In augustus 2007 hebben wij een rondreis door Ierland gemaakt en zo kwamen we bij een standbeeld van W.B. Yeats terecht en later bezochten wij het graf van deze dichter. Ook zijn zoon George ligt in dit graf begraven. Ierland sprak me erg aan en ook de kleine eilandjes met hun geheimen. Daarom hieronder dit gedicht en de vertaling.
The Lake Isle of Innisfree I will arise and go now, and go to Innisfree, And a small cabin build there, of clay and wattles made: Nine bean-rows will I have there, a hive for the honey-bee; And live alone in the bee-loud glade. And I shall have some peace there, for peace comes dropping slow. Dropping from the veils of the morning to where the cricket sings; There midnight's all a glimmer, and noon a purple glow, And evening full of the linnet's wings. I will arise and go now, for always night and day I hear lake water lapping with low sounds by the shore; While I stand on the roadway, or on the pavements grey, I hear it in the deep heart's core.
W.B. Yeats.
Het eilandmeer van Innisfree Ik zal opstaan en gaan nu, en gaan naar Innisfree, en daar een hutje bouwen, gemaakt uit klei en twijgen; negen rijen bonen zal ik daar hebben, een korf voor honingbijen, en wonen, heel alleen, op bij-doorgonsd gebied. Ik zal wat vrede hebben, want rust drupt daar heel zacht, druipt uit de morgensluiers, naar waar de krekels zingen; 's nachts is het één geglinster, 't gloeit midden op de dag, en 's avonds is de lucht vol vleugels van de vinken. Ik zal opstaan en gaan nu, want altijd, vroeg of laat, hoor ik het water klotsen, aan d'oever van het meer, als ik sta op de weg of in de grijze straat hoor ik, diep in mijn hart, hoor ik het weer.
|