De avonden donkeren al. dit is het regenende jaargetijde waarin wij haar eenmaal ten grave droegen; ook toen sloegen de bladeren en de regen over de paden en de zwarte wegen en het woei duister in de donkre groeve.
Een vogeltje vroeg in de morgen, Zong vroolijk en zonder veel zorgen, Als vogelkens zijn, een lied. O vogeltje, hou toch uw snater! O denk aan den loerende kater – Gij zingt... ge ontsnapt hem niet.
