Ja sorry, onze baasjes hadden een beetje verdriet en daarom heb ik ze maar een paar dagjes met rust gelaten. Maar nu gaan ze weer voor ons schrijven.
Vrijdag ben ik op controle geweest bij de dierenarts. Mijn baasjes waren nog steeds heel bezorgd om me want ik liep nog maar weinig op mijn pootje. Maar wat ik niet kon, heeft de dierenarts wel kunnen doen! Ze zei dat het normaal is dat ik nog niet veel speelde en niet altijd op mijn pootje wilde lopen, want het was echt een megagroot gezwel hoor dat ze uit mijn klein pootje hebben gehaald. Daarom had ik ook nog wel wat pijn van al dat gesnij en gesleur om het gezwel eruit te krijgen en dan zaten daar ook nog zo van die enge stekelige draadjes in mijn poot. En de dierenarts heeft hun ook uitgelegd dat er nu ook nog een hele tijd heel wat gekietel en gekriebel in mijn pootje zit. Ah ja, want die pees is doorgesneden en daardoor zit dat uiteinde altijd maar tegen mijn zenuwtjes te duwen. Ik verzeker je, dat prikkelt heuse kietelaanvallen op! En als je een tintelende kramp voelt, sta je toch ook niet op je poot?
Enfin, mijn baasjes waren gerustgesteld en opgelucht. Alles komt in orde, het heeft alleen tijd nodig. Hoopvol vraagt ons klein miesteske dan naar het resultaat. Resultaat van de biopsie dus he. Amaai, zo een moeilijk woordje "biopsie" maar ik heb het toch goed onthouden he ;-)
Maar de papierenmolen was voor één keer heel snel en daardoor hadden mijn baasjes al de rekening van het labo gekregen, nog vóór het resultaat naar mijn dokter was doorgestuurd!
Ik kwam springlevend en zo zot als een achterdeur bij de dierenarts buiten. Ik was gewoon zo blij dat ze zei dat ik goed genezen was, dat die enge stekelige draadjes weggehaald waren, in het kort: ik voelde me als herboren. Mijn baasjes waren opgelucht, iedereen blij en vrolijk. Ik kreeg markiesjes à volonté want ik ben toch wel een hele flinke jongen geweest vonden mijn baasjes. Als ik altijd zo extra verwend word en nog meer markiesjes en lieve woordjes krijg, wil ik best wel vaker geopereerd worden hoor
Maar soms moet je opletten met wat je denkt of zegt. Niet alles van wat mijn baasjes jullie moeten vertellen, is goed nieuws.
Maandag heeft mijn klein miesteske dapper teruggebeld naar mijn dokter. Nog eens horen of het resultaat er dan wel al was. En ja het was er, maar neen, het was niet goed. Ik heb een fibrosarcoma. Nog zo een moeilijk woordje en alweer goed onthouden! Ik word nog slim, wijsheid komt blijkbaar echt met de jaren ;-)
Een fibrosarcoma is een kwaadaardige en agressieve kanker. Ik zal nooit meer genezen. Hee niet huilen, dat doe ik ook niet! Ik heb dan wel kanker maar ik ben nog steeds zo gek als een achterdeur, ik speel en ik flater en ik bedel en ik eis markiesjes en als mijn baasjes mijn eis negeren, dan laat ik me wel wat harder horen! Het klopt dat je er niet omheen kan dat ik niet meer beter word, maar probeer het nu toch eens even op een rijtje te zetten.
