We zochten voor de nacht van de geschiedenis een veilige locatie: de vuurtoren. "We zochten" is niet direct de juiste formulering. We werden aangezocht door het DF de vuurtoren Oostende.
Via volkskunde Vlaanderen was secretaris Leo op ons adres gekomen. Het werd een gezellige nachtelijke bedoening. Bij de dagwende afgesloten met de nodige ingredienten, een babbel, een verhaal, diepgaande vragen .. op Davidsfonds niveau.
Het thema FEEST - op de breuklijn van religie, devotie en history - bood ruimte om er - zij het in gecondenseerde vorm - uren mee bezig te zijn. Bezonnen grijze eminenties luisterden ingetogen ... een gewijde stilte bracht enkele schaarse serieuze vragen op... De oude kapel van de zusters zinderde na. De paashaas bv. We zien de dartelende haasjes na de lente-evening. Ze vertellen ons over de vruchtbaarheid (kweken als konijnen) en ze brengen - zowaar - eieren symbolen van leven (wie was er eerst de kip of het ei?) De affiche had het over heidense elementen in onze feesten... Een kritische overlook worstelde met de definities wat is er nu heidens? Wat is er algemeen menselijk? Wie pleegde plagiaat? Waar begonnen die tradities? Weinige feesten kregen geen aandacht. Babyloniërs en Grieken, Semieten en Akkadiërs, Inca en de volkeren rond de Middellandse Zee, druïden en Germanen.... tegen middernacht werd het - al was het dé NACHT van de geschiedenis - toch tijd om ermee te stoppen.
