 |
|
|
| populaire geloofshandleiding |
|
|
| 24-06-2006 |
 |
1.6.7 Tweede detailoverzicht: ooggetuigenverslag van een verlichte
Zo ben ik dan op weg voor de grote opdracht. Rondom mij heen de andere onoverwinnelijken. Een leger van engelen omstuwt ons. Hun generaal is Michaël (Dan. 12:1) De Leider van mensen en engelen - Jezus Christus, de Zoon van God - gaat voor ons uit met getrokken zwaard (Openb. 19:21). Allen worden wij gedragen door de kracht van de Heilige Geest. Wat een dag . . . wat een bekroning!
Hoe is het toch allemaal begonnen wat hierheen leidde?
Ooit eens was ik een uitdagend, oversekst pubermeisje met een grote, dappere mond en een klein bang hart. Er kwam een evangelisatietent in onze wijk. Ik gilde mijn argumenten uit en blies de rook van mijn sigaret in de gezichten van die flemers, die zemels, tot ze ervan hoestten. Ik flirtte met de jonkies onder hen tot ze helemaal in de war waren. Maar innerlijk wist ik . . . dit is het waarnaar ik zoek . . . dit is de weg naar huis . . . En uiteindelijk ging ik naar één van hun samenkomsten, klapte in mijn handen, vergat mijn gerook, bleekte mijn haar niet meer, verminderde mijn make-up . . . werd één van hen. Maar . . . ik wilde meer . . . ik hoorde van wedergeboorte, doop in water en in de Geest . . . ik deed mee. Ik wilde meer. Goed, er zal wat geldingsdrang bij gezeten hebben, maar . . . ik kreeg meer: de tongentaal, profetie, kennis, vele van die fijne gaven (1 Cor. 12:8-10).
Toen de herrie . . . ik was vrouw, moest me niets verbeelden. Of ik nu al zei dat er in Christus geen sprake is van mannelijk en vrouwelijk (Gal. 3:2 , vele medegelovigen bleven doorzeuren, doorroddelen. Dat was een kwade tijd, vol verzoeking om er maar mee op te houden. Toch was die verzoeking nèt niet te zwaar (1 Cor. 10:13). Aan Jezus hand kwam ik erdoor. Als beloning kreeg ik deel aan de vrucht van de Geest, de liefde en de zelfbeheersing en aan al dat andere goede (Gal.5:22). Alle gaven ontwikkelden zich. Ik kreeg een bediening als voorgangster.
Daarna koersten wij snel aan op de grote krachtmeting. De antichrist en zijn tegengemeente kwamen op. Van de valse kerk (zie 1.6.3) hadden we geen last meer. Die werd finaal gekraakt (Openb. 17:16). Dat hoefden wij niet te doen. Anderen zorgden daarvoor (zelfde tekst).
Bitter was de strijd met de verduisterden. Onze evangelisatiecampagnes waren heel geladen. Wie niet naar ons wilde luisteren, schroeide zichzelf eigenlijk geestelijk dood (Openb. 11:5). Onze opponenten waren niet meer lawaaierige, puisterige pubers op knalbrommers, maar bewuste medestanders van satan. Dat was wat anders dan de argeloze tentevangelisaties, zoals die waarin ikzelf gewonnen was.
Naarmate de verduisterden aan kracht wonnen werd de samenleving meer ontregeld. Werkloosheid op wereldschaal was het gevolg. De verschemerden schikten zich zo'n beetje naar hun verwarring-zaaiende invloed. Wij, verlichten, niet. Daarom stootte de maatschappij ons als eersten uit (Openb. 13:17). Maar Gods bescherming leidde ons ook daar doorheen (Openb. 12:13-16). De verwarring vrat door. Ook de verschemerden werden in hun bestaan aangetast. Overal radeloosheid (Lukas 21:25). Voor ons, verlichten, een tijd van grote, haast overgrote druk (Matth. 24:21, 22).
Toen - nog maar een week geleden - die grote top. We hebben wel door een vuurzee heen moeten gaan, maar Gods genade was ook daar (Openb. 15:2). Een directe botsing tussen verlichten en verduisterden. Velen van de onzen werden gedood (Openb. 11:7). Maar wij wisten wat verder gebeuren zou. Na drie dagen de overwinning over de dood, net als bij Jezus Christus (Openb. 11:11). De opschudding allerwegen. Wij maakten ons gereed.
Gisteren was ik nog even te midden van een groep verschemerden. Ze vroegen om raad, maar ik kon ze niet meer bereiken (Joh. 9:4). Rondom ons heen het lawaai van ontploffingen. Zij hoorden in die baaierd van geluiden de bazuinen van God niet, ik wel (1 Cor. 15:52). Zij zagen de ontslapen strijders voor God van vroeger tijden niet uit de doden opstaan, intreden in Gods Rijk, met lichaam, ziel en geest 1 Thess. 4:16, 17). Toen flitste er iets door mij heen: ik kreeg deel aan de nieuwe wereld, veranderde in een ondeelbaar ogenblik (1 Cor. 15:52). De verblinding viel van de ogen van de verschemerden, sprakeloos keken zij me aan alsof ik een standbeeld was dat plotseling werd onthuld (2 Thess. 1:10).
Maar iets als wolken schoof tussen hen en mij (naar analogie van Hand. 1:9). Met vele, vele anderen (Openb. 7:9) trad ik in Gods onzichtbare Rijk in.
Voort ijlden wij. Iemand snelde ons tegemoet. De eersten uit onze gelederen jubelden: Jezus Christus, de Zoon van God, eindelijk zien we Hem dan.
Even later was Hij in ons midden. Onuitsprekelijk die begroeting. Toen draaiden wij ons om: naar de aarde . . . beginnen met het herstel en de heroprichting van alles wat geestelijk en stoffelijk in puin ligt (Hand. 3:21) . . . dat is de opdracht.
Met grote snelheid naderen wij een muur van giftig ruikende, vuns ogende rook. Die muur stormt zelf ook voorwaarts. Het is de verzamelde geestkracht van de verduisterden. Middenin: de harde kern - de antichrist - als enige van hen ook lichamelijk in deze sfeer aanwezig. Dit is de allerlaatste climax van de eindstrijd. Jezus Christus - zoals overal en altijd - ook hier de Eerste (Col. 1:1, snijdt door die vuile, vette walm heen, rechtstreeks naar de kern. Oog in oog staat Hij nu tegenover de valse profeet en het beest. Een ademtocht . . . weg vallen zij . . . rechtstreeks de tweede dood in (2 Thess. 2:.
Achter Hem aan slaan ook wij de vijanden neer (1 Sam. 14:13). De wind neemt de laatste flarden zwavelgeur (Openb. 9:17) mee.
Ver beneden, in het land van de verschemerden, hagelt het (Openb. 16:21). De zielen van onze tegenstanders met de geesten, met hen verbonden, striemen de mensen. Verlorenen proberen voor het laatst anderen mee te sleuren in hun gang naar de afgrond (2 Petrus 3:7).
Nu weten de verschemerden het dan ook . . . dit is de dag van het oordeel (Openb. 14:7). Ik bid dat velen van hen de naam van Jezus Christus aanroepen; zo alleen krijgen zij de kracht om zich niet te laten meezuigen (Joël 2:32). Ik heb het velen van hen aangeraden.
Volhouden mensen, daar beneden . . . deze dag is donker en vreselijk, maar jullie verlossers komen eraan (Obadja 21). Vanavond nog breekt het licht door (Zach. 14:7).
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
