Een streng katholiek meisje huwde op een stralende zomerdag een streng katholiek opgevoede jongen.

In het kader van hun opvoeding hadden beiden nog nooit de liefde met elkaar bedreven, ze hadden gewacht tot de eerste huwelijksnacht.
Deze nacht was het eindelijk zover...

... Met de kersverse bruid in de armen strompelt de jonge bruidegom de bruid ietwat onhandig op het bed, maar ze lag er toch in...

Op dit moment zegt het jonge vrouwtje:
'Schatje, ik moet je iets bekennen.
Al die tijd dacht je dat ik grote borsten had, maar ik vulde eigenlijk gewoon mijn BH op.
Eigenlijk heb ik zeer kleine borstjes, enkel wat gezwollen tepeltjes.'
'Oh, dat geeft niet, mijn boterbloempje' : zegt haar kersverse man ....

'Hoe groot je borsten ook zijn heeft geen belang, ik zal je altijd graag zien.'

'Maar, eigenlijk moet ik je ook iets bekennen' : zegt de met ontbloot bovenlijf halve pater
'Tussen mijn benen ben ik geschapen als een baby' ...

Het kwezeltje, enigszins ontgoocheld vleit hem echter met de volgende woorden:
'De grootte is toch niet belangrijk, mijn liefde voor jou kan door niks worden stukgemaakt...'

De jongen, in de zevende hemel door die lieve woorden, laat onmiddellijk zijn broek zakken en staat klaar om zijn goddelijke maagd te bespringen.
Maar hij moet zich inhouden want hij merkt dat zijn vrouwtje flauwgevallen is.

Weer bijgekomen vraagt hij haar: 'Wat scheelt er ??'
'Je had mij toch gezegd dat je geschapen was als een baby' : zegt ze met het angstzweet op haar voorhoofd.

'Wel ja' : antwoordt hij,

' 3kg 400 gram en 48 cm langMeer weergeven