Het gezwel in mijn pootje is helemaal weg. Dat weten we want de labomannekes en vrouwkes hebben gezien dat de randjes van mijn gezwel helemaal kankervrij en gezond zijn! Goed he? Ik ben blij dat mijn dierenarts het zo goed heeft weggehaald hoor. Als er geen uitzaaiingen zijn, kan ik best zonder pijn verder leven. Het enige nadeel is dat we niet weten of er uitzaaiingen zijn of niet, maar mijn klein miesteske betast en bepoteld mij constant om te voelen of er ergens iets verdachts valt op te merken. Ja, ik ben hier in goede veilige handen. Chemo gaan mijn baasjes me gelukkig niet aandoen! Van chemo word je pas "zo ziek als een hond" en daar voelen we allemaal maar weinig voor. Niet dat mijn baasjes me niet de moeite waard vinden hoor, bijlange niet! Ze willen me gewoon niet onnodig laten afzien want chemo zou misschien wel de uitzaaiingen doden of toch op z'n minst afremmen maar ik kan nooit helemaal genezen, want zelfs als alles weg is, nu al omdat er geen uitzaaiingen zijn of dankzij chemo, dan nog zal de kanker terugkomen.
Zit je nu nog altijd met traantjes in de ogen? Maar allez toch, ik huil toch ook niet! Allez vooruit, ik zal eens zeggen wat mijn baasjes dan wel gaan doen. Mijn baasjes gaan me zo goed verzorgen dan ze voor mijn papa doen. Ze zullen me verwennen en vertroetelen en in de gaten houden en als ze iets verdachts opmerken dan sleuren ze me in volle speed naar de dierenarts en kan ik misschien opnieuw geholpen worden met een operatie. Tja, mijn baasjes geven enorm veel om mij en mijn papa, ze zouden echt alles doen wat ze kunnen doen om ons te helpen. Al kost het hun een fortuin!
Laten we positief eindigen. Heb je je al de bemerking gemaakt dat de kans dat er geen uitzaaiingen zijn even groot is dan de kans dat die er wel zijn?! Ah das een goeie he ;-) Als je er van uit gaat dat de kanker nu helemaal weg is en het zelfs een paar jaar kan duren eer hij nog eens terugkomt.... tegen dan ben ik ook al lang hoogbejaard hoor!
Zijn de oogjes dan nu weer droog? Je krijgt nog een zakdoekje van mij en dan ga ik weer spelen hoor. Ik heb vandaag al met mijn miesteske gespeeld en geravot met mijn klein miesteske en mijn bazeke moest mij per se ook weer plagen maar ik heb dapper teruggeplaagd hoor. En ik ben al buiten van mijn oren gaan maken. Ja seeeegg die buren maken altijd zo veel lawaai en dan ga ik even blaffen dat het daar wat kalmer aan moet
Allez mensenvolkje, de groeten aan jullie beestenboel en ga nu ook maar wat spelen of je laten knuffelen. Dat ga ik ook doen nu
Pootjes en likjes en blijf van mijn markiesjes af hoor hihi
Zoals jullie zien, zijn we weer heeeeeel braaf vandaag. De dierenarts was dinsdag geweest, en zij wist te vertellen dat ik, Benji, een darmontsteking heb. Dus, spuit in mijn billetje, en anti-biotica nemen. Nu weet ik niet of het aan die medicatie ligt, maar nu krijg ik vanmorgen opnieuw een epilepsie-aanval. Hoe kan dat nu, dat is ongeveer 2 jaar geleden dat ik dat nog gehad heb, dank zij mijn medicamentjes. Misschien moet de dosis verhoogd worden, omdat ik er aan gewend geraakt ben. Straks zal één van mijn baasjes eens naar de dierenarts bellen om te weten wat er voor mij kan gedaan worden. En mijn zoontje, die ligt de ganse dag, zalig te slapen in de zetel. Enfin, slapen???? Met zijn ogen open, ha ja... hij mag toch niets missen hé. Ik denk dat zijn pootje nog erg pijn doet, want zelfs als er vogeltjes of poezen in de tuin zitten, zelfs daar loopt hij niet achter. Dus dat zegt genoeg. Maar laat hem nog maar een beetje rusten, dan geneest zijn pootje misschien beter hé. Voor iedereen een dikke lik en een knuf van ons.
