|
Van Boquete naar de kust ga je met drie bussen. Elke keer overstappen, bagage overladen, eventueel wachten op de volgende bus …. zien we niet echt zitten, temeer dat het aan de kust 32 graden is.
We vinden er iets op: voor een heel schappelijke prijs nemen we een toeristenbusje dat ons rechtstreeks van Boquete naar Santa Catalina brengt. Op een kleine drie uur zijn we er.
Santa Catalina is heel klein. Het bestaat uit bos (tropisch regenwoud), waar men hier en daar een stuk heeft uitgehakt om een hotel, restaurant, …. neer te zetten. Het dorpje leeft van het toerisme: duiken, snorkelen, surfen, met de boot naar dolfijnen en walvissen gaan kijken (spijtig genoeg niet in dit seizoen) …
We zitten hier in een klein, gezellig guesthouse. Zoals de meeste hostels in Panama, is het uitgerust met een keuken. In dit geval is de keuken heel proper, dus nu kunnen we eens koken als we niet op restaurant willen.
We zoeken ons te pletter naar een vogelgids om met ons naar een paar interessante plaatsen te trekken, maar in Panama (in tegenstelling tot Costa Rica) is dit geen prioriteit. Gelukkig ontdekken we een privé natuurgebied, dat door de eigenaar wordt opengesteld voor bezoekers. Het natuurgebied zelf is niet zo geweldig, maar de weg ernaartoe is dat wel. Veel van de bomen en struiken dragen bloemen of vruchten, en het zit er vol vogels.
En dan is het de verjaardag van An. Het belangrijkste deel van de festiviteiten bestaat uit lekker gaan eten.
Dat is niet zo simpel: in het hotel waar men een heerlijk hoofdgerecht heeft (vis uiteraard), heeft men niet het voorgerecht dat we willen. We gaan dan maar naar twee restaurants.
Voorgerecht: ceviche. Het gerecht bestaat uit stukjes rauwe vis (ongeveer een vierkante centimeter), samen met een beetje rode ui en kleine stukjes spaanse peper, gemarineerd in limoensap en versierd met koriander. Verrassend van smaak en heerlijk fris bij de temeratuur die hier heerst.
Dan naar het volgend restaurant. Hier wordt het hoofdgerecht opgediend: kokosrijst met gegrilde rode snapperfilets en een fris slaatje. Heel lekker.
We hadden nog (heel decadent) een derde restaurant gekozen voor het nagerecht, maar omwille van een overvolle maag zijn we naar ons hotel gewankeld en hebben we besloten om dat tot een van de volgende dagen uit te stellen.
Santa Catalina was een heerlijk tropisch dorpje aan de kust, heel rustig (ondanks de toeristen) met de mogelijkheid om een paar leuke vogelwandelingen te doen en met heel vriendelijke mensen.
Dat valt ons trouwens op hier: de mensen zijn hier buitengewoon vriendelijk. Iedereen lacht en zegt een vriendelijke goedendag. De meeste mensen zijn hier ook heel jong en je ziet heel veel kinderen, wat echt een groot verschil is met Europa.
Maar … we kunnen hier niet blijven en we trekken verder naar Santa Fé.
Dit dorp is nog kleiner (3000 inwoners) en veel minder toeristen. Omwille van het carnaval zijn heel veel hotels volgeboekt. Gelukkig vinden we een plaats voor één nacht in een zeer mooi, nieuw guesthouse. We betrekken een kleine bungalow: beneden keuken/zitkamer, boven twee slaapkamers, douche en toilet en een ruim terras. De streek staat bekend om zijn vele vogels, maar net zoals op de andere plaatsen is er niets voorzien: geen feeders, geen drinkvoorzieningen voor de kolibri's, geen begeleide vogeltochten ….
