Zoals ik reeds in het begin schreef, was deze een alternatief voor mijn geplande reis naar de Noordkaap. Dit liet ik vallen wegens veel te kostelijk in Noorwegen. De terugreis via de ferry Bilbao - Portsmouth was een belevenis op zichzelf, waardoor ik ook in het zuiden van Engeland nog enkele dagen kon fietsen in een prachtige omgeving.
De Sint-Jacobs fietsroute:
Door de 3 boekjes van Clemens Sweerman, speciaal gemaakt voor fietsers naar Santiago de Compostela, was dit een zéér aangename reis, vooral het stuk in de Landes was heerlijk. De boekjes bevatten alle nodige info: de route in een soort roadbook naast de landkaartjes, alle campings, hotels, albergue en refugio's onderweg, kortom: meer dan volledige info.
Veiligheid:
Spanje is zeker géén fietsland. Buiten de 4 km gescheiden fietspad in Burgos zag ik er maar weinig bruikbare fietspaden. Maar de Spanjaarden jagen je niet van de weg. Zelfs op de drukkere N-wegen was het nog doenbaar. In grote steden was het wel oppassen, zeker aan rotondes, en die zijn er met hopen, tot 3 stuks op amper 500 m afstand! Een spiegeltje op de fiets is goud waard.
In Frankrijk was ik dan weer aangenaam verrast door de circa 200 km gescheiden fietspaden, vanaf het veer van Royan, door de duinen en de pijnboombossen van de Landes: heerlijk ruikend en geen autoverkeer, en met degelijke wegwijzers voor de fietsers. De route was op Frans grondgebied in zijn geheel echt een aanrader.
In Engeland was het gewoon aanpassen aan het linksrijden. De autobestuurders zijn er héél hoffelijk. In 4 dagen fietsen heb ik er slechts 2 keer een claxon gehoord en dan nog niet voor mij. Het enige storende aan de Engelse wegen: ze hebben geen pechstrook, zodat je niet zijdelings van het verkeer kan fietsen.
De fiets:
Mijn Batavus heeft zich meer dan behoorlijk gedragen, gezien de 25 kg bepakking en de wegen: veel hellingen en afdalingen, regelmatig een kiezel of grintpad. Stijf kader en niet trillend, een échte reisfiets.
Pech:
Geen enkele keer lek gereden (Schwalbe Marathon Plus), 2 keer té snel geschakeld zodat de ketting van het binnenblad sloeg, zonder schade. In Bilbao heeft een versleten remblokje wat krassen in de achtervelg geschuurd.
Materiaal:
De Ortlieb-tassen bewezen hun degelijkheid. Snel vast en weer los van de fiets in 1 handbeweging, 100% waterdicht. En het systeem om de grotere reistas (tent, slaapzak, matje) aan de achtertassen vast te maken is ingenieus. De tas zal zeker niet verschuiven.
Het E-Werk van Büsch & Müller werkte uitstekend: na enkele uren fietsen was mijn smartphone opgeladen, zelfs met fietslicht aan.
Vermits ik geen gelzadel verdraag, heb ik mijn "oude" Brooks-zadel in leder op de fiets gemonteerd: zalig!
De tent (Our Planet), nu 15 jaar oud, doet het nog steeds goed. Maar door het stormweer van de laatste dagen in Spanje kwamen er wat druppels binnen, maar ik moest nog geen zwembandjes aan doen.
Gezondheid:
Niets speciaals: geen rugpijn, geen spierpijn. Soms een Immodium door de andere eetgewoontes. Bij terugkeer was ik 10 kg lichter, maar dat mocht wel.
Eten:
's Morgens een koffie met een baguette of tortilla. Onderweg Aquarius, bananen, droog fruit, mueslirepen. 's Avonds regelmatig vis (tonijn) en een 7-tal keer een dagmenu.
Weer:
De heenreis was heerlijk, buiten wat gedruppel rond Saint-Quentin was het droog in de dag. 's Nachts wel regelmatig regen, vooral in St-Jean-Pied-de-Port, daar was het een echt onweer. Rond St-Quentin ook 's nachts nog vorst gehad. Maar de terugreis was in Spanje een zondvloed. Vanaf Santiago had ik er geen uurtje droog weer; liters water. In Engeland, Frankrijk en België was prachtig fietsweer.
