D.I.S./dissocoatieve identiteits stoornis
M.P.s./Meervoudige persoonlijks stoornis

Door het meemaken van traumatische dingen, zoals bijvoorbeeld (sexueel) misbruik, mishandeling of emotionele verwaarlozing kunnen mensen als zelfbescherming meerdere persoonlijkheden ontwikkelen, die gescheiden van elkaar door het leven gaan. Aangenomen wordt dat dergelijke trauma's in de jonge levensjaren in combinatie met psychiatrische aandoeningen de hoofdoorzaken zijn voor MPS. MPS staat voor Meervoudige Persoonlijkheids Stoornis en ontstaat dus reeds in de jeugd voordat de persoon in kwestie een echt zelfbeeld heeft ontwikkeld. Doordat MPS onder de dissociatieve stoornissen valt conform de DSM IV is de benaming verandert in Dissociatieve Identiteits Stoornis. Doordat de situatie in de omgeving van het kind de ontwikkeling van een persoonlijkheid in de weg staat, bestaat de kans dat het kind de ervaringen in delen gaat opslaan om zichzelf te beschermen tegen te grote schade.

Geheugenverlies, de persoon is stukken verleden kwijt. Daarnaast kan hij dingen die hij net precies heeft gedaan soms niet meer herinneren.

Depersonalisatie, het gevoel van een afstand naar zichzelf te kijken, buiten zichzelf en als robot te leven, dingen te doen zonder daar een gevoel bij te hebben. Het contact met het eigen lichaam lijkt verbroken.

Derealisatie, oftewel breken met de werkelijkheid, de dingen om je heen beleven alsof deze niet 'echt' gebeuren. Het niet meer herkennen van je omgeving.

Identiteitsstoornis, het horen van stemmen van 'andere persoonlijkheden' en de strijd tussen deze persoonlijkheden.

Identiteitswisselingen, het veranderen van persoonlijkheid en daardoor alleen de dingen herinneren die 'deze' persoonlijkheid heeft meegemaakt, al het andere is weg of naar de achtergrond verdreven.

Mogelijk suïcidale neigingen of automutilatie.

Geweld (willen) gebruiken richting de omgeving door extreme haatgevoelens.

Verwerking is een zware en langdurig proces, dat onder begeleiding van psychiater en psychotherapeut in sommige gevallen verwerkt kan worden. Dit is wel afhankelijk van de situatie waarin de patiënt verkeerd en in hoeverre hij hier voor open staat. Daarnaast moet hij over een grote dosis energie en een enorme kracht bezitten om deze zware weg te kunnen doorstaan. Een en ander is uiteraard ook mede afhankelijk van de aard van de trauma's en hoe diep deze zijn geworteld in de geest van de patiënt.