Ons eerste werk is echter onderdak vinden voor de volgende nachten. De eigenaar van het eerste hotel (waar we dus niet kunnen blijven) is heel behulpzaam en belt wat collega's op. We vinden een mooi hotel een paar honderd meter verder. Goede kamer, goede douche en vlak bij het centrum. Dat centrum bestaat uit een supermarkt, een restaurantje (voor de plaatselijke bewoners) en een pizzeria. In het restaurant gaan we dus elke morgen ontbijten: spiegeleieren met hogaldra (smoutebollenbrood) en zwarte koffie. Hier is ook een marktje waar de inheemse (Indiaanse) mensen hun groenten en fruit komen verkopen. Deze mensen zijn gemakkelijk te herkennen: ze zijn klein, de vrouwen dragen heel lange, kleurige jurken en ze hebben een hele bende kinderen bij. Hier doen we ook een paar vogeltochten (met zeer matig resultaat) en doen we een tocht van een halve dag naar het natuurreservaat van Santa Fé met de eigenaar van het eerste hotel waar we logeerden. Ik denk dat we pech hadden, want we zijn naar alle plaatsen geweest waar normaal gezien veel vogels zitten, maar wij hebben hoop en al 20 soorten gezien.
Dan is de vakantie in de vakantie voorbij en vertrekken we naar Panama city, waarrond een paar mooie vogelgebieden zouden liggen.
Het schrikt ons een beetje af, want de stad is heel groot en niet alle wijken zijn even veilig. An zoekt het netjes uit en we komen terecht in Casco Viejo, het oude gedeelte van de stad. De weg ernaartoe vanaf het busstation voert ons door een paar verwaarloosde voorsteden, maar de buurt van ons hotel is mooi, rustig en veilig. Er is wel heel veel politie op straat: op bijna elke hoek staan ze het verkeer te regelen, of straten af te sluiten of ….
Na heel veel gezoek en rondvragen vinden we ons hotel. Het is gelegen aan een pleintje, in het centrum van de oude stad. Het hotel is nieuw en het personeel is buitengewoon vriendelijk en behulpzaan. We hebben een mooie kamer met een prima airco (het is weer meer dan dertig graden), een grote, luxueuze badkamer en een heel goed bed. Het enige dat tegenvalt is de prijs. Alles in Panama city is heel duur (wij logeren in een van de goedkoopste hotels): het eten, het slapen, uitstappen … zijn bijna niet te betalen.
We bezoeken de stad (of toch ons deel ervan) met zijn winkeltjes en zijn indrukwekkende skyline.
Eén van de meest opmerkelijke standbeelden is dat van een leraar die een kind onderwijst. Het is bedoeld als eerbetoon aan alle leerkrachten. Misschien een idee voor Ben Weyts? Vervang eens een standbeeld van een overleden koning door dat van een leerkracht (of een verpleegster of ….)
Het contrast tussen de oude stad en de moderne wolkenkrabbers op de andere oever van de rivier is indrukwekkend.
Hier doen we twee vogeltochten: eerst het Metropolitan park (mooi) en dan 'Pipeline road'.
Het park was geen probleem. Met een taxi er naar toe en er bijna de hele dag rond gewandeld. Best wat vogelsoorten gezien (ook lifers) en doodmoe en oververhit terug naar het hotel.
Pipeline road is een ander paar mouwen. Pipeline road (zo genoemd naar een pijplijn die vroeger de stad moest voorzien van petroleum) is een van de beste vogelgebieden ter wereld. Maar …. nergens een betaalbare vogelgids te vinden die met ons wil meegaan. We zoeken op internet en vinden hier prijzen tot 250 dollar per persoon! Ook veranderen van hotel en dicht bij het begin van de pijplijn gaan logeren zit er niet in; ook hier swingen de prijzen de pan uit en zijn bovendien de meeste logementen volzet.
Dank zij de hulp van onze receptioniste vinden we een taxichauffeur die ons voor een redelijke prijs wil brengen, twee uur wachten en ons dan naar de stad wil terugvoeren, telkens een rit van 45 minuten. Onderweg bezoeken we het Panamakanaal (niet geweldig: zoals het Albertkanaal maar dan breder en met grotere schepen) en een van die heel dure hotels. Schitterend, maar dus niet te betalen.
In de late namiddag doen we nog een wandeling langs 'de malecon' (den dijk) en daar zien we nog een groot aantal watervogels.
En dan is ons bezoek aan Panama city ten einde. Een heel mooie en interessante stad, maar véél te duur!
Morgen trekken we verder. Dan gaan we naar de kust waar een plek is waar heel veel zeevoegels te zien zouden zijn. We hopen dat dit inderdaad zo is, want het wordt tijd dat we eens een vogeltocht doen die echt veel vogels oplevert en liefst ook een paar lifers.
Je leest er nog over in een volgend verslag.
Foto's van An vind je hieronder, voor de echte vogelfoto's kijk je op
https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on
Tot volgend verslag!
|