Waarom déze terugreis?
De Nederlandse firma Soeters vraagt 100 Euro om je fiets terug naar België te brengen, terwijl je zelf al voor 49 Euro met een charter terug kan vliegen. Als "protest" voor deze woekerprijzen fiets ik dan liever wat door en zie ik nog wat andere dingen van de wereld.
Voldoening?
Meer dan voldaan! Het ging niet zo zeer om het religieuze deel van de reis, eerder om het spirituele en vooral om de goede routebeschrijving vanuit België en dit als alternatief voor de Noordkaap. Spijtig dat ik zo weinig Spaans spreek of versta.
Nog wat?
De Veluwe, Berlijn, dat zie ik zitten, maar nu eerst wat pauzeren.
Aan allen, die wat aan reacties op mijn Blog achterlieten: mijn welgemeende dank. Weet dat ik dit zeer fijn vond, maar onderweg kon ik daar via mijn smartphone niet op antwoorden. Daarom nogmaals: beste dank,
Vertrek: 12.00u Aankomst: 15.45u Afstand: 65 km Totaal: 3602 km Gemiddelde: 17,89 km/u
Dag 46 tot 49 waren rustdagen aan zee, met af en toe een Leffe of ander schuimend vocht, kwestie van de vochtigheidsgraad binnenin op peil te houden .
Vandaag een echte zomerdag: 30° heet ! Rond 12u heb ik Wenduine verlaten om zeker voor 16u in Gent aan te komen want dan begint Duitsland-Engeland op het WK-voetbal. Rond 15.45u was ik thuis, snel alle tassen van de fiets en deze in de garage.
Dit was mijn laatste etappe, straks schrijf ik nog mijn nabeschouwingen.
Vertrek: 08.00u Aankomst: 16.00u Afstand: 107 km Totaal 3537 km Gemiddelde: 15,99 km/u
Tussen Calais en Duinkerke zijn heel wat industrieparken en dat lokt zwaar vervoer aan. Dus was mijn voormiddag eerder kijken in de achteruitkijkspiegel dan vooruit. Maar eens Duinkerke voorbij was het gedaan met de trucks.
Rond 11.50u kwam ik via Adinkerke België binnen gefietst. Hier en daar nog affiches van de voorbije verkiezingen, die ik even op het Spaanse TV-nieuws zag.
In Nieuwpoort een lekkere omelet met spek gegeten en een blonde Leffe erbij, meer moet dat niet zijn .
De wind blaast echt tegen maar het kan me niet schelen, straks ben ik in Wenduine en dan is het feest op de camping, santé !!!
Rond 16u fiets ik de camping binnen maar moet nu mijn tent niet meer opstellen. Ze enkel laten "uitzweten" zodat er geen schimmelvlekken op komen door de condensatie.
Wat een prachtig weer en dit voor de rest van de week .
Tot in den draai,
Luc
P.S.: door de pure euforie heb ik vergeten foto's te maken onderweg, sorry.
Dag 44: Bexhill - Dover / Ferry Dover - Calais (F) / Calais - Oye-Plage
Vertrek: 08.00u Aankomst: 19.30u Afstand: 110 km Totaal: 3430 km Gemiddelde: 15,10 km/u
Deze morgen nog steeds droog weer, prachtig! Rond 8u vertrok ik uit Bexhill, weer op en af op de kliffen, waar ik er nu dicht bij kon fietsen, de ene al wat venijniger als de andere.
Vanaf Hastings had ik een goed zicht op de Franse krijtrotsen en kliffen van Cap Gris-Nez en Boulogne-sur-Mer. In Hastings ging ik een English Breakfast eten en nu was het maar 2,90 Pond, koffie inbegrepen. Soms begrijp ik die enorme prijsverschillen niet .
Onderweg waren veel vogelreservaten in de aard van het Zwin. 15 km voor Dover was ik aan een memorial van WO II, met nog 2 Spitfires op de site.
