Ja sorry, onze baasjes hadden een beetje verdriet en daarom heb ik ze maar een paar dagjes met rust gelaten.  Maar nu gaan ze weer voor ons schrijven.

Vrijdag ben ik op controle geweest bij de dierenarts. Mijn baasjes waren nog steeds heel bezorgd om me want ik liep nog maar weinig op mijn pootje. Maar wat ik niet kon, heeft de dierenarts wel kunnen doen! Ze zei dat het normaal is dat ik nog niet veel speelde en niet altijd op mijn pootje wilde lopen, want het was echt een megagroot gezwel hoor dat ze uit mijn klein pootje hebben gehaald. Daarom had ik ook nog wel wat pijn van al dat gesnij en gesleur om het gezwel eruit te krijgen en dan zaten daar ook nog zo van die enge stekelige draadjes in mijn poot. En de dierenarts heeft hun ook uitgelegd dat er nu ook nog een hele tijd heel wat gekietel en gekriebel in mijn pootje zit. Ah ja, want die pees is doorgesneden en daardoor zit dat uiteinde altijd maar tegen mijn zenuwtjes te duwen. Ik verzeker je, dat prikkelt heuse kietelaanvallen op! En als je een tintelende kramp voelt, sta je toch ook niet op je poot?

Enfin, mijn baasjes waren gerustgesteld en opgelucht. Alles komt in orde, het heeft alleen tijd nodig. Hoopvol vraagt ons klein miesteske dan naar het resultaat. Resultaat van de biopsie dus he. Amaai, zo een moeilijk woordje "biopsie" maar ik heb het toch goed onthouden he ;-)

Maar de papierenmolen was voor één keer heel snel en daardoor hadden mijn baasjes al de rekening van het labo gekregen, nog vóór het resultaat naar mijn dokter was doorgestuurd!

Ik kwam springlevend en zo zot als een achterdeur bij de dierenarts buiten. Ik was gewoon zo blij dat ze zei dat ik goed genezen was, dat die enge stekelige draadjes weggehaald waren, in het kort: ik voelde me als herboren. Mijn baasjes waren opgelucht, iedereen blij en vrolijk. Ik kreeg markiesjes à volonté want ik ben toch wel een hele flinke jongen geweest vonden mijn baasjes. Als ik altijd zo extra verwend word en nog meer markiesjes en lieve woordjes krijg, wil ik best wel vaker geopereerd worden hoor :-)

Maar soms moet je opletten met wat je denkt of zegt. Niet alles van wat mijn baasjes jullie moeten vertellen, is goed nieuws.

Maandag heeft mijn klein miesteske dapper teruggebeld naar mijn dokter. Nog eens horen of het resultaat er dan wel al was. En ja het was er, maar neen, het was niet goed. Ik heb een fibrosarcoma. Nog zo een moeilijk woordje en alweer goed onthouden! Ik word nog slim, wijsheid komt blijkbaar echt met de jaren ;-)

Een fibrosarcoma is een kwaadaardige en agressieve kanker. Ik zal nooit meer genezen. Hee niet huilen, dat doe ik ook niet! Ik heb dan wel kanker maar ik ben nog steeds zo gek als een achterdeur, ik speel en ik flater en ik bedel en ik eis markiesjes en als mijn baasjes mijn eis negeren, dan laat ik me wel wat harder horen! Het klopt dat je er niet omheen kan dat ik niet meer beter word, maar probeer het nu toch eens even op een rijtje te zetten.

Het gezwel in mijn pootje is helemaal weg. Dat weten we want de labomannekes en vrouwkes hebben gezien dat de randjes van mijn gezwel helemaal kankervrij en gezond zijn! Goed he? Ik ben blij dat mijn dierenarts het zo goed heeft weggehaald hoor. Als er geen uitzaaiingen zijn, kan ik best zonder pijn verder leven. Het enige nadeel is dat we niet weten of er uitzaaiingen zijn of niet, maar mijn klein miesteske betast en bepoteld mij constant om te voelen of er ergens iets verdachts valt op te merken. Ja, ik ben hier in goede veilige handen.
Chemo gaan mijn baasjes me gelukkig niet aandoen! Van chemo word je pas "zo ziek als een hond" en daar voelen we allemaal maar weinig voor. Niet dat mijn baasjes me niet de moeite waard vinden hoor, bijlange niet! Ze willen me gewoon niet onnodig laten afzien want chemo zou misschien wel de uitzaaiingen doden of toch op z'n minst afremmen maar ik kan nooit helemaal genezen, want zelfs als alles weg is, nu al omdat er geen uitzaaiingen zijn of dankzij chemo, dan nog zal de kanker terugkomen.

Zit je nu nog altijd met traantjes in de ogen? Maar allez toch, ik huil toch ook niet! Allez vooruit, ik zal eens zeggen wat mijn baasjes dan wel gaan doen. Mijn baasjes gaan me zo goed verzorgen dan ze voor mijn papa doen. Ze zullen me verwennen en vertroetelen en in de gaten houden en als ze iets verdachts opmerken dan sleuren ze me in volle speed naar de dierenarts en kan ik misschien opnieuw geholpen worden met een operatie. Tja, mijn baasjes geven enorm veel om mij en mijn papa, ze zouden echt alles doen wat ze kunnen doen om ons te helpen. Al kost het hun een fortuin!

Laten we positief eindigen. Heb je je al de bemerking gemaakt dat de kans dat er geen uitzaaiingen zijn even groot is dan de kans dat die er wel zijn?! Ah das een goeie he ;-)
Als je er van uit gaat dat de kanker nu helemaal weg is en het zelfs een paar jaar kan duren eer hij nog eens terugkomt.... tegen dan ben ik ook al lang hoogbejaard hoor!

Zijn de oogjes dan nu weer droog? Je krijgt nog een zakdoekje van mij en dan ga ik weer spelen hoor. Ik heb vandaag al met mijn miesteske gespeeld en geravot met mijn klein miesteske en mijn bazeke moest mij per se ook weer plagen maar ik heb dapper teruggeplaagd hoor. En ik ben al buiten van mijn oren gaan maken. Ja seeeegg die buren maken altijd zo veel lawaai en dan ga ik even blaffen dat het daar wat kalmer aan moet :-)

Allez mensenvolkje, de groeten aan jullie beestenboel en ga nu ook maar wat spelen of je laten knuffelen. Dat ga ik ook doen nu :-)

Pootjes en likjes en blijf van mijn markiesjes af hoor hihi