Ja vandaag is het dus zover hé. Mijn baasjes brengen mij vandaag naar de dierenarts om een gezwelletje te laten wegnemen. En ik ben zo bang!!!! Maar de dierenarts vond het goed dat ik een sweater van mijn klein baasje bij me hield, en dat ik mijn aapje meebracht. Ha ja, met mijn aapje slaap ik altijd, en vermits ik nu toch voor een tijdje moet slapen, wil ik niet alleen zijn. Hoop maar dat ik rap terug fit en gezond wakker wordt, want ik wil wel in de tuin spelen met dat zonnig weertje hoor. See you later...
Oke oke papa, ik heb het al begrepen. Ik zal dus ook maar wat gaan rusten, want anders hou ik je wakker, en dat vind jij niet fijn hé. Slaap lekker papa, en tot de volgende keer iedereen.
Hallo iedereen, hier ben ik terug. Gisteren werd ik dus geopereerd.
Mijn baasjes brachten me rond 9u15 naar de dierenarts. Maar ik had geen zin. Ik kan me heel sterk voordoen, maar ik wou daar wel niet achtergelaten worden hoor. Ik kan het wel nogal goed uitleggen, en mijn hondentaaltje werd begrepen. De dierenarts liet toe dat mijn baasjes bij mij bleven tot de verdoving werkte en ik, met mijn slappe pootjes onder mij opengesperd, in slaap viel op de vloer.Ik moet zeggen dat mijn dierenarts een fantastische lieve dame is.
Wat er dan ondertussen allemaal gebeurd is . Ja, dat kwam ik s avonds maar te weten natuurlijk, want ik was praktisch de ganse dag in dromenland.
s Avonds rond 18u30 kwam mijn klein baasje me samen met haar vriendje halen. Ik hoorde de dierenarts dan vertellen wat ze allemaal met me uitgespookt had. Er werd een gezwel weggenomen, bijna zo groot als een pingpongballetje. Maar dat pingpongballetje zat rond een pees gegroeid, en dus moest de dierenarts die pees doorknippen. En mijn pingpongballetje wordt nu opgestuurd naar een laboratorium om verder te laten onderzoeken.
Nu ben ik terug thuis bij mijn papa, en voel ik me al een beetje beter. Mijn pootje is wel nog ingepakt, maar straks komt mijn klein baasje thuis, en dan gaat ze het eraf halen. En dan komt de vraag: kan ik er nog goed opstaan? Dat wordt dus afwachten. Ik hoop dat mijn pootje terug goed geneest en dat ik terug de oude deugniet wordt. Maar met de liefde en het geduld dat ik van mijn baasjes krijg, gaat dat zeker lukken hoor.
Nu ga ik nog wat mijn pootje likken. Euh... dat mag wel niet van mijn baasjes. Maar eventjes maar, als mijn baasje niet kijkt, hihi.
Een dikke zere poot van Fako en een likje van mijn papa Benji.
Ja, sorry hoor. Ik ben een beetje moe van al dat vertellen, en dus ga ik even in mijn bakje uitrusten. Misschien vertel ik morgen nog wat. Tot de volgende keer hé
En nu ben ik moe. Ik neem mijn aapje, kruip in de zetel of bij mijn klein miesteske op bed en ga slapen. Eerst nog wel even mijn aapje een goede nacht wensen he, dan hou ik hem nog even vast en als hij klaar is om te dromen, leg ik hem mooi naast me of leg mijn kopje op hem en dan dromen we allemaal samen. En dromen kan ik als de beste! Mijn klein miesteske wordt er soms zelfs wakker van Dan maakt ze me rustig wakker en aait ze mij en knuffelt ze mij tot ik gerustgesteld ben. Ja, zelfs midden in de nacht blijft ze geduldig en met heel veel liefde voor me zorgen. Benji en ik hebben baasjes uit de duizend!
Na al dat lief zijn, is het natuurlijk wel tijd voor wat kattekwaad. Ik haal één van mijn 20.000 knuffels tevoorschijn en laat mijn baasjes lopen. Ja tuurlijk, ik leg me rustig in de zetel, gooi mijn beertje ergens op de grond en begin dan te blaffen omdat het mijn baasjes zijn die het moeten terugbrengen! Als je nu dacht dat ik als elke normale hond zelf zou apporteren?! Ah dat is dan gruwelijk verkeerd gedacht hoor.
