De wandeling  “rondom Diest” vertrekt  in de kantine van het Warandestadion gelegen langs de Leopoldvest  in Diest. Via het Begijnhof en een gedeelte van het Diestse binnenstad komen we al vlug aan het station waar we Diest een tijdje zullen verlaten.

Via Huize  Martine Van Camp wandelen we verder richting Grasbos. Op deze weg is er een prachtig zicht op de Demervallei van Diest. Wanneer je de beklimming van Grasbos achter de rug is kom je terecht in de residentiële wijk van Grasbos, maar zit je al vlug terug in de volle natuur van de Blaasberg. Na de afdaling komen we terecht op de controlepost die gelegen in het ontmoetingscentrum te Molenstede. Hier maken we een lus richting Okselaar. Smalle bospaadjes  en verschillende stukjes natuurgebied zijn de ingrediënten van deze lus, langs het Zwart Water wandelen we terug naar de controlepost. Na een welverdiende rust vertrekken we langs het jeugdopleidingcentrum van voetbalclub F.C.Diest en wandelen dan verder naar de Lange Berg na een eindje wandelen wisten we direct waarom deze berg zo genoemd wordt. Het einddoel was in zicht  nog even de Lazerijberg  om van hieruit  via Ford Leopold  en een gedeelte van de stadswallen terug naar de aankomstplaats.

07-06-2010 om 17:03 geschreven door dant

07-06-2010 om 14:45 geschreven door dant

Bezoek van een individuele tentoonstelling in de Sint-Trudoabdij in Male (St-Kruis-Brugge).

Het gebinte.

In deze tentoonstelling focust de schilder, tekenaar en graficus op het thema van het landsschap en het bloemstilleven.

Robert Vanderweeën

Van in het begin van zijn carrière heeft Robert Vanderweeën het stampij van het hedendaagse kunstleven vermeden. Als kunstenaar wil hij dan wel niet buiten de eigen tijd staan, hij heeft een eigengereide weg gekozen die hem enerzijds met de traditie van de kunstgeschiedenis verbindt en anderzijds een open weg naar de toekomst biedt.

Meer en meer maakt de kunstenaar het publiek getuige van een dualiteit als schilder. Enerzijds is een realistische schilder aan het woord die de ongerepte natuur toont of juist het door de mens vervormde landschap in beeldend werk analyseert. Het zintuiglijke vormt de basis van zijn werk, en vormt ook de gronden voor zijn abstracte werk. De kunstenaar heeft een picturale tussenzone bereikt die de beide werelden raakt. Zijn schilderijen groeien steeds vanuit een impuls en in dit organische creatieproces primeert de eenheid in het beeldvlak. Het is de zoektocht naar een schilderkunstige harmonie, die geleidelijk ontstaat, door het afwegen van vorm en kleur. Vanderweeën is een schilder, in de klassieke betekenis van het woord. Maar het traditionele samengaan van vorm, contour en kleur heeft hij tot een opmerkelijke eigenheid gebracht. De vlakverdeling wordt uit kleurencontrast geboren. Coloristische kracht en picturale eenvoud komen erin samen, nu eens in een harmonisch samenspel, maar dan weer in een disharmonie van tegenstellingen.

Ook in de tentoonstelling Het gebinte wordt duidelijk hoezeer de schilder tegelijk de abstractie en de realiteit in de vingers heeft. Bij hem gaan beide uitersten eenvoudig samen, omdat de origine van zijn abstractie uit de realiteit voortvloeit. Voortdurend verlegt hij zijn schilderfocus waarbij zijn werk het grensveld tussen realiteit en abstractie aftast. Precies de confrontatie van beide werelden toont de rijkdom van zijn werk. In zijn landschappen en stillevens gaat hij op zoek naar de essentie. De totaliteit van zijn oeuvre staat dan ook diametraal tegenover het zuiver conceptuele. Het verbeeldt zijn schilderkunstige zijn, en zoekt steevast de buitenwereld op, vormt er een reflectie bij en spiegelt zich aan het leven en de natuur. Het vroegmiddeleeuwse kader van de site is het ideale kader voor een oeuvre waarin realisme en abstractie elkaar raken. De titel van de tentoonstelling verwijst naar dit structurele verband: realisme en abstractie zijn niet langer elkaars uitersten maar zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en schragen elkaar, net als een balkenconstructie onder een  middeleeuws dak.

07-06-2010 om 13:14 geschreven door dant