Het is nog maar enkele maanden geleden dat we Antwerpenaar Stafke Fabri mochten begroeten voor een optreden tijdens een seniorennamiddag waar hij, naast een optreden, vol temperament vertelde over zijn muzikale liefde en ons wist te vertellen dat hij in 2006 op dinsdag 18 april 2006 om 14.30 uur te gast zou zijn bij het eerste lustrum van “Houden van” in het Sportpaleis, naast Rocco Granata, Bart Herman, Ivan Heylen, Lize Marke, Willy Sommers en tijdgenoot Jean Walter.
Ook wist hij ons te vertellen dat een single-CD kant-en-klaar, bij hem in de schuif, lag te wachten op een platenfirma.
Gisteravond, 8 januari 2006, werd dit humoristische temperament onverwacht het zwijgen opgelegd en ging Stafke Fabri op 71-jarige leeftijd plots van ons heen.

Wellicht had hij nog zijn radioprogramma op zijn Antwerpse succeszender Minerva voorbereid, want sedert 2000 kookte hij er elke maandagmiddag als echte Antwerpenaar op "zèn Antwaarps" zijn muzikale "Hutsepot" van 14 tot 16 uur.

Stafke Fabri werd als rasechte Antwerpenaar geboren op 18 juni 1934 in de volkswijk "het Faboert" als Gustaaf Voorbraeck. Zo een beetje vergelijkbaar met de Amsterdamse Jordaan in Nederland.
Vanaf zijn vijfde groeide hij op in het café van zijn ouders, waar hij zijn eerste slagen op de drum leerde.
Op zijn tiende in 1944, bij de bevrijding van Antwerpen, was hij als kind een attractie voor de Engelse en Amerikaanse soldaten die kwamen dansen in het café van zijn ouders, want daar was Stafke dé drummer in het dansorkestje. Nadien volgde hij enkele jaren muziekconservatorium en overal waar er te feesten viel zat Stafke steevast achter zijn "batterie". Enkele jaren trachtte hij het ook even op het accordeon maar hield het daar vlug voor bekeken.

In 1954 tijdens zijn legerdienst zat hij aan het slagwerk bij een Big-Band van soldaatjes. Toen, tijdens een uitvoering, de orkestzanger het liet afweten nam Staf maar zelf de micro ter hand en... daar, als militair, startte
toen definitief zijn zangcarrière.

In 1964 werd zijn eerste plaatje "Kakekuleki" opgenomen. In totaal nam hij 55 singles op, 12 LPs, 4 album-CDs, 1 single-CD, 2 cassetten en is op tal van verzamel-LPs en -cassetten terug te vinden.

In 1974 stopte hij met zijn orkest en trok als zanger solo door Vlaanderen. Het grote deel van zijn repertoire is in het Antwerps dialect, maar hij zong ook platen vol met liedjes in het Algemeen Nederlands. Zelfs in de Engels werden enkele nummers op vinyl vereeuwigd.
Sinds 11 januari 1968 is Stafke aangesloten bij Sabam als auteur-componist en werd er op 30 januari 1987 zelfs vennoot van.

Door de wispelturiger kronkels van het vak bleef Stafke steeds zeer bewust muziek-amateur. Hij was sinds 1959 in dienst bij het gemeentebestuur van Deurne-Antwerpen en verliet er als pensioengerechtigde deze job op 1 juni 1999. Sinds 1980 is Stafke eveneens intensief met de hondensport bezig. Hij is er gedreven voorzitter van een vereniging die de "ringsport" speelt, een Belgisch programma dat als het moeilijkste en zwaarste in de hondensport wordt aanzien.
Stafke presenteerde van 3 oktober 1985 tot eind 1986 in duo met Liz Larssen bij Radio Minerva. In 2000 wenkte de radiomicrobe hem terug onder de koptelefoon die verdronk
in een krullende grijze haardos en lange bakkebaarden. Vandaar ook zijn artiestennaam "Fabri".
Staf was op Minerva ook gekend om zijn interviews met personen van allerlei pluimage. Van politieker, via artiest, sociale werker tot dierentuinbewaker.

