08:00u, onze GSM loopt af. We waren reeds eerder wakker. Er hangt mist, maar het zonnetje doet haar best om er doorheen te geraken. Het is windstil. Het ontbijt, met verse streekproducten, wordt gereserveerd aan een grote tafel. In deze gemeenschappelijke verblijfsruimte vinden we eveneens boeken en tijdschriften. We zitten gezellig met achten rond de tafel. Zes Nederlanders en wij twee, Vlamingen. We moeten scherp horen willen we echt alles verstaan wat er wordt verteld. Eens het ijs ontdooid, wordt er rond gevraagd van waar ieder afkomstig is. Het ontbijt begint met flensjes en bosvruchten. Zelfgemaakte krabsalade en jam in diverse soorten. Sinaasappelsap, Yoghurt, koffie en thee naar believen. Een zacht gekookt ei en boterham beleg. Een luxe-ontbijt om U tegen te zeggen.

Om 11:00u parkeren we onze auto op de betaalparking van Kwekerij “De Border”. De kwekerij ligt vlakbij het kasteel “Twickel” in Ambt-Delden. Achter de oude hoge tuinmuur worden planten en rozen gekweekt op een oppervlakte van 35 000m². Hier was vroeger de moestuin van het kasteel. De Border is opgestart in 1989 en dus bijna 25 jaar opgegroeid met vakbekwame werknemers. Na een kort bezoek aan de Twickeltuin nemen we de fiets en rijden naar het centrum van Delden. Onze eerste halte is de watertoren. Gebouwd in 1894 nabij het landgoed Twickel. In opdracht van Baron van Heeckeren. De watertoren diende als reservoir voor de bestrijding van branden op Twickel. Hij is 37,50m hoog.

Een toeristisch hoogtepunt in Twente is Delden. Een deelgemeente van Hof van Twente. We willen hier een fietstocht maken met de plaatselijke fietsknooppunten. De te volgen route is: 4-33-39-11-3-4. Geen al te grote fietstocht. Slechts 21km. Op het eind moet bompa nog een paar uur rijden voor we thuis zijn. Eerst houden we halt aan de oude Blasiuskerk op het kerkplein. Ze werd reeds vernoemd in 1118 als een laat-romaanse basiliek. Gebouwd in zandsteen en de westertoren dateert van 1516. De kerk was eigendom van de Nederlands-hervormde gemeente Delden en was gewijd aan de Heilige Blasius. Ze werd nog vergroot in 1465. De kerk is open voor bezoekers. Het is een lichte kerk. Alles is netjes in het wit geschilderd. Het plafondschilderij is zacht van kleur. Ik zie weinig tot geen heiligenbeelden. Een houten preekstoel wordt hier wekelijks benuttigt. Het orgel vooraan, boven de inkomdeur bevat wel een paar engelen. Enkele jonge mensen versieren de kerk voor een huwelijksplechtigheid. Voile wordt opzij van de zitbanken geknoopt.

Naast de kerk is een streekmarkt. Dat is hier telkens op de eerste zaterdag van elke maand. Hier vindt men al het goede dat de streek te bieden heeft. Meer dan 30 verschillende producten worden er tentoongesteld. Ambachtelijk gemaakt en met liefde geproduceerd. Ruiken en proeven. Alles kan, want kwaliteit staat hoog in het vaandel. Alles komt uit hun eigen werkhuis. We proeven van de jam, kaas, bier en wijn. Ons Rina koopt er een potje vlierbessen jam. Er komt tamelijk veel volk op het marktje af. De zon heeft zich vandaag nog niet laten zien. Het zou liever willen regenen dan droog blijven. We laten de fietsen op het Kerkplein achter en wandelen naar het Marktplein. Het voormalige posthuis is nu een bloemenwinkel. Vanuit dit posthuis werd vroeger de post bezorgd tussen Amsterdam en Berlijn. Bovenaan in de nok is de kroon afgebeeld met de tekst eronder: “In de kroon 1764”.

De oude waterpomp op het plein is een herinnering aan het jaar dat Delden aangesloten werd op het drinkwaternet. Het monument heeft de vorm van een pomp uit 1894. Het werd opgericht als dank aan de Heer van Twickel, Baron van Heeckeren. Hij zorgde voor het aansluiten van de gemeente op de waterleiding. We rijden met de fiets naar het winkelcentrum. Ons Rina gaat een winkel binnen om drinken op te slaan voor onderweg. Ik blijf bij de fietsen aan de hoge fabrieksschoorsteen. Deze schoorsteen maakt deel uit van het gebouwencomplex van een vroegere textielfabriek. Hier werden katoenen weefsels geweven. Vanaf 1905 werden nog uitsluitend wollen stoffen gemaakt. In 1970 werd hier dan een winkelcentrum gebouwd. De schoorsteen is van 1884 en meet 28m hoog. In 1910 is de schoorsteen nog verhoogd met 5,50 meter. Dit is het enige exemplaar dat nog bestaat van de 13 in Nederland fabrieksschoorstenen van voor 1900. De laatste restauratie vond plaats in 1999.

