Als een van de laatste oefenritten, alvorens nu zondag naar het scoutskamp in Halle te fietsen, wou ik vandaag met mijn volledige bagage naar Brugge en terug. Volledig schreef ik, maar zonder de tent want we slapen in een kamphuis.
Deze morgen was het nog vrij fris, amper 6°. Voor de zoveelste keer langs het jaagpad van het kanaal Gent - Brugge dat ik zovele jaren heb gebruikt om naar mijn werk te fietsen en nu nog sporadisch om naar de kust te trekken . Onderweg even een kleine rustpauze aan de bakkerij in Bellem gehouden waar ze superlekkere rijsttaartjes bakken .
Is het nu een droom van mij of is het puur toeval: onderweg kwamen op verschillende plaatsen en momenten een 3-tal fietsers met mij praten met de klassieke vragen: "Van waar kom je, waar ga je heen, enz. enz." Vroeger kwam ik dat ook geregeld tegen maar nu vertelden de fietsers zelf dat ze ook een fietsvakantie gaan doen: 1 naar Rome, 1 naar Zweden en 1 naar de Provence. Dit kwam ik tot op heden niet tegen. Zou de alternatieve en milieuvriendelijke vakantie dan toch in de lift zijn .
Eens in Brugge moest ik steeds voor een horde toeristen afremmen. Die zien enkel naar hun gids, niet naar het verkeer .
De oefenrit is goed geslaagd, geen krampen, niet vermoeid door de extra kilo's aan bagage. Dus zondag zou dat moeten lukken, en vooral: ze geven mooi weer .
De microbe zit er nu écht in . Waar ik bij vorige oefenritten nog aan het twijfelen zat: "Zou ik dat nog doen ?", weet ik nu zeker: de goesting zit er meer dan 100% in.
Wat verandert het Gentse havengebied, man, man. De laatste keer dat ik er door fietste was het Kluizendok amper af. Nu staan er al silo's, rijden er vrachtwagens aan en af. Dank aan de veerman in Langerbrugge. De slagboom was juist toe en de boot stond startensklaar maar plots mocht ik toch nog mee, zonder dat ik enig teken deed .
Wie Terneuzen kent of er al is geweest, zal ooit wel eens langs "de Braakman" geweest zijn. Daar waar ik dacht dat dit enkel een camping rond een oude meander van de Schelde is, heeft het goed mis. Dit is een hectaren groot staatsdomein ten westen van Terneuzen. Wat mij opviel waren de naaldbomen in de polders . De Belgische polders hebben loofbomen. Dicht bij de Schelde snoof ik zo de zilte zeelucht . Eens de industriezone was het heel wat anders dat ik rook.
Bij het vertrek had de zon blijkbaar alle moeite nodig om door het mistig wolkendek te geraken, maar eens een 15-tal km's te hebben gefietst had ik het prachtigste lenteweer.
Op de E40 was het enorm druk, richting kust, het weer is er niet vreemd aan. De eerste 25 km was dezelfde weg die ik volgende maand zal affietsen richting Halle naar het scoutskamp.
Ook nu kwam ik door dorpen, niet ver van Gent, en waar ik nog nooit was geweest ( Oordegem, Sint-Lievens-Houtem).
Eerst en vooral mijn beste dank aan de technische diensten van de stad Gent. Vermits er deze morgen rijmplekken waren hadden ze deze keer toch de fietspaden, -bruggen en -onderbruggingen niet vergeten. Het is al ooit anders geweest. Voor de eerste keer sinds ik in Gent woon nam ik eens het jaagpad van het Schipdonkkanaal van Lovendegem tot Deinze. De andere kant, richting Eeklo, had ik al meermaals afgefietst. In Lovendegem zag ik op het jaagpad een koppel buizerds hun prooi (veldmuis ?) aan het verorbenen. Prachtvogels.
Via de fietsknooppunten kon ik mooi Deinze omzeilen om dan uiteindelijk in Astene de Schelde te bereiken. Was ik blij dat ik hier slechts een 10-tal km moest zijn. Wat een drukte . Waarschijnlijk het een of ander evenement voor die testosteronbommen die niet weten dat een recreatieve fietser, jogger of wandelaar ook recht heeft op zijn strook. Man, man, man, alle 200 à 400 m kwam er een nieuwe meute voorbij suizen. Zo zag ik wel een 30-tal pelotons . En dat heeft ook zijn tol opgeëist: ergens bij Gavere was er bij hen een valpartij en de ziekenwagen kwam er aan te pas.
