|
Naar San José.
We vertrekken weer. Dat kunnen we goed, dus geen zorgen. Een dag op voorhand ingepakt, de timer van de nachtverlichting uitgetest, laatste boodschappen gedaan, beetje gelezen …...
En dan breekt de grote dag aan. We hebben deze nacht slecht geslapen, want de timer, die het licht aan en uitdoet als we weg zijn, heeft het deze nacht begeven, zodat het licht dag en nacht blijft branden. Douchen, laatste gerief in rugzakken, timer uitschakelen en goed op tijd vertrekken, mochten er weer bussen niet rijden.
We zijn ruim een uur te vroeg op de Rooseveldplaats in Antwerpen, dus tijd voor eten.
Lekker ontbijt en als we klaar zijn komt de bus er aan.
Ingechekt, plaatsje zoeken (we hebben vaste plaatsen) en rijden maar. Eerste halte: Nederlandse grens. Daar worden we tegengehouden door de Nederlandse politie: paspoortcontrole. We dachten dat dit in de Schengenzone afgechaft was (vrij verkeer van personen en diensten …), maar Nederland doet nog wel steekproeven. Eén persoon werd betrapt zonder papieren en meegenomen in de combi. De rest van de reis verliep ongestoord en we kwamen netjes op tijd aan op Schiphol, waar we een nachtje op hotel gaan.
's Anderdaags vroeg opstaan, uitgebreid ontbijt (buffet) en net op tijd klaar voor de bus naar de luchthaven.
Inchecken, bagage afgeven en …. wachten. Vliegreizen bestaat blijkbaar vooral uit wachten op luchthavens.
Over de vlucht valt niet veel te vertellen. KLM is een betrouwbare maatschappij. Na een vlucht van ruim tien uur landen we in Panama city, waar we uitstappen bij een temperatuur van 31 graden. Nog een opmerking over de vlucht: het is een van de weinige keren dat het eten onderweg lekker is!
Een uurtje wachten en dan een korte vlucht van vijftig minuten naar San José, de hoofdstad van Costa Rica.
De aankomst is niet helemaal zoals verwacht. We proberen geld af te halen, maar geen enkele van onze bankkaarten blijkt te werken. Gelukkig hebben we dollars bij, zodat we een taxi kunnen betalen. Naar buiten, waar een taxi van het hotel ons zou opwachten met een kaart met onze naam op. Maar … geen man met kaart en dus ook geen taxi. De man die toezicht houdt op de officiële taxi's belt naar het hotel, dat bevestigt dat we geboekt hebben, maar niets weet van airport pick up. Raar, want ze hebben ons een bevestigingsbrief gestuurd. Zelf een taxi gehuurd naar het hotel.
We proberen weer te betalen, maar weer werkt geen van onze kaarten. Vlug naar onze kamer om op de computer na te kijken wat er aan de hand is. Het probleem is duidelijk: we hebben de kaarten laten openstellen op de bank, en de bediende daar heeft net het omgekeerde gedaan van wat we gevraagd hadden. Dus: in Afrika kunnen we met onze kaarten betalen, in Midden Amerika niet. Dat krijg je als banken enkel geïnteresseerd zij om hun 'producten' te verkopen en niet ingesteld zijn om de mensen te helpen. Gelukkig kunnen we via de computer zelf de instellingen veranderen en gaan we gerust slapen.
Tot volgend verslag.
|
