De wekker jaagt ons onverbiddelijk om 04u45 uit bed: het is nog donker maar we moeten de tij halen op de Elbe. Na ontbijt beginnen we de boot klaar te maken, want we hebben afgesproken om half zes weg te varen. We hebben twee zeilboten naast ons liggen, en de buitenste is ook al bezig met losmaken, maar van de directe buur is niets te zien. Om 5 voor tijd dan maar met de pikhaak op zijn dek geklopt. Als na enkele minuten nog steeds geen reactie te zien is klop ik dan zeer hard op zijn (teak) dek: dat brengt de schipper vloekend naar buiten en vaart hij scheldend weg. Wij kunnen daardoor nog net de sluis halen. Twee boten van onze groep heben meer last om hun buren weg te krijgen en zullen moeten wachten op de volgende schutting.

De sluis ligt volgestouwd met jachten, en als we de Elbe opvaren draaien za allemaal naar Hamburg, mee met de tij. Het begint stilaan licht te worden, maar veel zien we niet: er is een dikke mistlaag over het water, en we zien amper onze voorliggers. Bij het oversteken van de rivier naar de groene boeienlijn worden we opgeschrikt door het loeien van een scheepshoorn. Bij het achterom kijken zie ik een groot zeeschip op +/- 100 m. achterons uit de mist tevoorschijn komen. De jachten schieten naar alle kanten om het schip door te laten, en een beetje later verdwijnt het voor ons in de mist. Door dit incident zijn we echter de andere leden van onze groep uit het zicht verloren, en moeten we via radio aan de eersten vragen om wat trager te varen. Na tien minuutjes zijn we weer bijeen en kunnen we op GPS toch de boeien terugvinden.

Het wordt licht, de zon komt er door en na een klein uur is de mist verdwenen en varen we met 18 km. per uur richting Hamburg. Het tij geeft ons extra +/- 4 km. per uur mee! Ondanks het drukke verkeer op de Elbe blijft het aangenaam varen. Dat verandert als we in de buurt van Hamburg komen: snelle catamarans en kleinere waterbussen zorgen voor een hoop deining, en de boten rollen en stampen dat het een (niet zo) lieve lust is! Monique belt de haven op dat we er aan komen, maar daar stond de havenmeester al stand-by want hij kon onze vloot volgen op AIS. Bij het invaren van de CITY haven krijgt iedereen een plaats, en liggen we rond 11 uur aangemeerd. 

Er wordt morgen veel wind en veel regen verwacht en we betalen voor twee dagen. Slechts nadien wordt het duidelijk dat de in de haven een zware deining staat, veroorzaakt door de vele rondvaartboten die in een rotvaart voorbij de ingang van de haven komen. Dat gaat de hele dag door en maakt het zeer onaangenaam om in de boot te vertoeven. De havenmeester verzekert ons echter dat dit tegen de avond zou meevallen.