Eens in Zwijnaarde was de drukte voorbij en kon ik mij weer wat gelukkiger voelen. Spijtig genoeg geen foto's deze keer door het koude weer: als je de camera uit het tasje haalt had je onmiddellijk een waas op de lens door condensatie . Volgende keer op naar de 80 km.
't Was niet meer het zonnige weertje van gisteren, maar het bleef droog. Rond 10u vertrokken naar een deel van Gent waar ik nog nooit was geweest, namelijk de buitenwijken van Drongen. Man, man, man, staan daar kasten van villa's . Moest een beenhouwer dat zien, hij zou zeggen: "Mag het wat meer zijn ?". Crisis noemen ze dat dan... Op de foto's hieronder zie je nog enkele kanjers van bomen die de voorbije winterstormen niet hebben overleefd.
Het kasteel van Ooidonk is ook een prachtig gebouw, het straalt langs iedere zijde iets uit.
Onderweg kreeg ik enkele stroken te verwerken à la Paris - Roubaix, zo is het nieuw materiaal goed ingereden. De kleine kwaaltjes van de eerste dag zijn ook al weg: zitvlak, bovenbeenspieren .
Onderweg aan het Sint-Pietersstation de grootste fietsenzaak van Gent binnengestapt maar de sensor voor mijn fietscomputer moesten ze bestellen. Heb het dan maar zo gelaten en ga het morgen ergens anders proberen.
Gewoonlijk schrijf ik bij ieder fietsbericht de afstand, gemiddelde, tijd enz. Maar dit kan voorlopig niet doordat ik toch een nieuw voorwiel heb gestoken (zie vorig bericht) en de magneetsensor zit nog op het oude wiel en staat er zo vast op dat ik denk het te beschadigen. Dus wachten totdat de fietsenmakers weer open zijn (meestal 's maandags rustdag) om een nieuwe sensor te halen.
Deze morgen rond 8u uit Gent vertrokken, weer richting Schelde. Jaagpaden zijn mijn lievelingsfietspaden: rustig, geen stank en veel natuur. Eén nadeel: dikwijls wind maar vandaag viel dat best mee . En een training opbouwen is steeds wat verder en verder. Waar ik zaterdag tot Laarne reed was het vandaag tot aan het veer van Schellebelle. Sinds de verhuis van Jill, Wim, Aerjen en Ayko vanuit Kalken naar Laarne was ik er niet meer geweest. Toendertijd was de Scheldedijk één bouwwerf: verhoging, nieuwe aanlegsteigers e.d. Maar nu is hij af tot juist aan het veer en met een beste dank aan Hilde Crevits en haar medewerkers op het terrein: het jaagpad is een biljarttafel , prachtig aangelegd (zie foto).
Onder de Scheldebrug in Wetteren waren een 8-tal (weliswaar nog lege) zwaluwnesten . De terugweg ging over Wetteren, Melle en de Brusselsesteenweg naar de Visserij, één van de fietsstraten in Gent. Tegen 12u was ik weer thuis, lekkere douche en wat eten. Morgen eens de andere richting op, Drongen of zo.
Na mijn mislukte poging van mei vorig jaar om naar de Camargue te fietsen, heb ik maar weinig kilometers nog gereden. Enkel sporadisch wat rond Gent of naar zee.
Voor diegenen die mij op Facebook volgen weten dat ik er intussen een andere hobby bij heb: ik ben intussen al 2 keer met de Scoutgroep van Zwalm ( http://defeniks.com/ ) mee op kamp geweest als kookouder. Het zomerkamp was in Bouillon en het herfstkamp in Sleidinge. Doordat we dit jaar een eerste communicant én een huwelijk in de familie hebben tijdens de mei-juni-periode, waar ik dus regelmatig een grotere fietsreis plan, ga ik het dit jaar anders doen: het paaskamp gaat door in Halle en het zomerkamp in Tenneville, niet ver van Saint-Hubert. Ik zou naar beide kampen per fiets willen gaan. Gent - Halle kan in 1 dag, Gent - Tenneville zal ik in 3 dagtrips doen.
Zoals ik reeds in een vorig bericht schreef, was de aluminium velg van mijn achterwiel door remslijtage gewoon open gereten. Daarom was ik niet meer gerust betreffende het voorwiel. Een voorwiel moet wel minder druk/gewicht en remslijtage ondergaan, maar moet wel de bochten nemen. Dus het zekere voor het onzekere nemen en kijken achter een nieuw voorwiel. Op Tweedehands.be vond ik er een aan een zéér schappelijke prijs: 34,90 Euro , en mét een naafdynamo . Splinternieuw, stock van een fietsenmaker die gestopt was met zijn zaak. Dit staat ondertussen op mijn fiets en vandaag mijn eerste kleine tocht gedaan: Gent - Laarne en terug, langs de oude Scheldedijk tot Heusden. Wel wat wind maar niet overdreven erg.
