Om 9 u losgegooid en varen we naar het sluizen complex van Holtenau. Eerst moeten we om te betalen ( 18 euro!) aanleggen aan een steiger die zo gemaakt is dat onze fenders geen steun vinden en we dus een paar keren flink tegen de wal bonken, waarna we aan een automaat betalen en een ticketje in ruil krijgen als bewijs. Goed bijhouden is de boodschap, want we zullen op het bezit ervan een paar maal aangesproken worden.

Er zijn 4 sluizen, maar er is maar een ( 1 !) die werkt. De drie andere zijn voor enkele maanden in herstelling. En aangezien de beroepsvaart voorang heeft moeten we wachten tot twee zeeschepen aangemeerd zijn voor wij de sluis in mogen. Alles bijeen heeft ons dat anderhalf uur rondjes draaien gekost. Gelukkig verloopt het versassen snel en zonder problemen en draaien we het kanaal in richting Rendsburg.

Het kanaal is breed, diep en meestal op beide oevers begroeid met bomen en struiken. Het wordt daardoor wel wat eentonig varen, ware het niet dat we regelmatig voorbij gevaren worden door zeeschepen, die een behoorlijke boeggolf veroorzaken en dus de stuurkunst van de schipper op de proef stellen! 

We komen aan in Rendsburg waar we allemaal naast elkaar in boxen (met palen) kunnen aanmeren. Monique mispakt zich in het via de boeg afstappen van de boot en valt langsuit op de steiger. Gelukkig komen we er met de schrik, een geschaafde hand en wat blauwe plekken vanaf. Ze decreteerd onmiddellijk dat we zullen moeten uit eten gaan, want met een geschaafde hand kan ze niet koken. Waarvan akte en dus reserveren we, samen met anderen van de groep, een plaatsje in het restaurant. Het eten was er erg lekker, en de sfeer was eveneens opperbest.

Om 17 u is het palaver in het haven restaurant en we beslissen een rustpauze in te lassen en een dagje te blijven liggen.