Gert Timmerman overweegt de KRO voor de rechter te slepen. De zanger van het levenslied, die met wijlen zijn ex-vrouw Hermien grote successen vierde, is woedend over de wijze waarop hij woensdag in het tv-programma 'Profiel' door zijn dochters Sandra en Sheila is afgeschilderd.
Hieronder vertelt Gert Timmerman zijn eigen levensverhaal:
Ik ben, als het ware, voor de muziek in de wieg gelegd, ben geboren op 8 juni 1935 te Oldenzaal in Overijssel. Nog ver voor mijn tiende jaar kreeg ik van mijn vader mijn eerste muziekinstrument een occorino voor het bedrag van f 1.65. Later kwamen daar een piccolo en een dwarsfluit bij. Op mijn twaalfde jaar wisselde ik deze in voor mijn grote liefde, de klarinet, en bezocht een jaar later het Conservatorium in Zwolle, als hoofdinstrument koos ik daar, hoe kan het ook anders, klarinet, en als bij-instrumenten opteerde ik voor de contrabas en de cello. Intussen had ik ook mijn eerste dansorkest geformeerd : " The musical stars " en tussen de bedrijven door studeerde ik " cum laude " af aan het Conservatorium, waarna ik als musicus werd aangenomen bij de Koninklijke Militaire Kapel. Toen ik deze weer verliet begon ik het Combo Gert Timmerman, waarmee ik vele jaren actief was in vele dansgelegenheden in de grensstreek, met name in Enschede en het Duitse Gronau. Wegens plotselinge ziekte van de pianist/zanger van dit orkest, werd ik gevraagd als plaatsvervanger, in een paar dagen diende ik piano te leren spelen en tevens de zang te verzorgen. Nood breekt wet, en ook dit lukte , en alles kwam in een stroomversnelling. Het eerste lied wat ik ten gehore bracht was een song van Catharina Valente : " Dich werde ich nie vergessen " en enige liedjes van Freddy Quinn. Dan is het 1958, het jaar dat ik werd ontdekt door Addy Kleijngeld, die later ook Heintje ontdekte, en nam met hem een Duitstalige plaat op : " Zwei kleine sterne " en " Conchita " die echter genadeloos flopte. In 1960 volgde een herkansing die Ralph Nehrkorn mij bood, samen met het orkest van Werner Muller, maakten we de plaat : " Blume von Tahiti " waarvan meer dan 100.000 exemplaren werden verkocht. Daarna volgde : " Nimm deine weisse gitarre " eveneens goed voor goud, dit viel Willem Duys in het bijzonder op, die mij voor de camera haalde, en me eigenlijk het grote succes in Nederland bezorgde. Samen met Ben Essing deed ik drie keer het Blokkerfestival, waar ik uit handen van Louis Armstrong een gouden en platina ontvang voor mijn laatste single : " Ik heb eerbied voor jouw grijze haren ". Van dit nummer werden meer dan 350.000 exemplaren verkocht ! In 1962 en 1965 deed ik ook nog mee aan de voorronden van het Nationaal Songfestival met resp : " Niets " en " Waar de wind de zomer vindt " Mijn populariteit was groot, getuige de twee MIDEM onderscheidingen in 1966 en 1967 als best verkochte Nederlandse artiest. Vele TV optredens volgden, een paar keer het Grand gala du Disque, uiteraard bij Willem Duys, en in : " Voor de vuist weg " waar ik in een van zijn uitzendingen een lijst met 6 gouden platen ontving, en in een live uitzending in 1973 een Edison. Het totaal aantal gouden platen bedraagt 22 stuks, waaronder een diamanten en platina exemplaar. In de vroege jaren '60 leerde ik Hermien van der Weide kennen, met wie ik in 1964 in het huwelijk trad, samen begonnen we het zangduo : " Gert en Hermien " dit bleek al snel een gouden formule. Samen werkten we voor, bijna, alle Nederlandse zendgemachtigden en hadden onze eigen televisieshows. Ook had ik mijn eigen shows : " Te gast bij Gert ... " " Is Gert ook thuis " en natuurlijk : " Gert's Jukebox " bij TV Oost. Na de scheiding van Hermien brak een zwarte periode aan. Hermien overleed, veel te vroeg, op 23 mei 2003. Ondertussen leerde ik Barbara ( Babs ) Stoevenbeld kennen, de vonk sloeg over, en in 2001 trad ik met haar in het huwelijk. In het jaar 2003 kwam ik Wim Huesken weer tegen, hij werd mijn compagnon en samen richtten we dan het bedrijf : Carpenter Productions en Carpenter Records op, begonnen een professionele studio, en hebben enige artiesten onder onze hoede, en brengen CDs op de markt. Mijn voorlaatste CD, geheel instrumentaal, kwam uit in 2004, een eerbetoon aan mijn overleden ouders die zoveel hebben gedaan om mij tot een artiest en musicus te maken, en tot de mens, die ik vandaag de dag nog steeds ben.
|