Ze betoveren menig omaatje of opaatje, toch? Niemand is orgineler dan ze... omdat ze zo spontaan, zo puur zichzelf zijn, iets wat wij volwassenen afleerden te zijn.

Een van de kleinkindjes, nog absoluut geen twee jong, komt met een Franstalig boekje op me afgestevend met allerlei prentjes erin... en omdat ik soms eerst doe en dan nadenk, zeg ik spontaan 'comment ça va?' en dat lieve kleine ukje herhaalt  op haar eigen manier wat gek omaatje haar net vroeg...
'co chaha'
Is het grappig of is het grappig? en oh zo schattig.... 't is zo'n snoesje en ze maakt me zo aan het lachen. Het klinkt bovendien pakken leuker dan 'comment ça va'...

26-09-2012 om 15:51 geschreven door Annemarie

Ooit ging omaatje met haar beide dochters en een kleindochtertje naar een dierenpark....
Terwijl beide dochter hun oog voor het overgrote deel lieten vallen op al de dieren... kon ondergetekende haar ogen slechts richten op dat lieve kleine ukje van een kleindochter.
Ze vergat de wereld om zich heen (zoals altijd in het gezelschap van haar kleinkindertjes) om het lieve kleine meisje toch maar op de foto te hebben terwijl ze met mama en tante een geitje wilde aaien.
Omaatje bukte zich om een mooie foto, niet in vogelperspectief... maar een 'goede' hoogte... voor dat doel liet ze zich door de knarsende knieën zakken... tot ze plots wat voelde ter hoogte van haar zitvlak.
Verbaasd keek ze om... en zag hoe twee horens van een bok zich net in haar achterwerk wilden boren... tot grote hilariteit van omstaanders en mezelf uiteraard.
Ik kwam niet meer bij....!

21-09-2012 om 19:02 geschreven door Annemarie

Bizar maar sinds ik op de kleinkindjes pas, komen alle gedichtjes, rijmpjes, liedjes van ooit... uit soms ver vervlogen tijden... terug.
Door slechts één woord te horen, herinner ik me een liedje, een rijmpje, een gedichtje...
Ik ga ze ook hier proberen te vernoemen zodat ik ze niet opnieuw vergeet.
Ach... wat een kleinkindje niet al met je doet... je vergeet iedere schaamte of vrees of ze je misschien wel belachelijk vinden en zingt en rijmt er op los. De kleintjes vinden het dolle pret en ze vragen steeds 'nog, nog, nog'... dat moedigt zo'n omaatje als ik ben natuurlijk aan... en prompt valt die schaamte en vrees om belachelijk gevonden te worden door anderen die je horen weg en je zingt, rijmt en dicht er op los.
Heb jij als omaatje of opaatje dat ook?

Hier alvast een eerste liedje...

'Jantje hou je vast aan de takken van de bomen.
Jantje hou je vast aan de takken van de mast.
Als Jantje valt dan valt ie in 't water.
Als Jantje valt, dan valt ie in 't nat.
Boenk patat.'

ps. Ik durf nooit te beweren dat ik het orgineel zing, dicht, rijm omdat ik mogelijk onbewust en soms bewust hier en daar wat heb veranderd...

19-09-2012 om 15:36 geschreven door Annemarie

17-09-2012 om 09:35 geschreven door Annemarie