.

.

Hebr. 12:1-3

Het Uwe en het mijne

'k Hield vast omsloten in mijn hand een schone edelsteen;
zo zuiver en zo schitterend vond ik er nimmer een.
Het was mijn eigendom, mijn schat, geschenk van God de Heer,
geen ander die 't bewaken zou, zo liefdevol en teer.

Doch zie – daar vroeg op zek're dag de Meester mijn juweel...

Ik smeekte Hem: “Ach, Vader, nee! Dat niet, dat is te veel!”

Toen sprak de Meester zacht tot mij: "Ik doe 't uit liefde, kind,

opdat gij eenmaal in mijn kroon het schoner wedervindt."

Ach Meester, 't is mijn grootste schat, mijn wond're diamant;

ik zal er trouw voor zorgen, Heer, met liefdevolle hand.

 

“Dat weet ik”, sprak Vaders stem, "maar als men rooft uw steen?”

Geen dief heeft ooit de drempel van mijn woning overschreên.

En waar uw dierbaar kleinood is, daar zal uw hart ook zijn,

uw schat is u slechts voorgegaan en straalt in zonneschijn.

God sprak – mij trof een diepe blik vol deernis, mild en zacht –

toen heeft Hij stil mijn kost'bre schat in veiligheid gebracht.

 

In 't vale, bleke morgenlicht, stond ik, verblind van smart,

en drukte toen de lege doos zacht schreiend aan mijn hart.

Toch sprak ik: “Meester, ik vertrouw op Uw onfeilbaar Woord:

ik weet dat nu mijn liefst bezit ons beiden toebehoort.”

Het leven is gevaarlijk

Het geeft me slag op stoot

Ik vrees het onbedaarlijk

Verdrink in al mijn nood.

 

De weg lijkt onbegaanbaar

Al struik’lend ga ik heen

Uw stem lijkt onverstaanbaar

Ik voel me zo alleen!

 

Hoe kan ik U bereiken?

O Heer, help mij voort!

Doe mij Uw liefde blijken

En troost mij met Uw Woord.

 

Daar is Uw stem te horen

Dáár spreekt u tot mijn hart

Je bent nog niet verloren

Ik kèn je in je smart.

 

Ik zal je niet begeven

En Ik verlaat je niet….

Als jij steeds in dit leven

Verwachtend op mij ziet!

 

Zo zal ik dan niet vrezen

Ga ik niet eenzaam meer….

God wil mijn Helper wezen

Hij draagt mij telkens weer!

De Heer zegt niet, dat je maar niet moet huilen
 Dat het er nu op aan komt, sterk te zijn
 Hij weet toch Zelf wat zwakheid is, en pijn?
 Mijn kind, zegt Hij, kom nu maar bij Mij schuilen
 De Heer zegt niet, dat je maar niet moet vragen
 En dat je flinker zijn moet dan je bent
 Hij heeft toch Zelf óók het "waarom" gekend?
 Mijn kind, zegt Hij, laat Mij maar helpen dragen!

                                                           Dien de Haan

 

Bij U is vrede in een wereld vol geweld

Bij U is rijkdom, ook al hebben we geen geld

Bij U is rust, ondanks het rumoer om mij heen

Met U samen, ben ik nooit meer alleen.

 

Bij U is liefde in een wereld vol haat

U noemt mijn naam als er niemand met mij praat

Bij U is troost in een wereld vol verdriet

Ja, U droogt tranen die niemand anders ziet.

 

Bij U is alles wat ik maar kan bedenken

Wat ik ook vraag, U wilt het mij graag schenken

Maar U doet alleen wat het beste is voor mij

Ik prijs Uw naam Uw liefde maakt mijn hart steeds blij

 

Bij U is warmte, ook al is de wereld koud

Het is zo heerlijk dat U zoveel van mij houdt

In Uw nabijheid weet ik, niks kan mij meer deren

Want U bent mijn sterke rots, Here der Heren.

 

U houdt mijn hand vast, zodat ik niet struikelen kan

Waar ik ook ga of wat ik doe, U weet ervan

Uw oog rust op mij en dat is zo'n fijn idee

Bij elke voetstap gaat U met mij mee

"Ik  ken  jou

Ik  zie  je  zoals  je  bent

je  hoeft  je  niet  te  verbergen

want  Ik  houd  van  je

jouw  pijn  doet  Mij  pijn

jouw  verdriet  doet  Mij  verdriet

jouw  wanhoop  raakt  Me

daarom  wil  Ik  je  troosten

je  bevrijden

en  je  weer  rechtop  zetten

Ik  wil  je  nieuwe  moed  geven

waardoor  je  verder  kunt

zoals  de  Herder

het  verdwaalde  schaap

naar  huis  draagt

zo  wil  Ik   jou  dragen

en  je  midden  in  het  leven  zetten

niet  alleen

maar  met  Mij  aan  je  zij".