Nu gestadig weer opbouwen om dan weer met bagagezakken te fietsen.
Met enige tegenzin kwam ik vorige week terug aan in mijn thuishaven Gent in plaats van op de camping in Malonne bij Namen. Doordat Sonia mijn hele bagage, buiten wat anti-pechgerief, in de wagen had gedropt en het jaagpad langs de Schelde haast waterpas loopt, ondervond ik geen pijnscheuten onderweg.
Ondertussen verbetert de pols wel, maar nijpbewegingen zoals een deurklink openen e.d. voel ik nog steeds wat minder kracht. Mocht dit niet snel verbeteren ga ik voor een MR-scan gaan waarop veel meer details zijn te zien dan op een RX-foto.
Dagelijks nog kijk ik, bij een stil moment, naar de kaart van Frankrijk met steeds dezelfde gedachte: "Hier zou ik nu ergens zitten..." Het mocht echter niet zijn.
Zodra de pijnscheuten verdwijnen begin ik weer met kortere toertjes rond Gent om dan stilletjes aan wat verder te gaan: kust, Zeeland...
Dank voor al jullie gemeende steunbetuigingen via mail of via blog en vergeet niet: de wereld is nog niet stuk. Geduldig afwachten en dan weer een nieuwe vertrekdatum zoeken voor dezelfde reis, waarschijnlijk eind mei 2014. September is geen optie wegens de merkelijk kortere dagen en meer kans op regen.
Gisterenavond bij de aankomst in Zwalm merkte ik al gauw dat mijn rechterpols weer goed gezwollen was . 's Morgens bij het vertrek was hij weer wat "dunner", maar amper in Brakel zag de binnenzijde van mijn arm geel en blauw. Het kwaad ligt hem in het afduwen op het stuur bij stijgingen en die zijn er in de Vlaamse Ardennen bij de vleet. Omdat ik op zo'n momenten eerder realistisch ben, wierp ik na 9 km de handdoek in de ring, weliswaar met een wrang gevoel na die maanden zoekwerk op kaarten, GPS, trainingen, gerief e.d.
Maar tenslotte zijn er veel ergere dingen op de wereld: kanker, ongevallen, Syrië, noem maar op. Met een krop draaide ik in Brakel het stuur 180° en ging terug naar Sint-Blasius-Boekel waar Dépannage Sonia nog was. Al mijn fietstassen in de auto gestopt en toch nog al fietsend langs de Schelde terug naar Gent gekomen.
Blijkbaar geneest een verzwikking of verstuiking heel wat lastiger als een echte breuk. En onderweg constant ontstekingsremmers slikken is ook de bedoeling niet.
Na een rustpauze ga ik hier deze zomer eerst enkel nog dagritten doen: naar de camping in Wenduine, naar Zeeland e.d. want dan hoef ik niet veel bagage mee te sleuren. En misschien in september ergens enkele dagen naar Noord-Frankrijk.
Een spreekwoord zegt: Het sop is de kool niet waard. Deze voormiddag was ik nog in zak en as maar nu ben ik er al over.
Kriebels in de handpalmen . Na 2 jaar toch nog eens voor een langere tijd weg met de fiets. Alle fietstassen goed vastklikken. Het weer is nog beter dan aangekondigd: i.p.v. grijs met wat (mot-)regen een helderblauwe hemel en stralende zon bij 11°C .
Om 09.30u vertrok ik, richting Visserij in Gent om bij familie en vrienden nog een gebrande DVD met foto's van de 1ste communie van mijn kleinkind Beau in de brievenbus te droppen. Op de mooie fietsbrug aan het einde van de Visserij plots een oorverdovende knal "pang" , als van een revolverschot. Mijn achterband ontploft. Alle tassen afladen en het achterwiel demonteren. Jesus, het was niet alleen de band, het was de velg die het begeven had op een lengte van 30 - 40 cm op de plaats waar remblokjes op de velg remmen (zie foto). Na x-aantal kilometers (Santiago de Compostela, Berlijn enz.) was de slijtage te groot geworden .
