|
Ik was nog jong en onervaren
Hij was ouder en heel mooi
Niemand kon hem evenaren
En ik zei heel schuchter "hoi".
Toen kwam er op een dag een brief
Hij wist niet hoe mijn voornaam was
Dus stond er op de envelop, heel lief
"Aan het meisje in de blauwe regenjas".
Ik danste van vreugde door de kamer
Met de brief tegen mij aangedrukt
Mijn hart bonkte als een hamer
Hij wilde mij zien, hoe was me dat gelukt?
Wat was ik zenuwachtig, bloednerveus
Wat moet ik zeggen, wat trek ik aan?
Natuurlijk, mijn blauwe regenjas, weinig keus
Zou hij er vanavond echt wel staan?
Ik werd verliefd, ik was zestien jaren jong
Hij had de allermooiste ogen, zó blauw
Wat was ik blij, mijn jonge hartje zong
Toen hij tegen mij zei, "ik hou van jou".
Hij was mijn eerste grote liefde, voorgoed
Wij zouden vanaf nu voor altijd samen zijn
Wist ik veel dat het leven rare sprongen doet
Het leven lachte mij toe, ik dacht niet aan pijn.
Hij kreeg hoofdpijn, veel erger dan ik dacht
Wat was hij ziek, hij kon niet meer praten
Hij werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht
Hoe ernstig het was, kreeg ik toen in de gaten.
Hij werd geopereerd aan een tumor in zijn hoofd
Mijn liefste was zo ziek en had zo'n vreselijke pijn
In die nacht heb ik aan God van alles beloofd
Als hij maar weer beter werd en bij mij mocht zijn.
Maar God kon niet meegaan in die ruilhandel van mij
Er gebeurde ook geen wonder, in tegendeel
Ik weet nog goed wat de dokter tegen mij zei
"Ik opereer hem weer, maar zijn kansen zijn niet veel.
Toen ging hij dood; ik was zeventien en hopeloos alleen
Vol met vragen, waaróm moest hij dood, waarom juist hij?
Ik wist dat met zijn sterven een stuk van míjn leven verdween
Ik was ineens volwassen; mijn jeugd was voorbij.
Willy Kersseboom
|
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kerssepitje.