Maar wat een lastige fietsweg tot Dover, geen aanrader . Ik was blij om aan de steiger te staan. Het schip van Seafrance was op de minuut op tijd: 17.50u verliet het Dover en een dik uur later was het in Calais. Even een verkeerde rotonde ('k was bijna de snelweg op ), dus terugkeren en via de industrieweg buiten Calais geraakt, richting Duinkerke, vond ik mijn waarschijnlijk laatste camping. Ja en neen, want in Wenduine kom ik op onze camping aan, maar hoef er mijn tentje niet meer te plaatsen. En ze geven goed weer voor de rest van de week , jiiieeeehhhhaaaaa ! Belgium, here whe come !
Vertrek: 08.00u Aankomst: 18.00u Afstand: 98 km Totaal: 3320 km Gemiddelde: 13,87 km/u
Derde dag in Engeland en derde dag droog, wat een luxe ! Ik begin die Britse fietskaarten te begrijpen: fietsroutes met blauwe stippen zijn "off-road" of MTB, met rode stippen zijn ze in asfalt .
In Brighton (het Knokke van Engeland) was er op de strandpromenade juist een grote fietshappening, dus het was drummen om door die hoop deelnemers en toeschouwers zonder kleerscheuren te geraken . Spijtig van de eens zo mooie oude pier, die een paar jaar geleden is afgebrand. Zo'n prachtstuk, nu staat enkel nog een roestig stalen gebinte in het water te verkommeren .
De krijtrotsen kwamen in zicht en ik kreeg hellingen tot 16% te verwerken.
Het openbaar vervoer, zowel bus als trein, lijkt hier vlot en regelmatig te draaien. De dieselprijs staat hier hoger dan de benzine: 1,20 Pond / l Diesel tegen 1,15 Pond / l benzine. Lidl en Aldi zijn hier ook al aanwezig en een oude bekende uit Shanghai: B & Q (doe het zelfmarkt). 's Zondags was hier alles open, er zijn zelfs winkels 24 op 24 u open, 7 op 7, Amerikaanse toestanden...
Wel zeker 8 golfterreinen tegen gekomen, en volk erop, amaai . Ook enorm veel wandelaars, fietsers, jong en oud. 't Is ook een mooie streek.
Vertrek: 08.00u Aankomst : 16.00u Afstand: 92 km Totaal: 3222 km Gemiddelde: 13,02 km/u
Deze morgen was er op de camping in Portsmouth nog een Duitser vanuit Saksen-Anhallt en deze was van bij hem thuis vertrokken, dwars door Frankrijk tot in Saint-Malo en daar met de ferry naar Portsmouth. Hij gaat verder richting London.
Ik moest nu rond de mooie baai van Portsmouth geraken en na een tijdje is dat linksrijden er wel ingekomen. Enkel op rotondes heb ik nog veel de neiging om naar links te kijken om voorrang te geven ipv naar rechts.
Voor mijn tocht richting Dover heb ik Engelse fietskaarten gekocht, maar nu zie je toch duidelijk het normverschil voor wat betreft het begrip "fietspad", hoor . Op deze kaart staat een lange afstands fietsroute, de nr. 89. Wel, die kan je eigenlijk enkel met een MTB doen en liefst zonder bagage . Ik heb er mij 5 km stuk op gereden , zo'n rotpad. Gelukkig geen schade of lekke band, maar zodra ik weer een gewone weg kruis, heb ik het wijselijk voor bekeken gehouden .
Nu volg ik steeds A- en B-wegen (provinciebanen). En de Britten zijn héél hoffelijk in het verkeer. Maar wat een duur land! 4 Kellog's-mueslirepen, 2 flessen limo en 4 bananen: 10 Pond (= 13 Euro). Maar wel mooie tuinen, veel schapen, paarden en mooie landschappen.
Dag 40 en 41: Ferry van Santurtzi (Bilbao) - Portsmouth (GB)
Luxe, luxe, het regent (nog) niet . Rond 8u verliet ik het hotel en werd de fiets weer opgezadeld. Eerst mijn dagelijks ritueel: een lekkere kop koffie met een broodje. 'k Ga hier in Bilbao eerst een paar sportschoenen kopen want mijn fiets- (en wandel-)schoenen zijn eerder dweilen ipv schoenen. Ik ga proberen op het schip om er krantenpapier in te duwen zodat ze sneller drogen. De fietskledij valt nog best mee plus ik heb nog een kurkdroge training en T-shirt in mijn fietstassen.
