Nana Mouskouri heeft dinsdagavond in Rotterdam afscheid genomen van het Nederlandse publiek. In het uitverkochte Nieuwe Luxor Theater sloot ze een afscheidstournee van een week af door ons land.
Het laatste lied dat de Griekse op Nederlandse bodem ten gehore bracht, was My Way. Van heinde en verre waren ze gekomen, de fans, zelfs uit het buitenland. Met bloemen voor de vedette en al. Het concert begon met beelden van de loopbaan van de zangeres, vanaf het prille begin tot en met de grote successen in dè zalen van de wereld, zoals de Royal Albert Hall in Londen en het Olympia in Parijs. Een staande ovatie viel de 71-jarige ten deel toen ze opkwam in een zilverkleurige glitterjurk, die haar kolossaal maakte. I remember you, was haar eerste lied en velen voelden zich persoonlijk aangesproken, want ze hadden haar haar hele loopbaan gevolgd. Haar stem was altijd glashelder, maar glas is een kwetsbaar materiaal, constateerden sommige bezoekers. Maar de avond kon niet stuk, zeker niet toen Mouskouri uitbarstte in Griekse nummers, waarbij kon worden meegeklapt en die een soort vakantiegevoel gaven. Maar ook het lied dat als Les Trois Cloches in de kathedrale uitvoering van Edith Piaf met Les Compagnons de la Chanson wereldberoemd werd, was voor Mouskouri en haar publiek dinsdagavond meer een gezellige meedeiner. Na de pauze, waarin de vedette zich in een ander, wit kleedje had gestoken, klonken verzen als Only you, het Slavenkoor, Plaisir d'amour, Love me tender, Try tot remember, Weisse Rosen aus Athen en de Griekse variant van het utopische Alle Menschen werden Brüder. Mouskouri waagde zich verder op haar pumps aan een vrolijk dansje met de man met de tamboerijn en verraste het publiek nog met twee Nederlandstalige nummers, die ze zong vanaf papier. Anders durf ik het niet. Het waren In het groene dal, in het stille dal en Op de grote stille heide. Hoe schoen, hoe schoen is die heide wel niet, zong Nana. Ze dankte het publiek voor alle kansen die het haar geboden had, voor de trouw en de affectie die ze altijd had ondervonden. Mijn wereld was een regenboog in vele mooie kleuren en nog altijd leeft ze voor liefde, dromen, vrijheid en hoop.
|