vervolg

ze is in een herhaling tehuis gekomen
voor op te knapen
en ze had zelf aan haar dochter gezegd
kijk voor een plaats in een rusthuis
ze kwam in 40km van ons daar terecht
daar ben ik ook heen gereden elke week soms meer keren 
als haar dochter niet daar was
op een dag kreeg ze bericht dat ze bij ons in de buurt 
een plaats was in een nieuw rusthuis dat was fijn dicht bij ons 
4km van ons daar ben ik twee keer per week op bezoek gegaan 
want andere dagen kwamen haar vrienden en familie van haar schoonzoon
ze was nooit alleen
vorig jaar in maand maart heeft haar dochter haar man verloren
door ziekte en dat heeft haar ook erg getroffen
ze had haar schoonzoon erg lief 
op een dag was ik bij haar op bezoek en was zo raar aan het doen
ze had halinationen duurde niet zo erg lang dan was ze weer normaal
was een kleine tik in haar hoofd.
na een tijdje dat ze in het rusthuis was ging het vlug achteruit
de laatste woensdag dat ik daar was is de dokter geweest 
want ze dronk niet genoeg en legde infuus aan
ik gaf ze ook drinken zolang ik er was
nu kort ik het wat in hoe ze is heen gegaan
de laatste drie weken van haar leven 
ben ik en haar dochter elke dag bij haar geweest 
om ze begeleiden naar haar laatste rustplaats
op een morgen belde haar dochter mijn op want her rusthuis 
had gebeld dat het niet goed ging
haar dochter was daar bang voor haar moeder te zien sterven
ik zei direct ik ga naar haar en bel je wel op als iets veranderd
zo gezegd zo gedaan
ik heb nog over haar wangen gestreken ze was in komma
en nog gesproken ook haar lippen nat gemaakt
ze had gespeurd dat ik er was  en snakte naar adem
ik pakte haar hoofd en legde mijn voor hoofd op die van haar 
en zei mammi ga maar u bent ben klaar om te gaan 
ze liet nog een diepe zucht en ademde niet meer 
heb toen de zuster gebeld die kwam direct en zei ja ze heeft ons nu verlaten
heb ik haar dochter gebeld omdat te zeggen 
ondanks haar leeftijd was het toch een zware dag voor ons beiden
ze heeft een mooie leeftijd bereikt 95 jaar 
mam rust in vrede
liefs Monika




 

Een hele dikke steunknuffel voor jou lieve Monik,

Want nu ga je pas beginnen beseffen wie je nu zo hèèl hard moet missen,

Een hartsvriendin waar je ongelooflijk veel voor hebt gedaan

Veel sterkte, liefs Brigitte

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

10-05-2016 om 09:18 geschreven door Brigitte

ja Monik, op het rusthuis gaan ze snel achteruit. Het zijn ook de medicijnen die ze daar krijgen, soms te veel! Alle dagen ga ik naar een dementerende nonkel van mij (89 jaar), ik zie daar heel veel wat ik moet zwijgen maatje. Je zorgde goed voor je vriendin, sterkte Monik.

09-05-2016 om 23:14 geschreven door Benthe

De tijd gaat voorbij  zeggen we, maar we vergissen ons.
De tijd blijft en wij zijn het die voorbijgaan

09-05-2016 om 06:44 geschreven door Martine

Heel mooi geschreven ,en ontroedend

08-05-2016 om 06:54 geschreven door Martine

07-05-2016 om 11:28 geschreven door marianne

Heel mooi heb je dat hier weer geschreven

Amai lieve Monik, wat ben jij een liefdevolle vrouw!!!

Zoveel liefde dat je haar hebt gegeven,

Heel veel liefs Brigitte

06-05-2016 om 22:06 geschreven door Brigitte