Rond 9u was ik dicht bij de steiger en stelde al sinds gisteren in de bergen een schurend geluid aan mijn achterwiel vast bij het remmen . Nu het droog is moest ik dit toch eerst eens nakijken. Wat bleek: 1 remblokje was volledig op en het was aluminium van het blokje tegen het alu van mijn achtervelg. In Santiago, dus ongeveer 600 km geleden, had ik de 4 remblokjes door nieuwe vervangen maar door dit noodweer met het slijkwater versleten ze veel sneller. Gelukkig had ik de oude, die nog niet op waren, bijgehouden want om hier een fietswinkel in dit stierenland te vinden ... . Na een kwartiertje werk en enkele nieuwsgierige Spanjaarden om me heen was de klus geklaard .
Het inchecken ging heel snel maar dan was het wachten op de parkeerstroken voordat ik op het schip mocht. Ik met mijn fiets tussen Harley's, BMW's en andere Gold Wings. Maar ik had snel een babbel met de motards .
Het schip is geweldig: mooie binnenkajuit met WC en douche. Op het schip zijn 7 restaurants, 2 cinemas, 1 casino, 9 dekken en een paar liften. 'k Ben dat niet gewoon. Ik moest aan de film "Titanic" denken, zo onder de indruk ben ik. Het schip werd in 1986 in Finland gebouwd, meet 177 m lang, 29 m breed en 37500 ton. 4 Wärtsilä-motoren, samen goed voor 31500 PK en 22 knopen/uur, drijven het aan. Het kan 2500 passagiers vervoeren, 600 wagens (haast de hele parking van de Vrijdagmarkt in Gent) en 62 trucks .
Spijtig genoeg was er ook aan boord geen WiFi, ik zou mijn "dode" uurtjes goed hebben kunnen vullen.
13.17u en de Pride of Bilbao licht het anker. Wat een gevoel om met zo'n beest de oceaan op te gaan. Na 21 dagen verlaat ik Spanje. De heenreis was een droom, tot ik vanaf Santiago alles over mijn ketel kreeg, onbeschrijflijk. Ik weet niet of jullie TV-beelden hierover hebben gezien, maar dit was 10 dagen de sluizen open, met alle gevolgen vandien. Maar nog steeds optimist .
Deze avond zag ik een prachtige zonsondergang op zee, dit zag ik in geen dagen. Er volgden tientallen kleine dolfijnen het schip. Het schip is ook uitgerust met meetapparatuur voor een biologisch instituut in Southampton. Zo kon je op een scherm volgen hoeveel micro-organismen en algen er in zee zijn, zoutgraad enz. Op een bepaald moment was de zee 3819 m diep, ergens in de Golf van Gascogne.
Op het schip waren ook vele oudere Britse koppels en soms moest ik aan de TV-serie "Schone Schijn" denken : "This is Mrs. Hyacint Boucquet, the lady of the house speaking" . De Britten hier op het schip waren dol van blijdschap dat Duitsland tegen Servië verloor op het WK-voetbal.
Rond 17u (eigenlijk 16u GMT) goed aangekomen in Portsmouth met een blakende zon . 't Was wel een aanpassing om hier links te rijden. Even buiten de stad was een camping maar ik verschoot mij een bult: ze vroegen hier 19 Pond (1 Pond = 1,34 Euro) voor 1 nacht, santé mijn ratje . Mijn duurste camping tot nog toe was 12,5 Euro, wat een verschil !
Vertrek: 08.05 u Aankomst: 16u Afstand: 109 km Tot.: 3130 km Gem.: 14 km/u
De laatste loodjes wegen het zwaarst, zegt het spreekwoord. En voor mijn tocht hier op Spaanse bodem is dit ontegensprekelijk de waarheid.
Het was een echte helletocht, zo'n zondvloed had ik nog nooit meegemaakt. Riooldeksels die opensprongen door de druk van het kolkende water, ondergelopen straten en huizen. Op een gegeven moment heb ik 300 à 400 m door een straat "gefietst" die 30 cm in het slijkwater lag. Iedere pedaalslag weer met mijn voet in dat bruine water. Om de vaart van die Spaanse cowboy's wat af te remmen ben ik op dat moment gewoon pal in het midden van de straat gaan fietsen.
