Ik ben Delannoy Erik
Ik ben een man en woon in West-Vlaanderen () en mijn beroep is Gepensioeneerde.
Ik ben geboren op 20/03/1938 en ben nu dus 86 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Fotografie en reizen.
Ben evenals mijn echtgenote Trees al meer dan 30 jaar met fotografie bezig. Wij houden van reizen met de wagen met een voorkeur voor Frankrijk . een lekker potje koken schrikt mij ook niet af .
Onze camera's zijn Nikon D70 en D50 en Panasonic ZX1
Even voorstellen.. wij zijn een koppel al méér dan 30 jaar gepassioneerd door fotografie , met een voorkeur voor landschappen , en dat willen wij met ons blogje met jullie delen . Wij gaan zo nu en dan eens op reis en huren dan een vakantiewoning voor een of een paar weken , en van daaruit gaan wij dan op fotojacht om dan leuke plaatjes te schieten.....bij deze wensen wij jullie veel kijkplezier op ons fotoblogje......
Groetjes van Erik en Trees.
24-03-2010
Trap naar de tuin
Wij verlaten nu het kasteel langs deze trap die ons naar de (jammer verdwenen tuin) moest leiden .
Een zicht op de grote zaal of wat er nog van overblijft , hier hebben er vroeger de grote feesten doorgegaan.
En zoals Harry van het toffe blog Amorfati zegt , waren er op die feesten slaven , en andere werkmensen nodig om die feesten te doen slagen , maar nu onze vraag ? is er tegenwoordig iets veranderd op dat gebied ??
Aan de voet van deze ronde toren is er een deur , met toegang tot de kelders , en waar het graatgewelf rust op stevige pijlers die opgebouwd zijn uit stenen .
Hier nog een zicht op het kasteel Gratot dit van uit een andere hoek, met links de Tour ronde .
Deze vroeg-15de-eeuwse toren heeft een middeleeuwse uitstraling met een versmalling bovenaan de trap ; dat was bedoeld om het de aanvallers moeilijk te maken zodat er maar één man tegelijk naar boven kon.
De toren rechts met een achtkantige basis en die vierkant wordt naar boven, die wordt tegenwoordig de Feeéntoren genoemd , en is bekroond met een zadeldak.
Legende van de feeéntoren :
Een van de heren van Gratot werd verliefd op een jonge mooie vrouw die hij bij de fontein ontmoette.
Hij vroeg haar ten huwelijk , en zij bekende dat ze een fee was.
Ze kon slechts met hem trouwen als hij nooit het woord dood zou uitspreken .
Dat beloofde hij , maar dan tijdens een receptie op het kasteel iriteerde het hem dat ze zolang met haar toilet bezig was , hij maakte zich kwaad en zij , ik erger mij dood , de fee slaakte een kreet ! klom op de vensterbank en storte naar beneden en?..... werd nadien nooit meer gezien ;-( dus...... vanaf vandaag mag er iedere blogbezoekerer er nu het zijne van geloven hé ;-)
Hier een zicht op het kasteel , die vijf eeuwen in het bezit was van Argouges.
Aan de westzijde staat een vierkanten hoektoren , het 18de-eeuwse paviljoen heeft een masardedak en telt drie vediepingen met een vijftiental vertrekken.
Een paar treden voeren ons naar de ingang van de nu dakloze voormalige woonvertrekken.
De benedenverdieping wordt verlicht door hoge ramen en de bovenverdieping door dakkapellen.
Na het langdurig slenteren in de straten van Agon-Coutainville is het nu stillekes donker aan het worden , en is het tijd geworden om naar onze gite in Tourville-sur-Sienne terug te keren.
Maar er waren nog een paar late wandellaars op het strand die ik nog even heb gefotografeerd.