Ik ben Miena, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Min.
Ik ben een vrouw en woon in de kempen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 26/07/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, computeren, kleinkids, tuin en bloemschikken.
.....de melkventer.
...... de huismus.
m'n p. c. tje m'n maatje!
dank je Elou !
pop gemaakt in powertex
Mijn hoekje
12-01-2008
Nog eentje,
Hier nog eentje gemaakt it plakband, gewone plakband, maar geen doodgewone kunst vind ik. 't Is wel de eerste keer dat ik dat soort van kunst zie.
Er word aan de hemel poort gebeld, St. Pieter doet open en ziet nog juist een man weglopen, tien passen van de deur, en er word weer gebeld, St. Pieter doet weer open, en weer ziet hij diezelfde man weglopen, n laat hij de deur op een kier, en weer gaat de bel, en kan St Pieter de man nog juist bij de arm grijpen, "wel man, ben je met m'n voeten aan 't spelen", " o sorry" zegt de man "ik kan er echt niet aan doen, maar ze zijn me aan 't reanimeren.
Deze pop heb ik gemaakt in powertex. Het mutsje dat ze op heeft was nog van onze kleindochter. Was heel leuk om doen. 'k Heb zo nog een jongetje gemaakt staande aan een oude step, en gekleed met oude kleren van de kleinzoon. Staat buiten, en heb er nog geen foto van. Komt er nog wel op als ik beter over weg kan met foto's te plaatsen. Dit kleine meisje staat binnen.
Donderdag, ja een baaldag verdorie. 'k Had zoveel gepland, en niets daarvan. De rug zegt neen, heel kordaat zoals hij is, grijns. Dan moet je zeggen, zegt men ,"morgen is er nog een dag". Ja is waar, zeg ik dan maar tegen mezelf. Er zijn toch veel ergere dingen. Het jaar is hier maar slepend ingezet, maar iet getreurd, het duurd nog lang genoeg, om goeie dagen te krijgen, is toch ? Het weer, ja treurd wel, grijs en somber, 't is winter. Ja dat is waar, maar kan toch beter vind ik, koud en zon verkies ik dan toch wel boven deze doffe en grauwe tijden.
Het is vooral in Antwerpen de traditie op die dag worstenbroden en appelbollen te eten.
Vroeger kregen de havenarbeiders van Antwerpen 's zondags hun loon uitbetaald. Sommige mannen gingen dan op café zich bezatten en gaven de overschot dan aan moeder de vrauw. Maar op Driekoningen, een feestdag, vierde iedereen feest met het loon en was er de volgende maandag zo goed als niets over.. Om dan toch niet met een lege maag te zitten, gingen de mannen alle café's en slagers af om toch maar eten te hebben voor hun kroost. De slagers maakten dan worstenbroodjes, wat goedkoop, lekker en vullend was, en gaven die aan de arbeiders.. Die dag werd er dan niets dan verlies gemaakt bij de slagers, en het was dus een dag van verloren arbeid, en dus een Verloren Maandag. Verloren Maandag valt steeds op de maandag na de eerste zondag na Driekoningen Dus dit jaar is de datum twijfelachtig.
Eindelijk, de poes is uit haar schuilplaatsje gekomen. Twee dagen heeft ze zich verborgen onder de kast. Geen eten of drinken wilde ze. 'k Begon al te vrezen dat het niet goed kwam. Maar ja, Vanavond kwam ze voorzichtig loeren. En het mooiste van al , een kwartier later kwam ze al kopjes geven. En nog een kwartier later zat ze op de schoot. En om aandacht komen vragen als ik aan de p.c. zit, op m'n shoot spingen en willen helpen. Zo zie jemaar, 't zullen kattenmanieren zijn zeker ? En ik me zorgen maken gisteren. Ze voelt zich al thuis alsof ze hier jaren rondloopt. Groetjes
Free Comments & Graphics
Zo zit ze daar onder de kast te loeren, erg toch . Die rikketik zal nogal gaan. We laten ze maar tilletjes met rust.
Visit www.hostdrjack.com CLICK HERE!
POES Enkele maanden geleden is onze poes onder een auto geraakt, we dachten dat ze er door kwam, dat was ook. Maar enige tijd nadien begon ze toch moeilijker te lopen en is op een keer weggegaan en niet meer terug gekomen. We hebben een tijdje zonder poes geweest, maar dachten toch maar terug eentje te nemen. Zo zijn we gisternamiddag op weg gegaan naar een dierenassiel hier in de streek, en ja hoor we waren verkocht. Eerst zag ik daar eentje dat ik aaide, en pots kreeg ik daar een voorzichtig tikje op m'n hoofd. Ik keek en daarboven mij zat ze me aan te kijken met, IK ben hier ook. En dat is ze dan geworden, 'k ben er blij mee. Aleen ze is toch nog zo schuw en verbergt zich. Hopelijk krijgen we ze morgen toch te zien.
Eindelijk, de poes is uit haar schuilplaatsje gekomen. Twee dagen heeft ze zich verborgen onder de kast. Geen eten of drinken wilde ze. 'k Begon al te vrezen dat het niet goed kwam. Maar ja, Vanavond kwam ze voorzichtig loeren. En het mooiste van al , een kwartier later kwam ze al kopjes geven. En nog een kwartier later zat ze op de schoot. En om aandacht komen vragen als ik aan de p.c. zit, op m'n shoot spingen en willen helpen. Zo zie jemaar, 't zullen kattenmanieren zijn zeker ? En ik me zorgen maken gisteren. Ze voelt zich al thuis alsof ze hier jaren rondloopt. Groetjes
