

Ja,die duiven moeten echt wel gesoigneerd zijn, want elke week worden ze op reis gestuurd naar Quievrain, Noyon,Dourdan,Vierzon en sommigen zelfs naar Barcelona af en toe.

Maar ge moet niet denken dat die duiven ginder veertien dagen op hotel zitten hé.

Nee nee, binnen de kortste keren staan die beesten hier terug, en dat is het schoonste bewijs dat het in Lierde en omstreken nog zo slecht niet is hé.

Naar het schijnt zouden die duiven tegen bijna 120km per uur naar hun kot vliegen.

’t Is te hopen dat ze goede remvleugels hebben, want anders moet dat daar bonken geven.

Ge kunt er u niet aan verstaan, hoe zo een duif zijne weg terug naar huis vindt hé!

Ja, die beesten vliegen zonder landkaart hé.

Het is wel in vogelvlucht, maar hoe kunnen die beesten nu weten in welke richting ze moeten vertrekken?

Ja, daar kunnen de vrouwen nog eens een voorbeeld aan nemen als ze met den auto vertrekken zenne.

Mijn vrouw is in 1986 met den auto vertrokken en ze is nog niet terug, ik heb ondertussen mijne constateur al afgezet ppfff.

De Raf den dienen kan over duiven klappen zie.

Dienen mens is tenminste eerlijk, en geeft toe dat zijn duiven af en toe eens de grote prijs van de stoofpot winnen.

’t Is dan feest om duimen en vleugels van af te likken.

Op nen dag, deden zijn duiven het niet te best, en hij, had op zijn kot een bord gehangen met de tekst “ Rap of ik kap”, om die duiven wat te motiveren om rapper naar huis te komen hé.

Maar hij had bij het inkorven de slechte gewoonte, van zelf niet rap terug naar huis te gaan.

’t Moet op ne zaterdagnacht geweest zijn, toen zijn duiven al lang met de camion onderweg waren, dat zijn vrouw het bordje “Rap of ik kap”, op de voordeur gehangen had.

Nadat de pluimen daar in ’t rond gevlogen waren, zijn de duiven naar ’t schijnt rapper en de melker ook.

Ja, de duivenmelkers zijn een volk apart!

Allé zeg stel u voor, toen ik daar in mijnen hof lag te bruinen, komt er daar toch ene met zijnen vélo aangereden al roepen en al tieren.

Ik mocht volgens hem de zondagvoormiddag niet met een fluorescerende zwembroek en een wit onderlijveke zonnen, omdat zijn duiven daar schrik van hadden!

Jawadde zeg, ne mens moet hem hier nogal aanpassen voor die beesten.

Maar allé, ik weet dat er geld mee te verdienen valt, en wil die mannen hun inkomen niet belasten hé.

Ik heb mij dus maar een zwembroek gekocht met pluimen om in mijnen hof te liggen,

en wie weet land er hier vroeg of laat ook wel eens een “duivinne” in mijn kot.

                                                                                                            Groetjes chauffeurke