Maar ik probeerde je dus wijs te maken dat ik ook wel lief kan zijn. Buiten bij de bloemetjes, of als ik slaap, of als er eten te krijgen valt of als ik mijn baasjes een plezier kan doen door me te laten verkleden! Ik blijf altijd rustig liggen als ze me verkleden in een kerstman, of een kerstman-met-skibril, of als ze me een 3-koningen kroon opzetten. Ach mijn baasjes moeten er altijd zo om lachen dat ik me met plezier laat doen en zelfs nog rustig poseer voor een foto.
Zo heb je wel weer genoeg met me kunnen lachen hoor papa Benji. Ik kan ook heel erg lief zijn hoor. Als ik rustig in de tuin bij de bloemetjes zit bijvoorbeeld. Oke lang rustig zitten, is een hele opgave en zeker als er vogeltjes in de buurt zijn. Het verbaast me trouwens nog steeds dat mijn baasjes het helemaal niet leuk vonden dat ik een vogeltje had gevangen voor hun! Ik bracht het braafjes mee binnen en gooide het voor de voeten van mijn baasje kadootje miesteske. Ze vond het afschuwelijk!
Of al die keren dat mijn baasjes het weer geweldig vonden om het interieur een beetje aan te passen. Als je ook nog maar een stoel anders zette dan hoe hij oorspronkelijk stond, kwam Fako al niet meer uit zijn hoekje, of van onder het bed, of uit die veilige armen van een baasje. Dit is wat ze noemen: een echt pantoffelheldje! Zelfs onder de was aan het wasrek, probeert hij zich te verbergen
Ik ben ook wel eens met mijn papa en mijn baasjes naar zee geweest hoor! Dicht bij mijn baasjes vond ik het wel leuk, maar al die mensen en grote voeten vond ik maar niets hoor. Het strand was leuk, het spelen met mijn baasjes was leuk en ik hou wel van de zon en de wind. Tot zover het leuke deel. Van al dat stappen en wegspringen voor grote mensenvoeten werd ik zo moe. Het was echt geweldig om veel gedragen te worden door al mijn baasjes. Hihi, ik had snel door dat ik gewoon moest gaan zitten of voor hun voeten lopen tot ze bijna over me struikelden, om gedragen te worden hoor
Zijn dapper verhaal over op de pier lopen, vertelt Fako natuurlijk niet zelf he! Mijn zoontje is een beetje een angsthaas. Het is soms echt zielig om te zien hoe bang hij voor alles is! Mijn baasjes troosten hem wel hoor en ze stellen hem altijd met heel veel liefde en geduld op zijn gemak, maar die keer op de pier in Nieuwpoort gierden ze van het lachen. Fako had lekker kunnen rusten in hun armen en dus kon hij weer even zelf lopen. Mijn baasjes wilden de pier aflopen, ik liep zoals gewoonlijk te trekken en te sleuren aan mijn bandje om zeker te zijn dat ik op kop liep. Maar mijn zoontje die dacht help papa, ik ga door de gleufjes tussen die balken vallen. Papaaaa ik zie hier water. Help help, loop ik nu echt boven water? Heee wacht eens, ik verdrink hoor als ik tussen die gleufjes glip! Baasje, draag mij.
Het werd winter en Fako kreeg voor de eerste keer sneeuw te zien. Mijn zoontje is best creatief, wacht hij vertelt het je zelf wel even. Ja klopt, ik ben creatief en weet altijd wel iets nieuws om mij en mijn papa en mijn baasjes mee te amuseren. Die eerste winter had mijn papa Benji me net verteld dat er sneeuw lag omdat alle kindjes op de kerstman wachtten. Hij vertelde me dat de kerstman rode kledij droog, een rode muts en dat hij een mooie witte baard had. De sneeuw was wit, dus dacht ik mijn baasjes beet te nemen en maakte ik mezelf een mooie witte sneeuwbaard. Mijn baasjes schreeuwden het uit van plezier: de kerstman is er al! De kerstman is er al! Maar toen schudde ik me eens lekker uit, kregen zij een boel sneeuw over zich en riep ik tada ik heb jullie liggen! De kerstman is er helemaal nog niet, ik ben het.