Tegen de middag bestelde ik mijn koffie en een warme tortilla met ham, maar de waardin was niet happy omdat ik een serieuze plas water op haar stenen vloer achterliet, precies een paard dat daar had geplast. Een Britse en Nederlandse pelgrim-stapper (vandaag niet gestart trouwens) moesten erom lachen, vooral omdat de Spanjaarden (in iedere bar) hun peukjes, asse en papiertjes gewoon onder de toog laten vallen en daarop zegt niemand iiets, smerige gewoonten zeg ik. Vooral omdat er steeds genoeg asbakken en tafelvuilbakjes voorhande zijn.
Hoe dichter ik Bilbao naderde, des te steviger de klimmen, zelfs 2 van 4 km aan 10% gehad! Gelukkig stond een zeer stevige wind in de rug.
Omdat mijn smartphone en mijn "kodakske" nog nieuw zijn en geen goedkope spullen, heb ik in dit hondenweer geen foto's gemaakt, uit angst voor schade door vocht. Sorry.
Rond 16u reek ik Santurtzi binnen, een voorstad van Bilbao en ook de ferryhaven. 'k Wou eerst eens poolshoogte gaan nemen waar ik me morgen moet aanmelden. Morgen vanaf 9u gaat het bureel open en inchecken kan tot 12u.
Nu zit ik in hotel San Jorge, 2 sterren maar ferm uitgerust en zuiver. 't Is nog 1 km fietsen tot aan het schip, The Pride of Bilbao, van P & O Ferries. Je kan hem op hun website zien.
Vertrek: 7.15u Aankomst: 18u Afstand: 134 km Tot.: 3021 km Gem.: 15,54 km/u
Deze morgen in een stortbui zitten opkramen. Een mens gaat dan eens naar Spanje en heeft hier al meer regen gezien als in België. Maar er was al een bar open na 1 km fietsen, dus eerst een lekkere koffie en een broodje en dan vooruit met de geit.
Onderweg zag ik veel ellende: ondergelopen huizen met een roestbruine modderbrei erbinnen. Terwijl de betonbaronnen maar nieuwe wegen in de uitgeschraapte heuvels bouwen . De natuur geeft, maar de natuur neemt ook. Ik zag riolen onder de in aanbouw zijnde snelweg van 2m op 2m, maar deze komen uit op de gemeenteriool van amper 50 cm, wraakroepend is dat .
De rivierbeddingen waren ook zwellend, het vee moest weg van de lagergelegen weiden, brandweer met motorbootjes, een en al ellende. Ik betrouwde het niet meer en ben deze avond niet meer op een camping maar op een hogergelegen baanhotel gegaan.
En vandaag mijn langste rit tot nu toe gedaan: 134 km, ik ruik mijn stal. Nog 100 km en ik ben aan de steiger in Bilbao, jieeehhhaaaa ! En vandaag ook de kaap van 3000 km over ,
Vertrek: 7.40u Aankomst: 19u Afstand: 129 km Tot.: 2887 km Gem.: 14,11 km/u
Deze morgen moest ik de tent weer nat opbergen. 't Is eigenlijk geen moeilijkere klus als droog, maar het scheelt hem merkelijk in gewicht op de fiets .
Onderweg, tussen Avilés en Gijón, kwam ik de zware industrie tegen. Moesten hier onze milieu-inspecteurs met hun Vlarem III en IV voorbij komen denk ik dat ze een hartaanval krijgen. Sidmar is maar klein bier daartegen.
Gijón ziet er ook mooi uit maar 'k had spijtig genoeg te weinig tijd. Een mooie strandpromenade à la Knokke en ook een mooi museum van oude treinen.
In de bergen was ik weer eens getuige van aardverschuivingen. Alle verkeer moest rechtsomkeer, maar ik als fietser kon toch nog door. Heb zelfs hierdoor 20 km op de snelweg (pechstrook) kunnen fietsen zonder péage .