Snel naar depannage Sonia gebeld, de achterbank van de break platgelegd en met alles naar de fietsenmaker Biker op Steendam bij Sint-Jacobs ( http://www.bikerfietsen.be/ ) . Op 1 uur tijd, terwijl Sonia en ikzelf nog op de oude markt van Sint-Jacobs vertoeven, hadden ze een nieuwe velg, binnenband, cassette en ook de beide buitenbanden omgewisseld want de 28' x 1.70' was niet voorradig zodat de voorband, die dikker is, nu op het achterwiel staat waar ook het meeste gewicht, tractie en rembewegingen gebeuren.Chapeau voor de dienstverlening van deze fietsenwinkel .
Rond 12.30u verliet ik mijn geliefde Gent, richting Zwijnaarde naar het jaagpad van de Schelde waar ik, zoals ene Franciscus van Assisi, begon te babbelen tegen een koppel fazanten: "Ha mijne moat" . Niet dat ik de ambitie heb om ooit een heilige te worden hé.
In Zingem verliet ik de rivier om naar Zwalm af te draaien, waar ik door Sonia, Jody, Jolie, Beau en Rachelle met open armen werd ontvangen .
Hopelijk onderweg zo geen brute pech meer. Een band kan ik vervangen, zelfs een ketting herstellen of kabels. Gelukkig was het amper 4 km van huis en was het geen zondag.
Oef, deze morgen geruststellend nieuws gekregen betreffende mijn rechterpols. Mijn huisdokter verwees me naar het AZ Sint-Lucas voor een paar foto's van de pols. Er is geen scheur noch breuk in de beentjes, enkel een verstuiking .
Voor onderweg heb ik ontstekingsremmers indien nodig alsook Voltaren Emulgel.
De eerste rit is slechts een warmlopertje van 34 km, van Gent naar Zwalm om aldaar van de familie afscheid te nemen .
Zondag begint het échte werk, richting Namen.
Sorry voor alle volgers op Facebook en mijn blog maar het is onbegonnen werk om jullie allen persoonlijk een antwoordje onderweg te sturen. Zodra ik een WiFi-verbinding heb zal ik een dagverslag in geuren en kleuren schrijven, gespekt met af en toe wat humor en vooral genoeg foto's, zodat ik jullie ook in de mediterraanse sfeer kan brengen. Spijtig dat jullie de lavendel niet kunnen ruiken , een van mijn lievelingsplanten.
Eergisteren zijn we goed teruggekomen uit Marmaris (Turkije), waar het tussen 26° en 33° was .
Mijn rechterpols doet echter nog soms pijn na die (lichte) val in Brugge. Maar door het verlof naar Turkije wou ik eerst niet naar de dokter (gips ) maar morgen nemen ze een foto om eventueel een cortisonespuit te geven . Vermits ik een vlinderstuur heb en mijn hand dus op 3 verschillende manieren om het stuur kan houden, zal dit wel lukken. Ontstekingsremmers en pijnstillers zijn ook al in de bagage.
Ik wou gewoon niet in de gips op verlof vertrekken omdat ik maar al te graag in het water plons. Een goed vooruitzicht is dat de zwelling is verdwenen.
Zaterdag is het dan zover: 1ste rit richting Zwalm naar dochter Jody en de 3 kids. Sonia komt achter met de wagen om mij dan zondagmorgen van daar uit te wuiven.
Veel wikken en wegen, letterlijk en figuurlijk, maar dit is het ultieme gewicht aan bagage.
Een paar schoenen eruit, een jeansbroek, iets minder gereedschap en minder piketten.
Dit is toch 8 kg minder als toen naar Spanje en dus mooi meegenomen. We verlaten de bewoonde wereld niet hé en kunnen dus onderweg nog steeds iets ontbrekend kopen.
Voordeel van dit alles is dat ik minder hard moet trappen maar vooral voor Sonia: op de terugweg fiets ik door de Bordeauxstreek, zelfs door het dorp Saint-Emilion en kan dus voor haar meer dan 1 fles wijn meesleuren .
Na deze streek zijn er geen klimmetjes meer.
Nu eerst tesamen op verlof naar Marmaris (Turkije) , waar het nu 22° is, om dan op 4 mei te vertrekken .
Tijdens het intikken van mijn vorig bericht sloegen mijn ogen naar een "raar" getal: 15555 . Dit is het cijfer van het aantal lezers/lezeressen sinds ik deze blog, nu 3 jaar geleden, startte .