Fako was in het begin een beetje een rare hond. Hij leek in de verste verte niets van mijn DNA meegekregen te hebben. Hij vond het zelfs niet leuk geaaid te worden! Hij speelde, speelde, speelde en speelde zelfs onophoudelijk door, als mijn baasjes liever zin hadden om hem eens goed te knuffelen. Mijn baasjes dachten zelfs slimmer te zijn dan Fako. Zij dachten aha jij wilt spelen. Oke, je zal wel sneller moe zijn dan wij maar na een uur, twee uur, vier uur, zeven uur zat Fako nog steeds met hetzelfde speeltje en op dezelfde manier te SPELEN! Tja, de hond is slimmer en heeft meer doorzettingsvermogen dat heeft hij vast en zeker wel van zijn papa meegekregen!
Van mijn baasjes mocht ik één van mijn 3 zoontjes zelf opvoeden. Ze noemden hem Fako. Best wel schattig he? Dat vond mijn klein miesteske een leuke naam. Ik heet Benji omdat mijn klein miesteske de films Benji leuk vond en Fako heeft zijn naam te danken aan een lieve labrador in een reclamespotje voor hondenvoeding. Mijn baasjes hebben me mijn jeugdzonde volledig vergeven hoor toen ze dat schattige snoetje van Fako zagen! Hij is al net zo geliefd als ik ben en dat maakt mij wel eens jaloers. Wil je weten hoe geliefd mijn zoontje is? Wel oke, ze noemen hem wel eens (mijne) Fakowaf, Fakootje, Zotte moesj, Engeltje, Fakobeeseke. Oh ja, soms ook wel eens Monster of Stitch omdat hij zo ongelooflijk veel deugnieterij weet uit te vinden!
Tja, mij 5 minuutjes uit het oog verliezen was genoeg om mijn vriendinnetje zwanger te maken van een drieling. Iedereen volgde de zwangerschap van Lady. Het werd september en dus heel erg spannend. Mijn kleine baasjes vroegen elke keer aan hun mama zijn er al kleine wafjes??. Ze moesten geduld hebben tot 27 september. Toen kwamen Fako, Bobke en Diesel gezond maar met wat moeite ter wereld. Er was maar één dwarsligger, die wou per se met een stuitligging komen. Rarara, welke van de drie denk je? Juist ja, onze Fako!
En toen kwam ik in mijn pubertijd terecht. Ja he, jij hebt toch ook wel eens kattenkwaad uitgehaald? Wel, ik heb ook hondenkwaad uitgehaald! Bij onze buren zat er net zo een hondje als ik ben, een vrouwtje met de naam Lady. We waren verliefd maar ik raakte nooit bij haar. Op een ochtend zag ik mijn kans schoon . Leun maar even achterover want wat ik je nu ga vertellen, slaat alles hoor!