Het weer blijft maar onstabiel. Vandaag bleef het zo goed als droog onderweg, maar ik had pas mijn tent geplaatst en het begon weer te regenen.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 17.45u Afstand: 119 km Tot.: 2758 km Gem.: 14,86 km/u
't Is eens droog gebleven deze nacht, enkel condensatie. Kledij droog, joepie .
Onderweg kon ik zelf zien hoe de regen hier lelijk huis heeft gehouden. Een ganse weg weggespoeld. En de Spanjaarden hier maar wegen bijbouwen. 2000 jaar geleden konden de Romeinen meer met hun aquqducten als de Spanjaarden nu met hun waterbeheer, 't zijn echt geen slimme gasten op dat gebied. Ze lokken zelf de bodemerosie uit .
Maar de Asturische kust is prachtig: soms bruut door rotsen, dan weer zacht afdalende grasweiden voor het vee en dan soms baaien met zandstranden.
't Was wel veel klimmen en dalen maar nooit meer dan 7% en nooit langer dan 3-4 km, 't was te doen. 'k Zou anders geen 119 km hebben gedaan.
Onderweg at ik een croque-monsieur en de uitbater had nog in Sankt-Gallen (Zwitserland) gewerkt en kon dus goed Duits. Hij vroeg meer uitleg over mijn fietstocht en ik legde het hem uit. Hij vertaalde het daarop naar zijn stamgasten toe . Daarna gaf hij me nog gratis een portie rijst met currysaus en konijn.
Vertrek: 7.30u Aankomst: 16.30u Afstand: 107 km Tot.: 2639 km Gem.: 14,85 km/u
'k Heb een goede nachtrust gehad, voor het eerst sinds meer dan een maand in een "normaal" bed.
Mijn kledij is nog nat van de stortbuien van gisteren. Even op je tanden bijten en weten dat het toch niet slechter meer kan .
Onderweg kwam ik toch nog stappers-pelgrims tegen die vanuit het Norden naar Santiago gaan, maar minder dan op de Camimino Francès.
Op km 92 zag ik plots weer de oceaan en deze zal ik nog iedere dag van de reis zien en nog wel in 4 verschillende landen: Spanje, Groot-Britannië, Frankrijk en dan de Noordzee in België. Enkel de laatste etappe, Wenduine - Gent, zal ik het moeten stellen met het kanaal Brugge - Gent .
Ik heb nu ettelijke km in bossen en wouden gereden, zoveel schilden voor "groot wild" gezien, maar nooit een hert of everzwijn gezien. Wel soms een mooie Spaanse chica , maar de jacht is nog niet open .
'k Heb hier al mijn vuile was in een wasmachine gestoken, zoals het liedje: "Laat de boel maar draaien" want anders blijven de strontvliegen mij volgen .
Ik probeer om de ferry van 17 juni in Bilbao te halen, anders word het deze van de 21ste. Normaal gezien moet dat lukken, doordat ik de kustlijn blijf volgen en dus geen "echte" bergen meer heb. Volgens mijn GPS is het nog 390 km tot de inscheping.
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
.
. Ik was blij om aan de steiger te staan. Het schip van Seafrance was op de minuut op tijd: 17.50u verliet het Dover en een dik uur later was het in Calais. Even een verkeerde rotonde ('k was bijna de snelweg op 
), dus terugkeren en via de industrieweg buiten Calais geraakt, richting Duinkerke, vond ik mijn waarschijnlijk laatste camping. Ja en neen, want in Wenduine kom ik op onze camping aan, maar hoef er mijn tentje niet meer te plaatsen. En ze geven goed weer voor de rest van de week 
.
. Spijtig van de eens zo mooie oude pier, die een paar jaar geleden is afgebrand. Zo'n prachtstuk, nu staat enkel nog een roestig stalen gebinte in het water te verkommeren 
.
. Ook enorm veel wandelaars, fietsers, jong en oud. 't Is ook een mooie streek.
.
.
.
. De natuur geeft, maar de natuur neemt ook. Ik zag riolen onder de in aanbouw zijnde snelweg van 2m op 2m, maar deze komen uit op de gemeenteriool van amper 50 cm, wraakroepend is dat 
Ik ben Luc Kluge