 

Denk niet dat God u heeft verlaten;

Denk niet als u in donk're nacht

Uw zonden voor de Vader bracht

Dat uw gebed niet meer zal baten.

 

Denk niet dat God zich wil onttrekken

Aan u, die Hij zolang al kent.

Hij ziet uw nood, weet wie u bent,

Zijn liefde wil alles bedekken.

 

Uw nood zal echt niet lang meer duren

Al denkt u dat Hij er niet is

En is uw hart vol duisternis;

Hij blijft uw leven steeds besturen.

 

Zijn liefde is meer dan uw zonden

Ging Hij voor u niet naar het kruis

Toe, vat weer moed, straks komt u thuis

En bent voorgoed met Hem verbonden.

 

O Here God, ons liefst verlangen,

dit kind van ons, dit liefdespand,

wij hebben het van U ontvangen,

wij geven het U in Uwe Hand.

 

Als U het zelf niet vast blijft houden,

nu het in onze handen is,

dit kind voor´t licht bestemt, hoe zouden

wij´t hoeden voor de duisternis.

 

Geef dat wij niets zozeer begeren,

als dat ons kind U kennen zal,

die U in Christus onze Here,

geopenbaard hebt eens voor al.

 

Geef dat het van ons leert te kijken,

naar Hem die ´t licht der wereld is,

en altijd meer op Hem gaat lijken,

een lichtglans in de duisternis.

 

Opdat het eens met ons mag wonen,

Heer, in Uw hoge, heilige stad,

als al wie Christus´stralend schone,
verschijning hebben liefgehad.

Als je eens wist...
hoe vaak God jou Zijn Liefde wilde geven
als je het moeilijk had of verward
en niet meer wist hoe te leven.

Als je eens wist...
hoe vaak God er voor je had willen zijn
als je moedeloos was of eenzaam
overmand door verdriet en pijn.

Als je eens wist...
hoeveel God wel van je houdt
wie je ook bent of waar je gaat
voor God ben je kostbaar als stralend goud.

Als je eens wist...
wat God voor jou heeft gegeven
het liefste dat Hij had
Zijn eigen zoon om jou het leven te geven.

Als je eens wist...
dat God ook nu door Jezus in jouw hart wil wonen
je hoeft de deur slechts open te doen
dan zal Hij bij je komen.

Als je eens wist...
dat je een Vriend hebt voor 't leven
die je overal bij helpt
en jou echte rust en vrede wil geven.

Nu weet je het en hoef je nooit te zeggen
had ik het maar geweten
want Gods Liefde is er ook voor jou
zul je dat nooit vergeten?

Ga nooit heen zonder te groeten

Ga nooit weg zonder een zoen

Wie het noodlot zal ontmoeten

Kan het niet meer doen

Ga nooit weg zonder te praten

Dat doet een hart soms zo’n pijn

Wat je ’s morgens hebt verlaten
Kan er ’s avonds niet meer zijn

TROOST ?

Voor troost is het nog te vroeg

Er is nu geen troost

Nu is er leegte en gemis

Dat ik het leven moet zoeken

Dat ik aan de toekomst moet denken

Dat een ander leven zich aandient

Zeg het niet te vaak

Ik kan het nog niet horen

Zeg maar niet zoveel

Zoek maar geen woorden

Maar kom bij mij langs

Ga maar zitten en luister

Eindeloos, telkens weer, alsmaar opnieuw

Luister maar naar mijn verhaal

Houdt mij maar vast

Wees maar stil met mij

Huil maar als je kunt

Niemand hoeft nu groot en flink te zijn

Luister maar en blijf maar komen

Als je wilt, als je kunt

Ik zal wel opstaan uit mijn verdriet

Langzaam

Op mijn wijze, op mijn tijd

De steen zal wel omgewenteld worden

Troost mij maar niet

Maar kom maar

En reis met mij mee

Het verdriet is te zwaar
Voor mij alléén.

als achterom kijken

je pijn doet

als vooruit kijken

je bang maakt

kijk dan naast je

IK ben er altijd

Meer dan een moeder troost

Stil maar, Mijn kind,  Ik weet van je verdriet
Huil nu maar uit; je hoeft niet flink te wezen.
Het zal wel duren, voor je wonden zijn genezen;
Ik weet het.  Droeg Ik al de smart der wereld niet?

Stil maar, Mijn kind,  Ik weet wat je behoeft:

Woorden van troost, die om geen uitleg vragen,

Een arm die steunt en die je last helpt dragen,

Een hart dat mee huilt om wat jou bedroeft.

 

Stil maar, Mijn kind,  de nacht gaat weer voorbij;

Ik strooi het uit licht uit, waar je voeten lopen

Ik doe de dichte deur weer voor je open

Ik ben er altijd.  Maar vertrouw op Mij.

 

Stil maar, Mijn kind,  Ik geef je troost en moed,

Meer dan een moeder aan haar kind kan geven;

Je naam staat in Mijn handpalmen geschreven

Ik schreef de letters met Mijn eigen bloed……….

 
Nel Benschop