Baas, baas, ik kan niet zien wat ik sevens te eten ga krijgen. Tommyke, nie zagen, gij krijgt sevens eten. Maar baas, ik heb honger, ik wil weten wat we eten. En ik kan niet zien wat er op tafel staat, want ik ben te klein. Allee, tis goed, ik zal u optillen en dan kunde zien. Hehe, Ik ben snel naar boven gekropen, dan heb ik een supergoed uitzicht over alles wat er in de keuken staat. Goed he. En het beste van al, Ik zit hier super goed.
Zoals je ziet: 2 handen en 4 poten op ene buik. Kristof kan er af en toe eens op vloeken, maar hij zou onze Tommy toch niet meer kunnen missen. Hun favoriete hobby? Samen slapen en zot doen.
Vandaag was het dus weer eens voetbal. Tegen Welkom Koersel. dames van hen speelden competetie, dus we wisten al op voorhand dat het niet zo gemakkelijk zou worden. Mar met volle moet zijn we er weer aan begonnen. En het ging vrij goed, zelfs zeer goed. Met het half was het nog 0-0 (al een hele prestatie voor ons om die nul zo lang te behouden). Maar toen sloeg het noodlot toe. een schot op ons doel, de keaper redt, maar moet lossen, opnieuw een schot, nu tegen een speelster, opnieuw een schot, terug op de keaper en toen terug een schot en spijtig genoeg in de goal. En die tweede goal was recht in den hoek, daar kon onze keaper niet aan. Tja, Weer niet gewonnen, maar gene paniek, er zijn frietjes na de wedstrijd. Nog een tractatie van onze trainer en drie speelsters voor hun voorbije verjaardagen. Dus die nederlaag zijn we al snel weer vergeten. Volgende week beter, zullen we maar denken. Dan spelen we tegen achterste hoek lille. Redelijk verre verplaatsing voor mij, toch zeker een uur en een kwartier. Maar ja, dat hebben we er voor over, want we SHOTTEN graag. Dus duimen en hopen voor volgende week. En tja, eigenlijk ligt het een beetje aan de supporters ook hoor. Geen aanmoeding genoeg (ze zijn ocharme maar met 5). We zullen zien en duimen voor volgende week.
Jaja, jullie hebben het goed gezien. Ik heb geen computermuis, maar een computerhond. Onze Tommy zit heel graag bij me aan de computer als ik aan het tokkelen ben. Hij gaat dan zelfs op de bureau zitten, en hij valt er vaak ook bij in slaap. Deze keer was het niet zo. Is het geen schatje? Ik zou hem niet meer kunnen missen. Ik moet er vaak eens op vloeken en duvelen, maar tis bijna alsof het mijn kindje is. Hij heeft hier een goed leven, het zou op veel plaatsen veel minder zijn. Hij mag mee van tafel eten, mag in de zetel liggen, aan de computer slapen, altijd mee buiten, mee op bezoek bij mijn ouders, mee gaan kijken naar de voetbal, ... Ja, de voetbal, daar zeg je zoal iets. We hebben zondag een wedstrijd gespeeld. Maar ja, zoals gewoonlijk zijn we weer verloren. Ik denk met 4-2, maar ik weet het niet zeker hoor. Tja, ene echte goeie speler in die andere ploeg en het is om zeep, hé. Maar ja, op naar de volgende wedstrijd. Zondag is het terug voetbal. Eindelijk nog eens op eigen plein, dus Eindhout, here we come.
Ik ben een echte voetbalheld kijk mij maar gaan daar op het veld. Met mijn voet geef ik de bal een enorme knal. Hij vliegt tegen de hemel, tegen het blauw hij gaat erin, kijk nou! Maar dan schopt de zon mijn bal met een haal zomaar uit de lucht, tegen de paal. Maar ooit maak ik een doelpunt, misschien wel tien dat zul je zien. Want op dat hardgroene voetbalveld ben ik een echte voetbalheld.