Er zijn maar weinig Antwerpse buurten die zoveel bekende Antwerpenaren hebben voortgebracht als Stuivenberg en de Seefhoek. De bekendsten zijn ongetwijfeld de overleden striptekenaar Willy Vandersteen (Suske en Wiske) en oud-voetballer Rik Coppens (Beerschot). Ook bokskampioenen, acteurs, politici en schrijvers gedijen goed in de volkswijk.
Hieruit enkele gekende zoals:
Frans Detiège (1909-1980) die geboren werd in de Congostraat. In 1976 werd hij op 66-jarige leeftijd
burgemeester van Antwerpen ter vervanging van zijn overleden partijgenoot Lode Craeybeckx. Het was de eerste socialistische burgemeester die uit de Seefhoek kwam. Zijn gekende dochter, ex-burgemeester Leona Detiège, kende eveneens haar roots in de Seefhoek.
Charel Janssens (1906-1988) werd geboren in Borgerhout, maar woonde lange tijd in de Seefhoek. Janssens was toneelspeler, cabaretier en filmacteur en speelde in 41 Vlaamse films. Vooral in de jaren 1940 en 1950 van de vorige eeuw maakte hij furore met zijn eeuwige tegenspeelster Co Flower. Vooral voor de oudere Antwerpenaren is hij een monument.
Piet Hobin (1897-1971) was een "weltergewicht-bokser" met Europese allures. In de eerste helft van de vorige eeuw was boksen razend populair in Antwerpen en daar had Piet Hobin flink de hand in. Piet Hobin haalde alle Europese prijzen binnen die er te winnen waren en maakte ook furore in Amerika. Hij zou later opgevolgd worden door Michel "de Mouch" Hendrickx, geboren in de Veldstraat.
Stafke Fabri zelf werd geboren in de Selderstraat. Hij raakte, via een Nederlands omwegje, vooral bekend in
Antwerpen. Later raakte hij in heel Vlaanderen bekend met typisch Antwerpse liedjes zoals "Op de Groenplaats op een bank" en "Den Antwaarpsen Twist". Voor Vlaanderen was zeker zijn kerstplaat "Karsmis in Antwarepe" met vier klassieke en 8 originele kerstliederen een jaarlijks terugkerende huisvriend met erg actuele en direkte nummers met het prachtige, nostalgische "Karsmis deur de jaren". Zeker bij dat nummer ging je als luisteraar onwillekeurig de vergelijking maken, qua taal, sfeer en zelfs het stemtimbre, met de Strangers...

Dat liedjesteksten op zeer vreemde manieren, en vaak op nog veel vreemdere plaatsen het levenslicht zagen, is geen geheim. Maar slechts weinig tekstschrijvers-zangers konden zeggen dat zij hun teksten schreven achter het stuur van een vuilniswagen. Stafke Fabri kon dat wel. Want hij deed het inderdaad. En daarmee is het meteen ook duidelijk dat Stafke geen "beroepsartiest" was. Wél een rasartiest. Dat bewijzen zijn vele divers getinte nummers. Het nummer “Het zijn zotten die werken” dat bekend werd dankzij Juul Kabas, was
eigenlijk van Fabri.
Maar hij had er alle begrip voor dat zijn vrouw het niet zo een prettig vooruitzicht vond dat hij - als hij beroepszanger zou worden - bij wijze van spreken nooit meer thuis zou zijn. Dus zorgde zijn gemeentelijke baan voor een verzekerd gezinsinkomen. Hij was momenteel concierge van de Expohal in Deurne en ook nog bedrijvig lid van een harmonie en natuurlijk zijn zangerscarrière die hij tot de dag van vandaag meer dan ooit uitoefende.

Maar zoals bij velen van onze oudere Vlaamse artiesten moesten ze eerst de grens over en zo werd Stafke eigenlijk door de Maastrichtenaar Johnny Blenco op de muziektrein gezet met de Antwerpse versie van het nummer van Gerard Cox: "Het Is weer voorbij die vuile winter" en via dit nummer kwam in 1978 zelfs het Antwerpse nummer "Karsmis deur de joaren" aan de top van de TROS-hitlijst en dat een Antwerpse zanger door Hans van Willigenburg werd uitgenodigd in een programma van Hilversum 3. Omroep Antwerpen sprong vanzelfsprekend in het muzikale bootje en lanceerde hun Antwerps talent.

Nu twee dagen na de begrafenis van Radiolegende Julien Put, moet er weer afscheid genomen worden van een muzieklegende uit Vlaanderen. In een periode dat het dialect opgewaardeerd wordt, verliest Vlaanderen aan Stafke Fabri alvast een blijvend spraaktalent dat een leemte achterlaat in ons sappige muzieklandschap.(Gi)