De kogel is nu door de kerk vanaf morgen start het 'grote werk'. Met allerhande 'straf gerief' starten ze het lente-offensief. Zes maanden lang gaan z'aan de gang. Ik heb het eens bekeken: ongeveer per drie weken zowat voor een uur of zes mag ik dan telkens 'aan de fles'. Hier een katheter, daar ne plakker 'k lig daar voorlopig niet van wakker. 'k Ben aldoor optimist maar toch best ook realist. 't Zal niet altijd een feestje zijn maar dit ventje krijgen ze niet klein !
Als het rijmen me niet meer wil lukken hoef ik me de haren niet uit te rukken. Dat gaat nu immers helemaal vanzelf, ik krijg wellicht een glad gewelf. De haren vind ik nu met handenvol, wis en zeker krijg 'k nu een gladde bol ! Jaren mocht ik pronken met m'n volle kop, mijn bruine dos bleef steeds rechtop. 'k Mocht voor m'n achtenvijftig heus niet klagen, de grijze lokken durfden maar niet op te dagen. Maar nu, bij 't wassen, was het schrikken ! Wat zeg ik ? Het was méér dan stevig slikken ! De tranen waren, geloof me, zéér nabij, van zoiets word een mens nu écht niet blij. Als aandenken stopte ik wat in een zakje en begin nu m'n zoektocht naar... een klakje.