Tijd om aan onze fietstocht te beginnen. We vinden knooppunt 4 niet. We vragen het aan het VVV-kantoor in de Langestraat 29. De vriendelijke bediende stuurt ons de goede richting uit. Het is een eindje rijden en we vragen het nog een keer. We moeten het kanaal over. Wie zoekt die vindt. Eens over het kanaal blijven we het water volgen. Zo komen we bij de Twickelwatermolen in de Oldemeuleweg. Het huidige gebouw dateert uit 1690. Op deze plaats stond echter al een watermolen in 1334. De watermolen ligt aan de Oelerbeek. De molen is geheel maalvaardig. Er werd voornamelijk lijnzaad uitgeperst. Aan de overzijde van de beek stond tot 1990 een oliemolen. Beide molens behoorden tot de voormalige havezate Oldemeule. In 1880 aangekocht door Twickel. Men plaatste een nieuw rad en het binnenwerk werd gerestaureerd. Af en toe werk het rad opnieuw. Ook hier heeft het gisteren hard geregend. De zijberm ligt lager dan het asfalt en staat blank op verschillende plaatsen. In de verte staan enkele boerderijen. Ik hoor het lawaai van snel razend verkeer. Een autosnelweg is in de buurt. Paarden, pony’s, koeien en schapen. Elks op hun weiden. Gescheiden door een beek of sloot. Boordevol met water. We rijden door het centrum van Beckum. Een gemeente van Hengelo. Hopelijk vinden we hier een plaats om iets te drinken. Een groot terras van “ ’t wapen van Beckum” nodigt uit. Hier houden we een half uurtje pauze. Er vallen een paar druppels, maar het is al over voor het begonnen is.

We rijden door een bos. Op de open vlaktes groeit voornamelijk heide. Het seizoen is voorbij. Geen paarse kleuren te zien, zoals gisteren op de zijbermen van de snelweg. Het is hier stil. Zou het de stilte voor de storm zijn? We horen zelfs geen vogel fluiten. Windstil. We moeten van de fiets om te duwen. Het mulle zand laat fietsen niet toe. We hijgen en puffen. Dit zijn e-fietsen en wegen ongeveer 27kg. Daarom is het hier rustig. Wie wil hier nu fietsen of wandelen? Ik betwijfel of er zelfs met een mountainbike kan gefietst worden. We volgen knooppunt 3. Nog 600m te wandelen. Wandelen? Afzien, bedoel ik.

In de Vlierveltsweg hebben we terug asfalt. Tussen ha maïsvelden zetten we onze tocht verder. Ik vermoed dat we na deze rit groene longen hebben. We ontmoeten nog meerdere fietsers vandaag. En ook wandelaars. Er komt mist opzetten. Soms valt hij in druppels naar beneden. Een 150m verder terug het bos in. Hier groeien uitsluitend loofbomen. Deze keer kunnen we blijven fietsen. We houden halt bij een afgesloten begraafplaats. Een joodse begraafplaats. Aan de gietijzeren hekken zijn twee joodse kruisen gelast. Ook de naam Alex is bevestigd aan de poort. Het zijn allen heel oude zerken. We staan er te ver af om alles duidelijk te zien. We vermoeden een jaartal te zien, namelijk 1992 en een omgekeerde 5. Nog oudere zerken hebben een jaartal uit de Joodse kalender. De tekst op de zerken is soms in twee talen. “Ter herinnering aan mijn lieve…” De rest is onleesbaar. Het jaartal 51OO en nog wat. Weer en wind heeft veel weggeschuurd. Het begint te regenen. Nog 2km te rijden tot aan onze auto. We rijden nog langs het voormalige stadhuis van Delden. Op 09 mei 2009 heropende dit pand zijn deuren, na een grondige restauratie en kunnen de geïnteresseerden het zoutmuseum bezoeken. In Hotel-Restaurant Sevenster in de Marktstraat gaan we iets drinken en eten voor we terug naar huis vertrekken. Tot schrijfs. Tekst: Luc Verschooten. Foto’s: Rina Meurs.