|
We proberen de eerste week dat we op reis zijn altijd ergens in een rustig plaatsje gewoon te worden aan de taal, de temperatuur, de mensen, het eten ….
Normaal zou dat gebeuren in Cerro Lodge, maar omdat het ook hier kerstvakantie is, is alles volzet. We besluiten dan maar naar een onbekende plaats te trekken, die er althans op papier heel goed uit ziet: La Laguna de Lagarto, aan de grens met Nicaragua..
Aan het eten zijn we al vlug gewend: 's morgens 'pinto' : rijst gemengd met zwarte bonen, room, gebakken banaan en een eitje. 's Avonds eten we cassado: rijst met zwarte bonen (niet gemengd), gebakken banaan en een stukje kip of vis.
Dan beginnen we aan de tocht naar La Laguna de Lagarto. Als je alles zoals wij wil doen, met het openbaar vervoer dus, is dit echt wel een avontuur. We vertrekken in San José met een taxi van het hotel naar het busstation. Daar nemen we de bus naar Ciudad Quesada (drie uur). Toen we daar aankwamen stond de volgende bus al klaar om te vertrekken: van Ciudad Quesada naar Pital (een uur). Een kwartier wachten en dan van Pital naar Bocca Tapada (weer een uur). Het probleem is nu hoe geraken we aan ons hotel? Bocca Tapada is een heel klein dorpje, waar geen taxi's te krijgen zijn. De buschauffeur lost het probleem voor ons op: hij belt ons hotel, zegt waar hij ons heeft afgezet en wacht tot een jeep van het hotel ons oppikt.
Ons nieuwe onderkomen ligt in een enorm privé natuurgebied. Het bestaat uit een receptie annex restaurant en een aantal bungalows, gegroepeerd rond het restaurant. Overal zijn voederplaatsen ingericht voor de vogels en vanop het terras zie je dan ook van 's morgens zes uur (zodra het licht wordt) tot 's avonds zes uur (nacht!) een horde fotografen, uitgerust met de duurste fototoestellen en de grootste lenzen die duizenden foto's schieten. De onderwerpen van die foto's zijn dan ook schitterend: alle mogelijke kleuren en vormen zijn vertegenwoordigd.
Deze locatie is ook bekend als een van de weinige plaatsen in Costa Rica waar je gemakkelijk de mooie koningsgier kan zien. Daarvoor moet je wel naar een schuilhut in het bos, waar regelmatig slachtafval (varkenskoppen) wordt gedumpt. Het schouwspel is geweldig: toen ik er was waren er niet minder dan tien koningsgieren en minstens vijftig zwarte gieren die zich te goed deden aan het vlees dat er lag. Geweldig om mooie foto's te maken.
We bezoeken ook een plaats waar feeders zijn opgehangen om kolibri's te voeden. Hier zijn de foto's veel moeilijker te maken: kolibri's zijn razendsnel. Ze hangen even in de lucht om nectar uit een bloem te zuigen, maar tegen de tijd dat je scherp gesteld hebt, hangt het beestje al een halve meter verder aan de volgende bloem. Hoe dan ook: ze leveren een prachtig schouwspel op.
An slaagt er in een kolibri te pakken en het mannetje komt rond haar handen vliegen om te kijken wat er met zijn partner aan de hand is.
Na een paar dagen komt hier spijtig genoeg een einde aan. Betalen en vertrekken. De mensen van het hotel brengen ons met een jeep naar Bocca Tapada. Daar nemen we bussen in de omgekeerde volgorde van de heenrit tot Ciudad Quesada. Daar nemen we onze laatste bus voor vandaag tot in Los Chiles. Hier hebben we een kamer geboekt voor twee nachten in een degelijk hotel. We maken een vogeltocht naar de Medio Queso wetlands, een bekend natuurgebied en zoeken uit wanneer de bus vertrekt naar Cano Negro, de laatste bestemming van onze aanpassingsperiode.
Er zijn maar drie bussen per dag: om zes uur 's morgens, twaalf uur 's middags en zes uur 's avonds.
We kiezen voor de middagbus en na een uurtje worden we netjes voor ons hotel afgezet. We logeren in hotel 'Poponjoche', een verzameling bungalows in een mooie boomgaard aan een lagune. Hier zijn we al eerder geweest en de mensen kennen ons nog.
Het is een plezierig weerzien met het hotel, de mensen en de streek. Cano Negro is een pantanal, dus een mengsel van rivieren, moerassen, (half) ondergelopen weiden... Je kan er nog krokodillen vlak naast de weg zien liggen!
Hier gaan we enkele dagen vogeltochten doen volgens ons bekend stramien: opstaan om half zeven, vertrekken, rond halftien onderweg ontbijten en dan verder wandelen tot tegen de middag. Daarna wordt het te warm (het is hier 31 graden) om nog enige inspaning te doen, dus een beetje lezen, vogelfoto's sorteren en bewerken ….. 's Avonds een wandeling naar het restaurant, avondmaal, douchen, beetje lezen en slapen.
Morgen vertrekken we dan echt op reis, richting Panama.
Foto's van An vind je hieronder, voor de echte vogelfoto's kijk je op
https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on
Tot volgend verslag!
|