Het geeft, vooral onderweg, een soort voldoening om steeds een nieuw bericht te tikken, met hopelijk zo weinig mogelijk dt- of andere spellingsfouten maar met des te meer sappige, leuke en soms minder leuke anektodes. En tevens is het een remedie tijdens mijn eenzame uurtjes voor het slapen gaan .
Vooral op tocht moet ik, omwille van het kleine toetsenbord en de soms oncomfortabele plaats, opkijken dat ik geen schrijffouten maak .
Nogmaals dank aan An Tutenel om mij in 2010 aan te zetten om zo'n blog te schrijven. Het is vooral de bedoeling via de tekst en foto's om dagelijks het thuisfront mede in te laten leven met de tocht, de omgeving, cultuur, noem maar op.
Zojuist fietstas per fietstas zitten af te wegen en kwam tot een rare vaststelling: tesamen wogen ze "slechts" 19,5 kg Bij mijn vertrek naar Santiago was dat nog 25 kg
Toch ga ik het een en ander verminderen: ik heb 16 tentpiketten nodig voor het degelijk opstellen van mijn tent maar sleur er 30 mee. Ik hou het nu op 18 stuks. Op iedere goede camping kan ik er eventueel eentje bijkopen, al zal dit haast niet nodig zijn want mijn meeste piketten zijn stalen 5-duimers (kepernagels) met een gelast T-stukje voor de nylon tentkoord .
Straks een "selectie" van kledij doen, tenslotte gaan we geen catwalk van Karl Lagerfeld doen .
Ook laat ik de opvouwbare buitenband hier. Mijn huidige buitenbanden zijn splinternieuwe Schwalbe met een prachtig gripprofiel (28" x 1.70"). Met dit merk had ik tot op heden nooit problemen.
De hoogste punten onderweg zijn "amper" 430m boven de zeespiegel. De Mont Ventoux doe ik zonder bagage. Alles, behalve Camelbakrugzak met papieren, Nikon, GSM, binnenband en bandenlichters, blijft dan in de tent op de camping aan de voet van de reus van de Provence .
Gelukkig heb ik geen spierpijnen van gisteren. Heb enkel wat Voltaren Emulgel aan mijn rechterpols gesmeerd doordat ik gisteren bij het beklimmen van mijn "stalen (alu) ros" met de tip van mijn schoen aan de draaglus van de reistas bleef haperen en pardoes op de grond, gelukkig op zachte gazon .
Deze morgen met An naar Brugge vertrokken via mijn normale weg: het jaagpad langs het kanaal, kwestie van zo weinig mogelijk gemotoriseerd tuig tegen te komen .
De wind was wel de spelbreker, zowel heen (minder erg) als terug . Maar aan 't water is het meestal zo.
Doordat ik mijn reistas en fietstassen niet had afgewogen, merkte ik onderweg wel dat er weer veel te veel gerief in steekt. Nochtans had ik mijn les van mijn tocht naar Santiago hebben moeten onthouden, waar ik voor de Pyreneeën nog 2 postpakken met overtollige spullen terug naar huis zond .Morgen weeg ik tas per tas en haal ik nog wat extra spullen eruit, vooral bij werkgerief en kledij kan ik nog besparen aan gewicht, ook een paar schoenen kan nog weg want mijn fietsschoenen kunnen ook als loopschoenen worden gebruikt.
Eens aan de Sint-Pietersplas te Brugge (BLOSO-domein voor surf- en zeilcursus) hebben we beiden een heerlijke spaghetti gegeten.
Op de terugweg nog even halt gehouden in Oostkamp waar ik een lekkere Brésilliènne klein kreeg. Ik en ijs zijn 2 handen op een buik .
Door het overgewicht aan bagage en de opkomende tegenwind zei ik in Bellem dat An met haar koersfiets, een prachtige zwarte Giant, gerust op haar eigen tempo verder naar Gent kon fietsen zodat ikzelf mijn lager tempo kon aanhouden. Zo geschiedde .
Gisteren was onze vriendin An Tutenel langs gekomen en zij heeft mij ook destijds gepusht om deze blog op te starten, wat ik mij tot op heden nog geen minuut beklaag .
Vermits zij zondag met de fiets heen en terug naar Brugge wil gaan sprong ik aanstonds op de kar en stelde voor om mee te fietsen. Als ik naar de camping in Wenduine fiets is mijn laatste rustplaats steeds de brasserie aan de Sint-Pietersplas te Brugge St-Pieters omdat het er een heel mooie en rustige omgeving is en je er een lekker hapje kan eten voor een heel schappelijke prijs.
