Een moeder beste mensen is de spil van het gezin Ze is als eerste wakker en slaapt als laatste in En is ze eens afwezig,dan jammert heel de troep Want niemand kan haar missen,toch heeft ze geen beroep
Ze tovert met centjes,ze brengt de kinderen groot Droogt tranen en snuit neusjes,t'is net een duizendpoot Als iedereen griep heeft verpleegt ze heel de troep Loopt zelfs van koorts te bibberen,en toch heeft ze geen beroep
Maar ze is de troost der kleinen,en vaders grootste schat Het aanrecht is haar altaar de pan haar wierooksvat Ze is in het drukke leven,het rustpunt van haar troep Haar wapenspreuk is liefde,God zegent haar beroep
Wat gisteren zo dringend was,lijkt nu zo nutteloos Wat je vandaag doet ,is morgen misschien doelloos Van wat je morgen doet,krijg je later misshien spijt Want wat je nu hebt,raak je ooit wel eens kwijt Hecht niet te veel aan je bezit,voordat je er in versmacht
Hecht je meer aan je vrienden,knuffelen verteder ze zacht
En dat is wat ik nu ga doen. Aan allen die me mailden,,die in mijn gasten boek geschreven hebben,ook degenen die regelmatig komen kijken,zomaar ,zonder iets te laten weten en al degenen die er iets van opsteken,of een troostend woord vinden,Wel daar hecht ik belang aan ,en ik geef ze van deze zijde een hele dikke knuffel,ook U die dit nu leest liefs Luan xxx
Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen Dat niets of niemand ze meer ooit daaruit kan branden, Ook niet als satan ze straks als tarwe zift
Ik vraag U niet mijn kinderen elk verdriet te besparen Maar wees Gij wel hun troost Als ze eenzaam zijn ,en bang Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen
Het maakt niet uit wie je bent, Of wat iedereen van je denkt Het geeft niet wat of hoe je iets doet Maar vertrouwen op je zelf,dat is goed Geen leven met smart Maar leef van uit je hart Dan pas voel je de vonk Die zacht je hart raakt, En hoe gelukkig je daarmee een ander maakt Je creeert in je zelf Een soort van voldoening En geeft je een volwaardig Gevoel van innige tevredenheid
Klaasje, een boerenzoontje, komt beneden voor zijn ontbijt. Zijn moeder vraagt hem of hij zijn klusjes al heeft gedaan. "Nog niet", zegt Klaasje. "Dan krijg je nog geen ontbijt", zegt zijn moeder. Dus Klaasje is helemaal chagrijnig. Hij gaat de kippen voeren en geeft een kip een schop. Dan gaat hij de varkens voeren en
geeft een varken een schop. Dan gaat hij de koeien melken en geeft een koe een schop. Dan komt hij weer binnen. Zijn moeder geeft hem een kom droge havermout. "Waarom krijg ik nu geen eieren en spek? En waarom geen melk in mijn havermout?", vraagt Klaasje verontwaardigd. "Wel, ik zag je een kip schoppen, dus je krijgt geen eieren voor een week. En ik zag je een varken en een koe schoppen, dus krijg je ook geen spek en melk voor een week", zegt zijn moeder streng. Klaasje baalt nog meer. Dan komt zijn vader binnen, schopt de poes opzij en gaat zitten aan het ontbijt. Kijkt Klaasje lachend naar zijn moeder en zegt: "Vertel jij het hem of zal ik?"