Opgelucht omdat we de grens probleemloos zijn overgestoken, vertrekken we naar de dichtst bijzijnde stad in Costa Rica: Neilly.

Hier zijn we nog niet eerder geweest en het stadje is verder ook niet erg interessant. We vinden een goed hotel (goed bed, goede Wifi, warme douche) en bereiden ons hier voor op de volgende etappe.

Onze volgende halte is Puerto Jiménez. Dit is een klein stadje aan zee (Pacific coast) dat vooral bekend is om zijn nationaal park en zijn papegaaien. Hier leeft het grootste aantal rode ara's van Costa Rica.

Onze slaapplaats is een kleine bungalow midden in een zeer grote tuin, zeg maar een stuk regenwoud. Het wemelt er van de vogels en de apen (en een slang) en dus worden we elke morgen gewekt door het gekrijs van rode ara's, die ruzie maken in de bomen boven onze slaapkamer. Het is raar dat een van de mooiste vogels van Zuid-Amerika zo een verschrikkelijke stem heeft! Elke avond kunnen we ook genieten van grote groepen apen die eten komen zoeken in de bomen rond onze bungalow. De diertjes zien er heel vriendelijk uit, tot ze een groepsaanval uitvoeren op de hotelkat en dat beestje maar ternauwernood kan ontsnappen. De apen blijken ook op de grond razendsnel te zijn! Hier brengen we een paar ontspannen dagen door: rustig vogels kijken, naar het strand wandelen, gaan eten (terug rijst met bonen in een 'soda', een klein restaurantje met drie tafeltjes, gedaan met het smoutebollenbrood) …

Onze volgende bestemming wordt Tortuguera. Probleem: deze plaats is moeilijk te bereiken, dus we voeren een paar tussenstops in.

Eerste halte: San José, de hoofdstad.

Het hotel waar we gewoonlijk slapen is volzet, dus we moeten kiezen voor een andere slaapplaats.

We vinden een (redelijk groot) hotel vlak bij het centrum. Mooi, goed ontbijt, ruime en propere kamer, sterke Wifi en heel groot bed met super matras. Hier blijven we twee dagen die we vooral vullen met winkels kijken, de stadskern verkennen … We ontdekken dat je op de overdekte markt schitterend kan eten: voorgerecht ceviche en als hoofdgerecht cassado (rijst met zwarte bonen) met lever. Heerlijk!

Tweede halte: naar de Caraïbische kust. We kiezen voor Cahuita, waar we een maand geleden al geweest zijn en vanwaar we gemakkelijk naar onze eindbestemming geraken. Hier gaan we weer vogels kijken, lekker eten, kortom ons gewone reisgedrag vertonen.

Er blijft echter een probleem: zelfs om van hier naar Tortuguero (onze volgende bestemming) te geraken blijft het zeer moeilijk. We lossen dat weer op door er een toeristische uitstap van te maken: eerst met een taxi (vier personen) naar Moines. Dit is een klein haventje dat Bart de Wever een paar weken geleden bezocht heeft omdat het zich (mogelijk?) aan het ontwikkelen is tot een drughaven. Daar merken wij echter helemaal niets van en we gaan aan boord van een boot die ons naar onze eindbestemming zal brengen.

De tocht is prachtig. We varen drie en een half uur lang door tropisch regenwoud vol vogels, apen, luiaards en krokodillen. Heel ontspannen en lui dieren kijken!

Bestemming bereikt: Tortuguero. Officiële naam: Laguna del Tortuguero. Dit gebied ligt op een eiland, gevormd door een rivier (de Rio California) en de Caraïbische zee. De mensen hebben hier duidelijk Afro-Caraïbische roots. Dat proef je ook aan het eten: kokosrijst met verse vis of kip in een speciale Caraïbische saus.

Het eiland is enkel te bereiken per boot of per vliegtuig en alle gemotoriseerd verkeer op het eiland is verboden. De politie verplaatst zich per fiets en de vuilnis wordt opgehaald door vuilnismannen op een fiets met een 'aanhangkar'.

Het eiland bestaat uit een groot nationaal park, een klein stadje en een (klein) vliegveld voor binnenlandse vluchten. Het is vooral bekend voor de zeeschildpadden die hier hun eieren komen leggen (maar niet in dit seizoen). Er is hier echter een ander dier dat hoog op onze doelenlijst staat: de groene ara. Waar we in Puerto Jimenez al kennismaakte met de rode ara, komt in dit gebied zijn veel zeldzamere (en bedreigde) neef voor. Ze zijn heel moeilijk te zien: een groene vogel tussen de groene blaren van een boom ….

Gelukkig maken ze net zoveel lawaai als hun rode neven. Dus toen we in de late namiddag onze 'avondwandeling' maakten en we ze hoorden roepen, was een foto vlug gemaakt: een paar schitterende beelden van een groene ara's in de vlucht! Twee van de drie doelsoorten van deze reis gefotografeerd!

De terugreis is minder spectaculair dan de heenreis. Deze keer nemen we een boot die de kortste weg neemt naar het vasteland: anderhalf uur. We leggen aan in Pavona, daar nemen we een minibusje naar Cariari. Toen we aankwamen arriveerde onze volgende bus juist: een grote lijnbus naar Guapiles. Op de busterminal van deze bus stond ons laatste vervoermiddel klaar: de bus naar San José.

Daar vlug gegeten en doodmoe in slaap gevallen.

Eén nachtje slapen en terug de bus op naar Jacó. Dit is de eerste keer dat een busrit tegenvalt. Het is een bus met vaste plaatsen en wij hebben twee plaatsen op de achterbank. Geen lucht, warm, geen airco en hoewel de rit maar 3,5 uur duurt zijn we kapot als we aankomen.

We blijven twee nachten in Jacó om te recupereren. Het is een dorpje aan de kust met veel winkeltjes en restaurantjes, een beetje te vergelijken met Den Haan.

Onze volgende bestemming is Cerro Lodge, een hotel met zwembad (en airco want nog steeds 32 graden!) in een tropische tuin, dicht bij Carara National Park. De reden dat we via Jacó reizen, is dat Cerro Lodge niet te bereiken is met het openbaar vervoer. De dichtstbijzijnde plaats waar je een taxi kan vinden is Jacó, dus....

Hoe en of we Cerro Lodge bereiken en wat we daar uitvoeren, lees je in ons volgende (en laatste?) verhaal.

Foto's van An vind je hieronder, voor de echte vogelfoto's kijk je op :

https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on

Tot volgende keer!

An en Jos