Omdat ik morgen en overmorgen op de kids in Laarne moet kijken (paasverlof) en de volgende week nog wat wil trainen met de gepakte fiets heb ik vandaag de 6 fietstassen gepakt met kledij, tent, slaapzak, gereedschap, noem maar op.
Natuurlijk zijn er tientallen van deze paklijsten op internet te vinden en niet alles heb ik nodig, zoals o.a. het kookgerief, maar ik print de lijst af en schrap dan al eerst de voor mij "nutteloze" dingen. Het voornaamste is een goed evenwicht en wat logica: het lichtste en snelst nodige gerief in de beide voortassen, kwestie van niet te slingeren met het voorwiel in bergop en afdalingen. De zwaarste spullen onderaan in de achtertassen (hierdoor lager zwaartepunt) en dwars erboven de reistas met tent, slaapzak en matje.
Alleen nog enkele zaken van het laatste uur moeten nog mee: - Tablet + lader - GSM + lader - Persoonlijke documenten en geld. - Eetrantsoen voor de 1ste trip naar Zwalm.
Zojuist terug van bij Biker aan Sint-Jacobs in Gent. En mijn Batavus draait als een Zwitsers uurwerk. Snel onderweg naar huis alle 24 versnellingen uitgetest en Jeroen Meus (Komen eten op VRT) zou zeggen : " Da' s af, he " .
En dit voor een heel skerpe prijs zou Donald Muyle van Dovy-keukens zeggen: 149 Euro. Dit voor een nieuwe cassette 8 versnellingen, nieuw triple crankstel, nieuwe ketting, nieuwe kettingbeschermer en de werkuren.
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
. Onderweg even een kleine rustpauze aan de bakkerij in Bellem gehouden waar ze superlekkere rijsttaartjes bakken 
.
.
. 
. De Belgische polders hebben loofbomen. Dicht bij de Schelde snoof ik zo de zilte zeelucht 
. Waarschijnlijk het een of ander evenement voor die testosteronbommen die niet weten dat een recreatieve fietser, jogger of wandelaar ook recht heeft op zijn strook. Man, man, man, alle 200 à 400 m kwam er een nieuwe meute voorbij suizen. Zo zag ik wel een 30-tal pelotons 
. En dat heeft ook zijn tol opgeëist: ergens bij Gavere was er bij hen een valpartij en de ziekenwagen kwam er aan te pas. 
. En een training opbouwen is steeds wat verder en verder. Waar ik zaterdag tot Laarne reed was het vandaag tot aan het veer van Schellebelle. Sinds de verhuis van Jill, Wim, Aerjen en Ayko vanuit Kalken naar Laarne was ik er niet meer geweest. Toendertijd was de Scheldedijk één bouwwerf: verhoging, nieuwe aanlegsteigers e.d. Maar nu is hij af tot juist aan het veer en met een beste dank aan Hilde Crevits en haar medewerkers op het terrein: het jaagpad is een biljarttafel 
, prachtig aangelegd (zie foto).
Het mocht echter niet zijn.
. 's Morgens bij het vertrek was hij weer wat "dunner", maar amper in Brakel zag de binnenzijde van mijn arm geel en blauw. Het kwaad ligt hem in het afduwen op het stuur bij stijgingen en die zijn er in de Vlaamse Ardennen bij de vleet. Omdat ik op zo'n momenten eerder realistisch ben, wierp ik na 9 km de handdoek in de ring, weliswaar met een wrang gevoel na die maanden zoekwerk op kaarten, GPS, trainingen, gerief e.d. 
.
, als van een revolverschot. Mijn achterband ontploft. Alle tassen afladen en het achterwiel demonteren. Jesus, het was niet alleen de band, het was de velg die het begeven had op een lengte van 30 - 40 cm op de plaats waar remblokjes op de velg remmen (zie foto). Na x-aantal kilometers (Santiago de Compostela, Berlijn enz.) was de slijtage te groot geworden 
, een van mijn lievelingsplanten.
. Vermits ik een vlinderstuur heb en mijn hand dus op 3 verschillende manieren om het stuur kan houden, zal dit wel lukken. Ontstekingsremmers en pijnstillers zijn ook al in de bagage. 
. Dit is het cijfer van het aantal lezers/lezeressen sinds ik deze blog, nu 3 jaar geleden, startte 
maar met des te meer sappige, leuke en soms minder leuke anektodes. En tevens is het een remedie tijdens mijn eenzame uurtjes voor het slapen gaan 
.
Ik ben Luc Kluge