"Ja" zei de dokter"ik zie eigenlijk wel vijf verschillende mogelijkheden". Ik bekeek hem argwanend :"vijf" ? "Wilt ge dat eens beter uitleggen ?" Hij schoof een beetje over en weer op zijn lederen zetel, en keek me ,nogal laatdunkend, aan. "Het meest simpele is natuurlijk een dieet volgen.Zal u twee jaar kosten en veel inspanningen om het vol te houden.En de kans op succes lijkt me erg klein." Hij glimlachte wat weemoedig. "En wat is nummer twee ?"Ik vroeg het mistroostig omdat ik in gedachten nog wat blijven hangen was aan :geen eieren,geen kaas,geen chokolade,geen paling in de roomsaus (mijn lievelingsgerecht),geen frieten,en geen alcohol.Allemaal zaken die tot nu toe zeer regelmatig mijn gehemelte hadden gestreeld. "Dan is er natuurlijk ook nog medicatie"zei de docter nonchalant."Maar ook dat garandeert geen succes.We moeten altijd afwachten hoe je lichaam hierop reageert." Ik voelde er niets voor om als proefkonijn op te treden. "Gooit u maar de volgende mogelijkheid op de tafel "moedigde ik aan. "Tjaaa" zei hij ernstig "volgens mij is de beste methode nog altijd opereren" Ik overdacht de mogelijkheid,maar wachtte om mijn mening te laten horen. "Vertelt u me eens Dokter,welke andere methoden staan er nog open?" Hij glimlachte nauwelijks :" De Japanse methode kan ook nog". Ik bekeek hem een beetje dwaas. Van een Japanse methode in deze bedrijfstak had ik nog nooit gehoord. "Het is wel een beetje omslachtig" legde hij uit," we nemen een soepele en zeer flexibele buis van een meter of zeven.Daarmee gaan we er voorzichtig langs onder in,door de dikke en de dunne darm tot aan de lever,en met een grijpertje halen we een voor een de steentjes eruit." De gedachte alleen al bezorgde me het koude zweet op mijn voorhoofd,gepaard met een wee gevoel in de buikstreek. De vijfde methode zal zeker wel de beste zijn ?" probeerde ik in een poging mijn verwarring te verbergen. "Dat is het wel zeker" zei de dokter :"we spuiten een bepaalde vloeistof rechtstreeks in de lever,we wachten een uurtje om het zijn werk te laten doen,en trekken vervolgens alles terug eruit. In dat uurtje zijn alle stenen opgelost ,en je probleem is van de baan." Ik keek hem ongelovig aan :" Maar dat is het dan toch!" riep in in mijn onwetendheid uit. "Er is een kleine maar " zei de dokter" wanneer die vloeistof in aanraking komt met uw andere ingewanden kunt ge binnen de minuut dood zijn......" Ik keek hem ongelovig aan.Zat hij een grapje te maken of was dit écht zo? Ik besloot om te doen dat ik hem geloofde -het kon natuurlij waar zijn-en vroeg :"Dokter,als je zelf zou moeten kiezen,wat zou het dan worden ?" Hij aarzelde geen ogenblik:" Opereren" terwijl hij knikte met het hoofd. Een paar minuten later stond ik op straat.Vol twijfels en besluiteloos. Het kostte me nog volle vijf minuten langer om tot het besluit te komen dat een tweede opinie hier zeker op zijn plaats was. Wel was het voor mij heel duidelijk dat ik de zaak niet veel langer kon uitstellen.Het was al volle veertien dagen geleden dat mijn huisdokter me naar de radioloog had gestuurd. Echografie en radiologie lieten er geen twijfel over bestaan : ik had galstenen. Ik twijfelde dus niet langer en maakte een finale afspraak.En waar kon dat beter gebeuren dan in een Akademisch Ziekenhuis? Dacht ik. wordt vervolgd.