Die ochtend waren al mijn baasjes druk in de weer met aankleden, picknick maken enzo want ze gingen op daguitstap naar een space center in de ardennen ergens. Niemand hield mij in de gaten en ik dacht dit is het moment om mijn lang voorbereid plan eens uit te proberen. Ik had al uitgedokterd dat de draad van onze omheining net niet te hoog was om over te kruipen. Voorzichtig zette ik één poot door het grote kippengaas, al gauw volgde een andere poot. Ik kroop en kroop en kroop tot ik de top van de omheiningsdraad bereikte. Jah, nu hang ik hier mooi he, hoe raak ik hier nu weer af? Naar achter laten vallen, is geen optie dan sta ik terug in onze tuin. Zou ik naar voor leunen en zien wat er gebeurt? Oke, daar gaan we, voorzichtig nog een beetje meer naar voor leunen, ja ja ja Yes!! Lady ik ben er!!!. We deden wat elk koppeltje doet. We hoorden onze baasjes roepen Benneke? Benneke?!? En dan tegen de buurvrouw Heb jij Benji gezien, we vinden hem nergens En toen werden we betrapt door de buurvrouw. Alsof het een schande was, sloeg ze haar beide handen om het hoofd en zei ai ai ai, het zal toch niet waar zijn he. Aan de andere kant van de omheiningsdraad Wat? Wat is er?. De buurvrouw antwoordt stotterend: ze ze ze maken kleintjes. Ah mijn miesteske dacht me mijn pleziertje af te nemen en ze zei snel, gooi er een emmer water overheen maar dat was buiten de buurvrouw gerekend. Oh ja, ze goot wel water hoor, maar ze goot het over mij heen, met als reden: ja maar Lady is bang voor water.
Ik ben speels, schattig maar nog intelligent ook! Ik weet precies wanneer het 20 u 30 is! Dat is namelijk markiesjestijd (voor wie mijn hondentaaltje niet verstaat: markiesjes zijn mergpijp-beentjes) en als mijn baasjes doen alsof ze het vergeten dan maak ik hun daar wel even attent op. Ik placeer mij dan op mijn poepeke voor de kast en ik begin te janken het is half negen, ik wil een markiiieessss. Ze kunnen onmogelijk aan me weerstaan dan. En nu weet ik ook precies wanneer het 7 uur en 19 uur is. Dan moet ik medicijnen nemen maar dat is niet zo erg hoor want mijn klein miesteske verstopt dat altijd in een overheerlijk stukje hesp of kaas of paté. Mij hoor je niet klagen! En ohoh dit weet ik ook nog: het verschil tussen links en rechts! Mijn baasjes vinden het super om me te plagen en dan geven ze mij mijn markiesje in hun linker hand! No way, denk ik dan, stop dat maar even in die andere hand. En dan moet ik het nog tonen ook hoor.
Maar ik kan ook zonder moeite schattig en lief zijn hoor. Weet je dat ik kan lachen? Ah ik ben een gelukkig beestje hoor en mens en dier wordt zo vrolijk van een lach dus doe ik toch gezellig mee zeker. Ik trek een grimas, trek mijn lipkes tot bijna achter mijn oren, mijn tandjes zijn zelfs ontbloot zo een brede smile gun ik mijn baasjes dagelijks hoor. Ik doe het graag in ruil voor een lach en een dikke knuffel van mijn baasjes. En reken maar dat ik die elke keer kreeg hoor! Een warme knuffel, lieve woordjes, even flateren, ik laat het met alle plezier over me heen komen
Of met al mijn baasjes tegelijk ravotten. Gezellig in de handen of voeten van mijn baasjes bijten maar ik deed nooit pijn hoor, ze schaterden het uit van het lachen! Ach en al onze zwempartijen dan! Goh, een echte waterrat was ik. Geef mij een zwembad en ik duik er in. Besproei de planten en bloemen en ik kom er gezellig bij. Mijn miesteske heeft zelfs eens zo een grassproeier geïnstalleerd Geweldig supertof was dat jong! Dat ding draait dan zo rond om over het hele gazon water te sproeien en ikke maar mee rondlopen: water water water, yyeaaahhh tof; allez baasjes kom mee doen.
Ik zou het tof vinden als je een pootje achter liet in mijn gastenboekje. Klik je even op onderstaande knop? Je komt in mijn gastenboek terecht. Bedankt.
Oke oke papa, ik heb het al begrepen. Ik zal dus ook maar wat gaan rusten, want anders hou ik je wakker, en dat vind jij niet fijn hé. Slaap lekker papa, en tot de volgende keer iedereen.
Ja, sorry hoor. Ik ben een beetje moe van al dat vertellen, en dus ga ik even in mijn bakje uitrusten. Misschien vertel ik morgen nog wat. Tot de volgende keer hé
